Καλό παιδί, ορισμός: το παιδί για όλες τις δουλειές. Αυτός που ψάχνουν όλες και τελικά τον παρατούν για τον κακό της υπόθεσης. Κατοικεί στην περιοχή του friend zone και τρέφεται με χυλόπιτες. Και φυσικά δε θα μπορούσε να μη βγαίνει και σε θηλυκή έκδοση. Εφημερεύει 24 ώρες τη μέρα, 7 ώρες την εβδομάδα. Αν η μέρα είχε παραπάνω ώρες δε θα πληρωνόταν ούτε υπερωρίες. Για τέτοια περίπτωση μιλάμε.
Είναι πάντα εκεί, ακόμα και όταν δε χρειάζεται. Αγαπημένο hobby: κάνει το καλό και το ρίχνει στο γιαλό – ενώ, μεταξύ μας, υπάρχουν πολλά άτομα που θα έπρεπε να πετάξει στη θάλασσα. Δυνατό σημείο: ούτε η εμφάνιση ούτε η τσέπη, αλλά ο ατόφιος χαρακτήρας. Επικίνδυνο σημείο: είναι σαν τα pokemon. Αν τους βιδώσει μπορεί να γίνουν τα πιο τέλεια κωλόπαιδα που έχετε δει.
Πέρα από την πλάκα και την υπερβολή, είτε είμαστε οι ίδιοι είτε γνωρίζουμε τέτοια άτομα. Είναι τα άγνωστα άσπρα πρόβατα, γιατί κλασικά τα γνωστά μαύρα μονοπωλούν την προσοχή και το ενδιαφέρον. Η καλοσύνη τους δεν περιορίζεται μόνο στους οικείους, είναι στάση ζωής.
Την έχουμε βιώσει όλοι ως οικογένεια, σύντροφοι, φίλοι, συνάδελφοι, ακόμα κι άγνωστοι. Είναι αυτοί που φέρονται ευγενικά ακόμα και όταν δεν τους βλέπει κανείς. Είναι αυτοί που σκέφτονται μια ανάγκη πριν καν αυτή δημιουργηθεί. Κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι, το πόδι τους και ό,τι μπορούν τέλος πάντων να κουνήσουν, για να είναι όλοι καλά. Και στο τέλος της μέρας ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερή τους ανταμοιβή: το χαμόγελο που βάζουν στα χείλη των άλλων. Αυτή η μικρή καμπύλη που μπορεί να ισιώσει τα πάντα.
Προσοχή, όμως, γιατί από τη μικρή καμπύλη μέχρι τη μεγάλη λούμπα, μια κλίση δρόμος. Τι εννοώ; Οι καλοί άνθρωποι συνήθως πέφτουν θύματα της ίδιας τους της καλοσύνης. Είναι βέβαια μέχρι να τους γυρίσει το μάτι, να τα λέμε κι αυτά. Κι όταν συμβεί αυτό φροντίστε να μην είστε κοντά, διαφορετικά ψάξτε καράβι να φύγετε.
Και πώς αλλιώς δηλαδή; Εννιά στις δέκα φορές να πετύχουν κάτι καλό, τη μία που τα έκαναν σκατά θα θυμούνται όλοι, νόμος. Και μάλιστα ο πιο άδικος όλων. Λες και τους περιμένουν στη γωνία να τους την πουν στο πρώτο λάθος τους. Όταν λοιπόν χτυπήσει κόκκινο η κλίμακα πρήχτερ απ’ την πολλή κριτική, έρχεται κι η ώρα τους. Αν το σημείο βρασμού των νεύρων όλων είναι οι 100 βαθμοί, αυτοί έφτασαν στους 200. Στους 250 έβγαλαν καπνούς απ’ τα αυτιά και στους 300 να περιμένετε το μπαμ.
Είναι η πιο θεαματική μεταστροφή που μπορεί να υπάρξει. Και αυτό γιατί δεν έχει εσωτερικά αίτια, αλλά εξωτερικά. Οι άνθρωποι αυτοί δεν προσπάθησαν ποτέ να είναι καλοί, κανείς δεν τους το ζήτησε. Έτσι ήταν ανέκαθεν κι αν εμείς δε βάζαμε το χεράκι μας, έτσι θα ήταν για πάντα.
Κάποιοι τους ανάγκασαν να αναθεωρήσουν, γιατί η καλοσύνη τους συχνά θεωρήθηκε αδυναμία. Γιατί η παρουσία και η βοήθειά τους θεωρήθηκε δεδομένη. Και ενώ τόσα χρόνια μπορεί η καλή τους η καρδιά να μην τους επέτρεπε να φερθούν αλλιώς, τώρα όμως το επιβάλλει η λογική τους. Εδώ είναι που πληρώνονται όλα: αν είστε ο χρόνια ανταγωνιστικός συνάδελφος στη δουλειά, ο εκνευριστικός μικρός αδερφός, η απαιτητική επόμενη σχέση, συγχαρητήρια. Την κάτσατε! Την έχουν δει μαινόμενοι ταύροι σε φάση yolo κι εσείς είστε το πιο κοντινό σε κόκκινο πανί.
Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Απλώς κατά περίσταση βγάζει μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού του που υπήρχε πάντα μέσα του. Άρα εν δυνάμει όλοι έχουμε το μικρόβιου του καλόπαιδου και του κωλόπαιδου μέσα μας, ένα γράμμα διαφορά άλλωστε. Εξαρτάται ποιος και πότε θα βγάλει την κάθε εκδοχή στην επιφάνεια.
Κι αν είναι να εκμεταλλεύονται τις καλές μας προθέσεις, ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε. Το καλό παιδί είναι παρεξηγημένο κι υποτιμημένο στις μέρες μας. Βέβαια, όσοι μας πάνε και μας αγαπάνε, είναι γι’ αυτό που είμαστε, ό,τι και να είμαστε. Άρα μη μασάτε. Καλύτερα λίγο κακοί, να μας φοβούνται κιόλας ορισμένοι. Είναι και της μόδας τελευταία το badass, πάταγο θα κάνουμε.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Παπανστασίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελευθερία Παπαναστασίου
