Σε μια κοινωνία γεμάτη ανθρώπους, έχεις πάντα την επιλογή να έχεις δίπλα σου όσους θέλεις πραγματικά. Γνωρίζεις πολλούς όμως κρατάς λίγους. Άπειροι έξοδοι και καφέδες που απλώς δε θα κανονιστούν ποτέ, γιατί δε σου είναι τόσο απαραίτητοι, έχεις άλλες προτεραιότητες ή πολύ απλά δε ταιριάζεις με κάποια άτομα. Με αυτούς που ταιριάζεις, βρίσκεις πάντα χρόνο και σταδιακά αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός που ακούει στο όνομα φιλία. Και είναι τόσο δυνατός που άπαξ και δέσει, δύσκολα κόβεται. Αυτοί οι 2-3 φίλοι που έχεις στο μυαλό σου είναι αυτοί που σε αγαπάνε ανιδιοτελώς, θα σε ακούσουν όταν τους χρειάζεσαι, θα μοιραστούν μαζί σου γέλια και κλάματα, στιγμές λύπης, χαράς, γέλιου. Θα χαρούν με τις επιτυχίες σου, θα κλάψουν για τον χωρισμό σου και με ένα βλέμμα θα σε πείσουν για το πόσο νοιάζονται για σένα.
Έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για ερωτικό χωρισμό ή για ερωτική αδιαφορία, περιφρόνηση, απογοήτευση. Τι γίνεται, όμως, σε έναν φιλικό χωρισμό; Ή μάλλον, σε μια αδιάφορη φιλική στάση που οδεύει σε χωρισμό; Οι φιλικές σχέσεις δεν έχουν μεγάλες διαφορές από τις ερωτικές. Και μάλιστα, τα αρνητικά συναισθήματα πονάνε περισσότερο. Γιατί για κάποιον που βγαίνετε ένα μήνα και σε αγνοεί, μπορείς να πεις πως «δεν έγινε και κάτι», να το χωνέψεις και να πας παρακάτω. Αλλά δεν μπορείς με τίποτα να δεχτείς το γεγονός ότι ένα φιλαράκι σε αγνοεί. Μετράτε μια φιλία που άντεξε μέσα στον χρόνο, δοκιμάστηκε σε όλες της τις εκφάνσεις, μέσα από όμορφες κι άσχημες καταστάσεις που κατάφερε να νικήσει πανηγυρικά. Αυτό το πρόσωπο υπήρξε ένας αφανής ήρωας της ζωής σου, σε σήκωσε από τα τάρταρα και σε ύψωσε στα πόδια σου, σου κράτησε συντροφιά και τώρα βλέπεις σημάδια που μαρτυρούν ότι αυτή τη φιλία δε θα ζήσει για πολύ.
Δε στο λέει ξεκάθαρα όμως είναι εμφανές. Δε σου αφιερώνει τον απαραίτητο χρόνο, αγνοεί τηλεφωνήματά σου ή βρίσκει δικαιολογίες να ακυρώσει ξανά έξοδο. Αν εισέπραττες αυτή τη συμπεριφορά από ερωτικό σύντροφο, το πιθανότερο είναι ότι θα φερόσουν με τον ίδιο τρόπο και θα τον διέγραφες- με ζόρι μέσα σου, αλλά θα το έκανες. Ακόμα και να ήσουν τρελός από έρωτα, κάποια στιγμή θα αγανακτούσες κι έχοντας φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θα πατούσες το οριστικό delete!
Υπάρχουν βέβαια κάποιοι λόγοι που ωθούν έναν φίλο να σε απομακρύνει που δεν αφορούν το να γίνει κάτι ξαφνικά και χοντρό. Αν δεν έχει μεσολαβήσει κάποιος καβγάς ή παρεξήγηση που χρήζει συζητήσεως, είναι συχνό το γεγονός ότι μπορεί να μη συμβαδίζει πια ο τρόπος που βλέπετε τη ζωή. Μπορεί στη νέα του δουλειά να ταίριαξε περισσότερο με τους συναδέλφους και να θεώρησε ότι δε χωράς πλέον στο πρόγραμμα, να έκανε μια νέα σχέση και να έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά εκεί ή να αισθάνεται ότι δεν είστε τόσο κοντά όπως παλιότερα. Καμιά φορά μεγαλώνουμε κι απομακρυνόμαστε από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Και συμβαίνει σχεδόν φυσικά, σαν μια ροή που αποδέχεσαι με μια μικρή πίκρα να τη συνοδεύει.
Κι είναι και οι φορές που παρ’ όλο που σου δείχνει επιδεικτικά την αγνόησή του, επιμένεις να το κυνηγάς. Εξακολουθείς να ζητάς προσοχή και να διεκδικείς λίγο από τον χρόνο του. Όσο πιεστικό φαίνεται στον έρωτα, άλλο τόσο φαίνεται και στη φιλία, όμως εκεί διεκδικούμε με περισσότερο θράσος. Όμως, εθελοτυφλείς και στις δύο περιπτώσεις, συνεχίζοντας να προσπαθείς για κάτι ατελέσφορο. Σίγουρα αν η φιλία σας είναι σημαντική αξίζει να παλέψεις κι έστω να πάρεις κάποιες απαντήσεις, όταν δε σου είναι ξεκάθαρες. Όταν, όμως, μοιάζει να έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους, τι το παλεύεις;
Ίσως γιατί δεν μπορείς να σπάσεις τον δεσμό και φοβάσαι ότι μια τέτοια φιλία, τόσο μοναδική, τόσο καρμική, δύσκολα θα βρεθεί ξανά. Επιλέγεις να μένεις γιατί φοβάσαι να φύγεις οριστικά και το «θα δούμε, ίσως σε πάρω το βράδυ να βγούμε» το ερμηνεύεις ως ελπίδα επανένωσής σας. Σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, όμως, πρέπει να κοιτάμε τα red flags. Και να τα αποφεύγουμε πριν γίνουν καθημερινότητα και συνήθεια, μπαίνοντας διαρκώς σε ένα παιχνίδι διεκδίκησης και μιας ανάγκης για διαπραγμάτευση. Διαπραγματευόμαστε τη φιλία μας σαν μια μάχη που θέλουμε να κερδίσουμε γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Όσο κι αν το τοπίο ξεκαθαρίζει, συνεχίζουμε αυτή την ατέρμονη μάχη, γιατί φοβόμαστε σε κάθε περίπτωση τη μοναξιά και την αλλαγή της συνήθειας.
Ο Αριστοτέλης υπογράμμισε 3 είδη φιλίας, αυτή της ωφελιμότητας, της απόλαυσης και της αρετής. Αν θα πρέπει να απομακρυνθείς από ένα είδος αυτό είναι σίγουρα το πρώτο. Μη σπαταλάς χρόνο κι ενέργεια σε άτομα που δε διαθέτουν τα ίδια για σένα. Στην τελική, οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους άλλους καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας. Ας μην την αλλοιώσουμε.
Συντάκτης: Κασσιανή Καβαργύρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
