Ο έρωτας είναι ένα από τα ομορφότερα συναισθήματα, που εντοπίζεται στον χρόνο από την αρχαιότητα έως σήμερα. Στην Αρχαία Ελλάδα ο έρωτας είχε μεγάλη σπουδαιότητα, με πολλούς ποιητές και συγγραφείς να υμνούν τη δύναμή του μέσω του γραπτού λόγου κι αγγειογράφους ή γλύπτες να τον απεικονίζουν σε ομοιώματα, σκεύη και ζωγραφιές. Ο έρωτας ήταν θέμα πρωτεύουσας σημασίας, ένωνε τους ανθρώπους, αναζωογονούσε τις ψυχές τους κι έδινε κίνητρο στην ύπαρξή τους. Από τότε που δημιουργήθηκαν οι πολιτισμοί, ο άνθρωπος προσπαθεί να τιθασεύσει τα ερωτικά του συναισθήματα, συνειδητοποιώντας διαρκώς ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά.
Καθώς περνάνε τα χρόνια, ο έρωτας αλλάζει μορφές και πλαίσιο. Το φλερτ δεν παρέμεινε ίδιο όλα τα χρόνια και ο τρόπος διεκδίκησης εμφανιζόταν με καινούριους τρόπους. Τα παλιότερα χρόνια, εκεί γύρω στο 1900 με 1950, οι ερωτικές σχέσεις ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με τον γάμο, για παράδειγμα. Ένας γάμος γινόταν με συνεννόηση των δύο οικογενειών και συχνά χωρίς η νύφη να γνωρίζει τον γαμπρό. Πολλές φορές στηρίζονταν σε οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, ενώνονταν επιχειρήσεις κι οι δύο οικογένειες χρησιμοποιούσαν τον γάμο ως έναυσμα για τη διαιώνιση του κοινωνικού τους στάτους.
Οι ερωτικές συναντήσεις και συνευρέσεις απαγορεύονταν πριν το γάμο και η θέση της γυναίκας, τόσο στη σχέση όσο και στη ζωή, ήταν κατώτερη. Δεν είχε δικαίωμα να δουλεύει κι έπρεπε να φροντίζει το σπίτι της και την οικογένειά της. Έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού και μεγάλωνε τα παιδιά ενώ ο άντρας ήταν αυτός που δούλευε και φρόντιζε για την οικονομική τους ευχέρεια κατ’ αποκλειστικότητα. Η πατριαρχία τοποθετούσε τα δύο φύλα σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις κι όποιος ακολουθούσε διαφορετική πορεία, βρισκόταν στο περιθώριο.
Μετά τη δεκαετία του 1950, ο έρωτας ξεκινάει λίγο να «εκσυγχρονίζεται». Ο άντρας παίρνει το ρόλο του κυνηγού κι όταν βρίσκει τη γυναίκα που του αρέσει, ξεκινάει το παιχνίδι του φλερτ και της διεκδίκησης. Οι γυναίκες πλέον βγαίνουν περισσότερο έξω κι ανταποδίδουν τα ερωτικά παιχνίδια των αντρών. Κάποιες σχέσεις γίνονται πλέον εμφανείς, παρ’ όλο που τα στερεότυπα περί αρραβώνων δεν έχουν καταρριφθεί ακόμα, ούτε και το δικαίωμα να αγαπάς όποιον θέλεις όπως σου ταιριάζει. Υπάρχει στον αέρα μια ελευθερία -όχι όμως αρκετή-, η επαφή πριν το γάμο δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας κι οι γυναίκες αρχίζουν να ασχολούνται και με άλλα πράματα, πέρα από το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών.
Από το 1980 κι έπειτα, ο έρωτας αρχίζει να αποκτά άλλη υπόσταση. Οι γυναίκες απελευθερώνονται και διεκδικούν, ο έρωτας εκφράζεται με συνθήματα στους τοίχους, αφιερώσεις, ραντεβουδάκια κι ανταλλαγή αιώνιων όρκων αγάπης. Οι σύντροφοι δε φοβούνται να δείξουν τη σχέση τους, η κοινωνία γίνεται σταδιακά πιο επιεικής με τις εξωσυζυγικές σχέσεις και ο γάμος προκύπτει έπειτα από κοινή απόφαση των ερωτευμένων κι όχι των οικογενειών τους. Ο έρωτας βρίσκεται στο απόγειό του, οι νέοι δείχνουν τα συναισθήματά τους χωρίς να φοβούνται και οι σχέσεις γίνονται λιγότερο περίπλοκες. Η πατριαρχία σημειώνει μια φθίνουσα πορεία (έστω και εικονική), οι γυναίκες μετέχουν στα κοινά, σπουδάζουν και πλέον η ισότητα των δύο φύλων ξεκινάει να διεκδικείται, όχι όμως και να κατοχυρώνεται σε όλους τους τομείς, με πρώτο και καλύτερο -ή μάλλον τελευταίο- τον εργασιακό.
Μετά τη δεκαετία του ’90, ο έρωτας ξεκινάει να φτάνει στη μορφή που έχει και σήμερα, εν έτει 2021. Με την πρόοδο της τεχνολογίας και την εμφάνιση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου το φλερτ πλέον γίνεται από παντού και προς πάντες. Οι νέοι φλερτάρουν και γνωρίζουν συντρόφους μέσα από μια οθόνη του υπολογιστή, δεν υπάρχει το στερεότυπο του φύλου, ενώ η ρευστότητα πλέον αποκτά λόγο και ουσία, αποκτά υπόσταση. Μια ανάγκη ελευθερία που ρέει σαν ποτάμι, έχοντας τις όχθες της από την εποχή του ’90 και τις εκβολές της στο σήμερα.
Στη σημερινή εποχή, είναι γεγονός ότι ο έρωτας πολύ συχνά απομυθοποιείται. Κάποτε, σπουδαίοι ποιητές ξόδεψαν τις πένες τους εξιστορώντας τη ζωντάνια του, όμως τώρα οι προτεραιότητες και τα συναισθήματα ακολουθούν κυρίως την ανάγκη για διατήρηση της ατομικότητας, γιατί για αιώνες δεν την είχαν. Διανύουμε την εποχή που στους ανθρώπους δεν αρέσουν οι δεσμεύσεις, οι έρωτες καμιά φορά διαρκούν μέχρι την άκρη του κρεβατιού, επιλέγουμε τη μοναξιά κι έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να βρούμε τον εαυτό μας παρά το ταίρι μας. Κι όμως, και αυτό ίσως είναι μια εξέλιξη. Ίσως τελικά η κάθε εποχή, ο κάθε χρόνος που περνάει να έχει τις δικές του ανάγκες.
Μια εποχή με μηχανιστικά επαγγέλματα και μηχανιστικούς έρωτες απλώνεται μπροστά μας. Έρωτες που εξελίσσονται μέσα από καινοτόμες εφαρμογές, όπου μπορείς με ένα «σύρετε δεξιά» να γνωρίσεις το ταίρι σου, να έχεις μπροστά σου όλες του τις φωτογραφίες και το βιογραφικό του, να ξέρεις τα χιλιόμετρα που βρίσκεται και σε ποιο μαγαζί ήπιε κοκτέιλ. Το τίντερ και το μπαντού κρατάνε τα ηνία του διαδικτυακού φλερτ και η εμφάνιση της πανδημίας επιτάχυνε τους ρυθμούς τους.
Τελικά ο έρωτας και ο χρόνος είναι δύο δυνάμεις με μεγάλη αλληλεπίδραση. Ο έρωτας επηρεάζεται κι αλλάζει μέσα στον χρόνο, οι εκφάνσεις του ποικίλουν και διαφοροποιούνται. Δεν έχει όμως χαθεί. Ακόμα κι αν αλλοιώνεται, η δόξα του δεν μπορεί να σβήσει έτσι απλά. Όσο κι αν οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής ρίχνουν τα βέλη του στο έδαφος, θα βρίσκουν πάντα τον τρόπο να τρυπώνουν στην καρδιά σου!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κασσιανή Καβαργύρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
