Αν είναι να μιλήσει κάποιος για τους Active Member και την ιστορία τους, σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο κατάλληλοι από εμένα. Η μουσική τους ποτέ δεν ήταν στα ακούσματά μου. Πάντα πίστευα πως η hip hop δεν μπορεί να προσαρμοστεί στον ελληνικό στίχο. Ωστόσο, την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου, με αφορμή τα 30 χρόνια πορείας της μπάντας, οι Active Member βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και βρέθηκα κι εγώ εκεί.
Η ιστορία των Active Member ξεκινάει το 1992, όταν μετά από μια συναυλία των Public Enemy στην Αθήνα, ο leader της μπάντας, Μιχάλης Μυτακίδης ή B. D. Foxmoor, και ο Δημήτρης Κρητικός ή DJ MCD, δημιουργούν την ανεξάρτητη ομάδα Freestyle Productions και παράλληλα το συγκρότημα των Active Member (AM). Τον επόμενο χρόνο εισέρχονται στην μπάντα ο Νικήτας Κλιντ ή Xray και ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος ή Real D και επίσημα πλέον ως ΑΜ ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ, «Διαμαρτυρία». Το άλμπουμ αυτό αποτέλεσε τον πρώτο ελληνικό hip hop δίσκο. Από τότε, το ελληνικό hip hop ήρθε για να μείνει και οι AM δεν ήταν μόνο τα πρόσωπα που το καθιέρωσαν, αλλά και αυτοί που έγιναν η αφορμή να δημιουργηθούν και άλλες μπάντες που ακολούθησαν τα βήματά τους, όπως οι Goin’ Through, οι Terror X Crew και τα Ημισκούμπρια. Οι AM όμως δεν έμειναν εκεί.
Καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δεν είδαν θετικά την ελληνική εκδοχή της hip hop, ο B. D. Foxmoor θέλοντας να αποκολλήσει τον ήχο και το στιλ από τα στερεότυπα των ΗΠΑ, το εξέλιξε σε αυτό που λέμε Low Bap. Ηχητικά μπορεί να μην υπάρχουν ριζικές αλλαγές, αλλά στον στίχο είναι εμφανείς και ριζοσπαστικές. Τα τραγούδια πλέον έχουν κοινωνικά μηνύματα με περιεχόμενο τις συνθήκες διαβίωσης, τον ρατσισμό και την ίδια τη ζωή. Επιπλέον, ο στίχος δε χαϊδεύει αφτιά, αλλά είναι γλαφυρά ωμός. Μια δυνατή γροθιά στο στομάχι που σκοπό έχει να αφυπνίσει όλες εκείνες τις κοιμισμένες συνειδήσεις που δε βλέπουν ή κάνουν πως δε βλέπουν τα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Η εξέλιξη αυτή καταγράφηκε στο άλμπουμ «Το Μεγάλο Κόλπο» το 1995.
Από τότε μέχρι και σήμερα, οι Active Member έχουν ηχογραφήσει πολλούς δίσκους, καθένας τους ξεχωριστός. Από την αρχική σύνθεση έχει μείνει μόνο ο B. D. Foxmoor, ενώ τον πλαισιώνουν ο γιος του, Σωτήρης Μυτακίδης ή «Λόγος Έργου Σκιά aka Ramon», και η πρώτη Ελληνίδα Lowbaper, Γιολάντα Τσιαμπόκαλου, ή« Sadahzinia». Και έχουν κλείσει 30 χρόνια. Παραμένουν όμως διαχρονικοί, πρωτοπόροι στο είδος τους και κυρίως αγαπητοί στο πολυάριθμο και πιστό κοινό τους.
Και επιστρέφουμε στο σήμερα στο επετειακό live των Active Member. Η αλήθεια είναι πως δεν ξεκίνησα ιδιαίτερα ψημένος να πάω. Θα έκανα το χατίρι της παρέας και μόνο. Ένιωθα άσχετος. Ήμουν κι εγώ προκατειλημμένος ως προς το ελληνικό hip hop. Μέχρι που μπήκα στον χώρο που θα γινόταν το live και είδα ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Από νεαρούς, μέχρι συνομηλίκους μου και πολλούς πιο μεγάλους από εμένα, ενώ νόμιζα πως θα έβλεπα πιτσιρικάδες που ήρθαν να πουλήσουν μούρη. Επιπλέον, μέσα στο κοινό υπήρχαν εκπρόσωποι κι άλλων μουσικών ειδών, παρ’ όλα που νόμιζα πως θα ήμουν ο άκυρος του κλίματος (πήγα με μπλουζάκι Dropkick Murphys και πειρατική μπαντάνα στο κεφάλι). Όχι μόνο δεν ήμουν άκυρος, όχι μόνο δεν είδα μέχρι και μεταλλάδες, αλλά πέτυχα κι έναν κύριο μεγαλύτερο από εμένα, ο οποίος φορούσε επίσης μπλουζάκι Dropkick Murphys (καλή του ώρα όπου κι αν είναι) και ανταλλάξαμε έναν ένθερμο χαιρετισμό κι ας μη γνωριζόμασταν. Μας ένωναν οι Dropkick.
Και μετά άρχισε το live. Ο Ramon πάνω από το deck μάς προετοίμασε για αυτό που θα ακολουθούσε, κάνοντας ένα δυνατό warm up. Ήδη είχα αρχίσει να μπαίνω στο κλίμα. Μετά από λίγο, εμφανίστηκε ο B. D. Foxmoor με τη Sadahzinia. Η σκηνική τους παρουσία, εκρηκτική. Ο στίχος, αιχμηρός. Τόσο-όσο χρειαζόταν για να ξυπνήσει το θηρίο μέσα μου. Και μαγεύτηκα. Και κάπου εκεί μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του πνευματικού μου πατέρα και μέντορα, Ian Curtis, όταν έλεγε πως κάποιες μουσικές δε γράφτηκαν για να είναι όμορφες. Πόσο ταυτιζόταν τα λόγια αυτά με τις μουσικές που εκείνη τη στιγμή άκουγα. Κι ας μου ήταν ξένες, -τουλάχιστον μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Κάπως έτσι οι Active Member γιόρτασαν την τριαντάχρονη πορεία τους στη μουσική σκηνή της χώρας μας. Κάπως έτσι, τιμήθηκαν πανάξια για την πορεία αυτή από το κοινό τους και όχι μόνο. Γιατί, αναμφισβήτητα, το έργο τους είναι τεράστιο. Κι αν είναι να κρατήσουμε κάτι από αυτό το κείμενο, ας κρατήσουμε αυτό. Στη μουσική (όπως και παντού άλλωστε), δε χωράνε προκαταλήψεις. Όσες εκφάνσεις κι αν έχει, η μουσική είναι μία και έχει πάντα κάτι να μας πει…
Πηγή φωτογραφίας: tumblr.com
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
