Γεννημένος και μεγαλωμένος στην περιοχή της Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, η είσοδος του Πασχάλη Τερζή στον χώρο της μουσικής ξεκίνησε στη Ρόδο το 1974, μαζί με τον συνθέτη και μουσικό Γρηγόρη Τζιστούδη. Ο Πασχάλης Τερζής, εκτός από το ταλέντο του στις παραδοσιακές μελωδίες, ερμήνευσε στην αρχή της καριέρας του και δημοτικά τραγούδια που μάγεψαν το κοινό. Παρά τη μεγάλη εμπειρία του στο τραγούδι, η επίσημη είσοδός του στον χώρο της δισκογραφίας έγινε το 1980.
Στο άκουσμα της στεντόρειας φωνής του, ο Χρήστος Νικολόπουλος τον καλωσόρισε στη δισκογραφία κι αυτό σηματοδότησε την αρχή της συνεργασίας και της φιλίας μεταξύ των δύο καλλιτεχνών. Έπαιξαν μαζί σ’ όλη την Ελλάδα κι έκαναν εμφανίσεις στους πιο αριστοκρατικούς χώρους της Θεσσαλονίκης. Αυτή η συνεργασία οδήγησε στην κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου με τίτλο «Λέω», που κυκλοφόρησε το 1982, το οποίο απέσπασε τις καλύτερες κριτικές.
Συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου «Παίξε Χρήστο επειγόντως» (1982) με την Ελένη Βιτάλη, τον Γιώργο Σαρρή, και τον Δημήτρη Κοντογιάννη. Τη μουσική έγραψε ο Χρήστος Νικολόπουλος και τους στίχους ο Μανώλης Ρασούλης. Ο Πασχάλης Τερζής, έναν χρόνο μετά κυκλοφόρησε τη δεύτερη επιτυχημένη προσωπική του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Μίλα μου στον ενικό» (1983), η οποία περιελάμβανε τη δημοφιλή επιτυχία «Φαντασία μου πλανεύτρα» σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη, ενώ την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με τον Χρήστο Νικολόπουλο, Μανώλη Ρασούλη, Νίκο Παπάζογλου, Δημήτρη Κοντογιάννη και Νάντια Καραγιάννη για τον δίσκο «Όλοι δικοί μας είμαστε».
Το 1986 κυκλοφορεί την επόμενη δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «Εθνική Θεσσαλονίκης» από τη δισκογραφική εταιρία της Minos – EMI, ενώ το 1990 έρχεται η πρώτη μεγάλη επιτυχία του με τίτλο «Θα ‘θελα να ‘σουν εδώ» από τον ομώνυμο δίσκο που γνωρίζει μεγάλη απήχηση, ξεπερνώντας τις 30.000 πωλήσεις. Ακολουθούν οι δίσκοι «Μια βραδιά στη Σαλονίκη» (1992) με τη συμμετοχή κι άλλων καλλιτεχνών, «Μια αφιέρωση καρδιάς» (1992), «Αυτοί που δε μιλάνε» (1993) για να καταλήξουμε το 1994 στο πολυπλατινένιο άλμπουμ «Μεσόγειος» που περιλαμβάνει δύο από τις μεγαλύτερες διαχρονικές επιτυχίες της καριέρας του· το κομμάτι «Άστατος», αλλά και το τσιφτετέλι «Τι να κάνω πες μου». Ήταν η πρώτη του συνεργασία με την πολύ στενή του φίλη, Εύη Δρούτσα, τη Σοφία Βόσσου, τον Μάνο Ελευθερίου και τον Φοίβο, και φυσικά ήταν χρυσή.
Το φθινόπωρο του 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο «Άφησέ με μόνο» και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησε την πολυπόθητη θέση του «χρυσού» καλλιτέχνη της δεκαετίας. Το ομώνυμο τραγούδι σε μουσική και στίχους του Φοίβου, θεωρείται ευρέως ως ένα από τα πιο εξαιρετικά δείγματα ζεϊμπέκικου σ’ ολόκληρο τον ελληνικό μουσικό κανόνα. Η άνοδός του συνεχίστηκε σε μια χρυσή πορεία που μέσα σε λίγους μήνες σημείωσε θρίαμβο πωλήσεων, όταν το 1997 κυκλοφορεί η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του με τίτλο: «Παλιόκαιρος» -ένα τραγούδι σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους και στίχους της Εύης Δρούτσα, που είχε προταθεί στην Καίτη Γαρμπή αρχικά, αλλά το απέρριψε, καθώς η ίδια θεώρησε ότι δεν ταίριαζε στη φωνή της. Ο δίσκος ξεπέρασε τα 100.000 αντίτυπα κι έγινε πλατινένιος. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε τον δίσκο «Ο δικός μου ο δρόμος» με το ομώνυμο κομμάτι να κάνει τεράστια επιτυχία σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους και της Εύης Δρούτσα, αλλά και τα μεγάλα σουξέ «Δώσε μου μια ευκαιρία» σε μουσική του Γιώργου Θεοφάνους και στίχους της Εύης Δρούτσα και «Ζήτω τα παράλογα» σε μουσική Κελαϊδή Βασίλη και στίχους του Νίκου Βαξαβανέλη.
Το φθινόπωρο του 1999, ο Πασχάλης Τερζής έδωσε μια εξαιρετική μουσική παράσταση στο περίφημο Royal Albert Hall του Λονδίνου. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε μια συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Οι μουσικές του ικανότητες συνέχισαν ν’ ανθίζουν και φτάνουμε στην εποχή του 2000, όπου κυκλοφορεί ο δίσκος «Δε με κατάλαβες ποτέ», στον οποίο συμπεριλαμβάνονται 18 συγκλονιστικά τραγούδια. Στον δίσκο αυτό ξεχωρίζουμε το ομώνυμο κομμάτι, αλλά και το «Άσε με να βρω τον εαυτό μου» σε μουσική του Γιώργου Καφετζόπουλου και στίχους του Ηλία Φιλίππου. To 2001 κυκλοφορεί τον δίσκο «Φωτιά στις νύχτες» με το κομμάτι «Παραστράτημα» σε μουσική του Θάνου Γεωργουλά και στίχους του Βασίλη Γιαννόπουλου, που παραμένει για πολλές εβδομάδες στα charts της IFPI, ενώ ο δίσκος έγινε διπλά πλατινένιος.
Ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται με τον Γιώργο Θεοφάνους για τρίτη φορά το 2004 με αφορμή την κυκλοφορία ενός ακόμη άλμπουμ με τίτλο «Στα υπόγεια είναι η θέα» με τραγουδάρες όπως το «Έχω μια αγάπη», «Δεδομένο» και το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου σε μουσική και στίχους του Γιώργου Θεοφάνους. Έκανε ένα διάλειμμα από τη δισκογραφία για περίπου ενάμιση χρόνο πριν κυκλοφορήσει τρία νέα τραγούδια μαζί με το τελευταίο του άλμπουμ. Το 2006 επιστρέφει και το κυκλοφορεί με τίτλο «Είναι κάποιες αγάπες» που περιείχε παραδοσιακά, ζεϊμπέκικα, αλλά και μοντέρνα τραγούδια.
Τον Νοέμβριο του 2007 ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται ξανά με τον Χρήστο Νικολόπουλο στο άλμπουμ “Η διαφορά” με 14 τραγούδια που συνέθεσε ο Χρήστος Νικολόπουλος με ξεχωριστές μελωδίες, στο κλασικό του στυλ. Τον Νοέμβριο του 2008, ο Πασχάλης Τερζής συνεργάζεται για τέταρτη φορά με τον Γιώργο Θεοφάνους και κυκλοφορεί τον δίσκο «Μια νύχτα ζόρικη». Στον δίσκο αυτό συνεργάστηκε με αξιόλογους στιχουργούς κι ενδεικτικά αναφέρονται οι: Θάνος Παπανικολάου, Κώστας Φασούλας, Ανδρέας Νεοφυτίδης και Μάνος Ελευθερίου. Η συνεργασία Πασχάλη Τερζή και Γιώργου Θεοφάνους στέφθηκε ξανά με επιτυχία, αφού ο δίσκος έγινε πολυπλατινένιος ξεπερνώντας τα 500.000 αντίτυπα.
Το 2010 κυκλοφόρησε το κομμάτι «Δεν έχει η κόλαση φωτιές» σε μουσική και στίχους του Νίκου Καρβέλα. Τον Ιανουάριο του 2011, κυκλοφορεί το τραγούδι με τίτλο «Βροχή», ενώ στις αρχές του 2016 και μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, ο Πασχάλης Τερζής επιστρέφει στη μουσική βιομηχανία με τον δίσκο «Ό,τι κι αν πεις σου λέω ναι» που αποτέλεσε και την τελευταία του δισκογραφική δουλειά. Το 2020 κάνει την έκπληξη και συμμετέχει στο ντουέτο «Για σένα μόνο», μια μεγάλη επιτυχία της κόρης του, Γιάννας Τερζή.
Αντί επιλόγου: Αν κι έχει αποσυρθεί σιωπηλά απ’ το χώρο της δισκογραφίας, οι διαχρονικές του επιτυχίες θα μας ακολουθούν για πάντα. Το στίγμα του στη μουσική της Ελλάδας είναι ανεξίτηλο, όπως ανεξίτηλος είναι κι ο χαρακτήρας που διαθέτει. Ένας άνθρωπος ταλαντούχος, με πολύ προσεγμένη επιλογή κομματιών στις δισκογραφικές δουλειές που έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς που μέχρι σήμερα συνεχίζει να εμπνέει νέους καλλιτέχνες της γενιάς μας, με το δικαίωμα, να είναι δική του η ζωή και να του ανήκει όλος ο χώρος της δισκογραφίας, καθώς είναι, μάτια μου, κι απ’ την Θεσσαλονίκη. Από εμάς, ένα ευχαριστώ για όλες τις φορές που μέσα από τη φωνή του πονέσαμε, μα και λυτρωθήκαμε.
«Ο δικός μου ο δρόμος
μ’ έχει χρόνια διαλέξει,
στην οδό γράφει “μόνος”,
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι».
Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
