Πρόσφατα με κάποιους αγαπημένους φίλους, την Έλενα και τον Τίμη, είχαμε μια συζήτηση σχετικά με covers ή διασκευές (ελληνιστί) τραγουδιών και κατά πόσο αυτές ξεπέρασαν τα πρωτότυπα. Οι απόψεις μας διέφεραν σε κάποια κομμάτια, ενώ σε άλλα συμφωνήσαμε πως οι διασκευές είναι μακράν καλύτερες. Μπορεί άραγε μια διασκευή να μας κάνει να ξεχάσουμε το πρωτότυπο κομμάτι; Πάμε να δούμε κάποιες που ίσως τα κατάφεραν.
1. Personal Jesus (Depeche Mode, Johnny Cash)
Το 1989, οι Depeche Mode ηχογραφούν το single “Personal Jesus” που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ τους “Violator”. Πρόκειται για ένα κομμάτι που στην πορεία διασκεύασαν και αρκετοί άλλοι τραγουδιστές. Μένουμε όμως στην εκτέλεση του Johnny Cash, που το απέδωσε με το δικό του κάντρι ύφος και ακούστηκε τόσο πολύ που κάποιο νομίζουν πως το original ανήκει σε αυτόν και η διασκευή στους DM.
2. Gimme Shelter (Rolling Stones, The Sisters of Mercy)
Το 1969, στο άλμπουμ τους “Let it Bleed”, οι Stones μάς χάρισαν το εμβληματικό τους κομμάτι “Gimme Shelter”, ένα κομμάτι γροθιά κόντρα στον πόλεμο και τη βία. Το 1984, οι electrogoth Sisters of Mercy διασκεύασαν με τον δικό τους τρόπο το τραγούδι αυτό, δίνοντας μια ακόμη πιο σκοτεινή έμφαση στο ούτως ή άλλως σκοτεινό ύφος του πρωτότυπου.
3. Jolene (Dolly Parton, White Stripes)
Το 1974 η Dolly Parton μάς έλεγε για τη “Jolene”, την κοπέλα που θα της έκλεβε τον άντρα (για ολόκληρη την ιστορία έχει γράψει ο καλός φίλος και έταιρος music expert Αντρέας Πετρόπουλος). 26 χρόνια μετά, οι White Stripes πείραξαν το κομμάτι και από μια soft μπαλάντα, το μετέτρεψαν σε ροκ, διατηρώντας όμως το συναίσθημα που αρχικά είχε περάσει η Dolly.
4. You ‘re lost little girl (The Doors, Siouxsie and the Banshees)
Για τον Jim Morrison, ό,τι και να πούμε, θα είναι λίγο. Το 1967, λοιπόν, στον δίσκο “Strange Days” μάς χάρισε το κομμάτι “You’ re lost little girl”. Δύο δεκαετίες μετά, η ιέρεια του new wave Siouxsie and the Banshees, στον δίσκο “Through the Looking Glass”, έναν δίσκο που είχε κι άλλες διασκευές, συμπεριέλαβε τη δική της εκδοχή του ατμοσφαιρικού αυτού κομματιού των Doors.
5. Ziggy Stardust (David Bowie, Bauhaus)
Το 1972, ο David Bowie μάς σύστησε το alter ego του, τον εξωγήινο κιθαρίστα “Ziggy Stardust”, μια μορφή που έμεινε στην ιστορία της μουσικής. Το 1982 ο Peter Murphy και οι Bauhaus, διασκεύασαν το κομμάτι κάνοντάς το από ακουστικό αρκετά πιο ρυθμικό και σχεδόν χορευτικό. Με κίνδυνο να χαρακτηριστεί ιεροσυλία, αν με ρωτήσεις θα σου πω πως ψηφίζω Bauhaus.
6. Knockin’ on Heaven ‘s door (Bob Dylan, Guns and Roses)
1973. Ο Bob Dylan αναλαμβάνει τη μουσική επένδυση της ταινίας “Pat Garrett and Billy the Kid” και γράφει το “Knockin’ on Heaven ‘s Door”. Ένα τραγούδι από αυτά που λέμε κλασικά ροκ κομμάτια, μιας και ο ίδιος ο Dylan είναι κλασικός ροκάς. Το 1991, το τραγούδι αυτό γίνεται hard ροκ και ίσως πιο γνωστό κι από το original, χάρη στους Guns and Roses που το διασκεύασαν και το συμπεριέλαβαν στον διπλό τους δίσκο “Use your Illusion”.
7. Mrs. Robinson (Paul Simon/Art Garfunkel, The Lemonheads)
Το 1968 ο Paul Simon, με το άλλο του μουσικό μισό Art Garfunkel, μας τραγούδησαν για την κυρία Ρόμπινσον και τον παράνομο δεσμό της με έναν κατά πολύ νεαρότερο άντρα. Ένα αμιγώς ακουστικό κομμάτι, όπως μας είχαν συνηθίσει άλλωστε οι δύο αυτοί τραγουδοποιοί. Μετά από άλλες διασκευές, το 1992 ήρθε η διασκευή των Lemonheads, αλλάζοντας ριζικά το τραγούδι και κάνοντάς το εντελώς ροκάκι και χορευτικό σε βαθμό ξεβιδώματος.
8. Whiskey in the Jar (Παραδοσιακό Ιρλανδικό, Metallica)
Η ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού χάνεται στο πέρασμα του χρόνου, κάπου εκεί στην Ιρλανδία. Η πρώτη του ηχογράφηση έγινε από το folk συγκρότημα των Dubliners το 1967. Το κομμάτι διασκευάστηκε από ουκ ολίγους τραγουδοποιούς και μπάντες. Εμείς ας κρατήσουμε τη διασκευή των Metallica το 1998 που είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική, μιας και είναι η μόνη heavy που ξεφεύγει από τα πλαίσια της folk μουσικής.
9. The Passenger (Iggy Pop, Siouxsie and the Banshees)
Το 1977, ο Iggy Pop με την μπάντα του The Stooges, ο νονός της punk γράφει”Passenger” και μας μαθαίνει αυτό το νέο είδος μουσικής. Ένα ταξιδιάρικο κομμάτι -το δηλώνει και ο τίτλος, αλλά και το άκουσμά του έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει. Ο ήχος του αμιγώς underground με μια κρυμμένη νοσταλγία που αγγίζει τα όρια της μελαγχολίας. Και από τον νονό της punk, ξαναγυρνάμε στην ιέρεια Siouxsie και τον δίσκο “Through the Looking Glass”, η οποία διασκευάζει το τραγούδι και από πανκιάρικο το μετατρέπει σε ένα πεντακάθαρο new wave single, που στο άκουσμά του ασυναίσθητα θέλεις να σηκωθείς και να χορέψεις.
10. Shadowplay (Joy Division, The Killers)
Για το τέλος, εσκεμμένα κράτησα τη συγκεκριμένη διασκευή. Το 1979, στο άλμπουμ “Unknown Pleasures” ο πνευματικός μου πατέρας και μέντορας Ian Curtis και οι Joy Division, έγραφαν το “Shadowplay”. Ένα τραγούδι χαρακτηριστικό του ύφους της μπάντας και της φύση μελαγχολικής ψυχοσύνθεσης του Ian. Το 2007 και για τις ανάγκες της ταινίας “Control” που πραγματεύεται τη ζωή του Ian Curtis, οι Killers, διασκευάζουν με απόλυτο σεβασμό και πολύ πετυχημένα το κομμάτι, αναδεικνύοντάς το αλλά και τιμώντας τον τραγουδιστή που τους επηρέασε μουσικά και χάρη σε αυτόν βρήκαν τη μουσική τους ταυτότητα. Χωρίς περαιτέρω σχόλια, ένα τεράστιο Respect.
Αυτές ήταν κάποιες από τις διασκευές που ίσως και να ξεπέρασαν τα πρωτότυπα τραγούδια. Αλήθεια, εσένα ποια είναι η άποψη σου; Μπορεί αυτό να συμβεί; Κι αν ναι, ποια είναι η δική σου αγαπημένη διασκευή;
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
