Όλοι χωρίσαμε έστω μία φορά ακούγοντας Νίκο Οικονομόπουλο

Ο Νίκος Οικονομόπουλος (σ.σ. για όσους δεν το γνωρίζουν, το πραγματικό του όνομα είναι Νίκος Σταμογιάννος) γεννήθηκε στην Πάτρα Αχαΐας, στις 30 Ιουνίου του 1984. Από μικρός αγαπούσε το ποδόσφαιρο κι έπαιζε σε διάφορες τοπικές ομάδες της Πάτρας, ενώ παράλληλα άρχισε να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να βγάζει τα προς το ζην, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε η οικογένειά του. Συγκεκριμένα, όπως κι ο ίδιος έχει δηλώσει μέσα απ’ το ντοκιμαντέρ που παρακολουθήσαμε πρόσφατα για τη ζωή του, δεν είναι απ’ τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάθονται στο σπίτι για πολύ μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να κάνουν τίποτα. Είναι τελειομανής και του αρέσει να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε του επαγγελματικό βήμα, είτε πρόκειται για μια ζωντανή εμφάνιση, είτε για την κυκλοφορία νέας δισκογραφικής δουλειάς.

Η μεγάλη του αγάπη για το τραγούδι τον οδήγησε, όταν πια ενηλικιώθηκε, να ξεκινήσει τις εμφανίσεις του σε νυχτερινά κέντρα της Πάτρας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το ταξίδι του προς την επιτυχία συνεχίστηκε στη Βόρεια Ελλάδα. Το 2006 ο Νίκος Οικονομόπουλος πιάνει το τηλέφωνο στα χέρια του και δηλώνει ο ίδιος συμμετοχή στο νέο talent show του Alpha με τίτλο “Dream Show-The Music”. Περνάνε αρκετές ημέρες και δεν παίρνει κάποια απάντηση, γι’ αυτό και ξαναπιάνει το τηλέφωνο στα χέρια του και δηλώνει ξανά τη συμμετοχή του. Τα καταφέρνει τελικά με τη δεύτερη φορά, όταν προσκαλείται για audition σε γνωστό ξενοδοχείο στη Βόρεια Ελλάδα (σ.σ. κάπου εδώ να θυμίσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που τέτοια μουσικά ριάλιτι σάρωναν στην ελληνική τηλεόραση) και τελικά καταφέρνει να κερδίσει τη δική του θέση στο talent show.

Όπως ανέφερε και ο ίδιος στο “Faith”, απ’ την πρώτη στιγμή ήξερε ότι θα κερδίσει το talent show, όταν προσπαθούσε να ερμηνεύσει το όνειρο που είδε, μ’ εκείνον καθισμένο σ’ έναν κόκκινο καναπέ. Και φτάνουμε στην ημέρα του τελικού, όπου η ερμηνεία του στην εκπομπή ήταν εκπληκτική με κορυφαία όλων το «Ρώτησα τα μάτια μου» του Πασχάλη Τερζή, σε στίχους και μουσική του Γιάννη Καραλή, που του χάρισε την πρώτη θέση. Παρ’ όλο που δέχθηκε δριμεία κριτική απ’ τον Ηλία Ψινάκη κατά τη διάρκεια του σόου για τις φωνητικές του ικανότητες, στον τελικό η κριτική επιτροπή σύσσωμη υποκλίθηκε στο ταλέντο του, ξεκινώντας να χτίζει ένα μοναδικό brand name στη δισκογραφία.

Το πρώτο του συμβόλαιο έχει τη σφραγίδα της Sony BMG, ενώ παράλληλα ξεκινά τις εμφανίσεις του σε γνωστό νυχτερινό κέντρο της παραλιακής για όλη τη χειμερινή σεζόν. Ο επιχειρηματίας του νυχτερινού κέντρου που εμφανιζόταν τότε, στήριξε όσο κανένας τον Νίκο Οικονομόπουλο, αφού του έδωσε χώρο και χρόνο για να ξεδιπλώσει το αδιαμφησβήτητο ταλέντο του, παρ’ όλο που υπήρξαν στιγμές στην καριέρα του που γνώρισε την αδικία, όταν συνάδελφοί του, τού έκλειναν τα μικρόφωνα σε συνεννόηση με τον ηχολήπτη για να μην τραγουδήσει και του χαμήλωναν τον φωτισμό.

Το 2007 είναι η αφετηρία της επιτυχίας για τον Νίκο Οικονομόπουλο, που κυκλοφορεί το πρώτο του cd single με τίτλο «Μάτια μου». Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2007 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Πρώτη αγάπη». Ο δίσκος αυτός περιέχει δεκαέξι κομμάτια, όπου συμβαίνει το εξής απίστευτο για τα δεδομένα της εποχής: Τα εννιά από τα δεκαέξι κομμάτια γίνονται ραδιοφωνικές επιτυχίες και μονοπωλεί τα airplays των ραδιοφώνων για πάρα πολλές εβδομάδες!

To 2008 είναι μια χρονιά αλλαγής για τον Οικονομόπουλο, αφού υπογράφει συμβόλαιο για ένα έτος στη δισκογραφική οικογένεια της Epic Records και κυκλοφορεί τον δίσκο «Άκουσα» με το ομώνυμο τραγούδι να γίνεται τεράστια ραδιοφωνική επιτυχία και να παίζει παντού. Η πρώτη διάκριση γι’ αυτόν δεν άργησε να έρθει και κατακτά το βραβείο «Πρωτοεμφανιζόμενος Καλλιτέχνης της Χρονιάς» στα Mad Video Music Awards και η συνέχεια προβλέπεται εκρηκτική.

Φτάνουμε στο 2010, που θεωρώ και προσωπικά μια χρονιά-σταθμό για τον Νίκο Οικονομόπουλο, καθώς η μεταγραφή του στη δισκογραφική οικογένεια της Minos – EMI του χαρίζει απλόχερα την επιτυχία που πάντα ονειρευόταν, όταν κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 2010 τον δίσκο με τίτλο «Ένα δώρο για σένα». Η ομάδα της Κικής Τσόλκα (σ.σ. διευθύντρια δημοσίων σχέσεων της Minos – EMI), έχει καταφέρει να εκτοξεύσει τον Νίκο Οικονομόπουλο τόσο στα charts όσο και στους επίσημους δείκτες πωλήσεων της IFPI. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος απ’ την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, ενώ η καταξιωμένη στιχουργός Ελένη Γιαννατσούλια συνεργάζεται στενά μαζί του και δημιουργούν έναν πάπυρο επιτυχιών που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί τον δίσκο «Θα ‘μαι εδώ» κι η επιτυχία συνεχίζεται, αφού ο δίσκος αυτός ήταν αφορμή για να λάβει τις περισσότερες υποψηφιότητες και βραβεία εκείνη την εποχή. Ύστερα ακολουθούν με χρονολογική σειρά οι διπλά πλατινένιοι δίσκοι «Εννοείται» (2012), «Ειλικρινά» (2013), «Για χίλιους λόγους» (2014), «Ένα μικρόφωνο κι εγώ» (2015) και «10» (2017). Η λήξη της συνεργασίας του με τη δισκογραφική εταιρία της Minos – EMI σηματοδοτείται το 2019 με το κομμάτι «Καθημερινά» που κατακτά όμως την κορυφή στα charts και γίνεται ύμνος για τα airplays των ραδιοφώνων, αλλά και τους φανατικούς θαυμαστές του.

Ο Νίκος Οικονομόπουλος φυσικά δε χάνει το τρένο προς την επιτυχία κι έναν χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 2020, υπογράφει συμβόλαιο με τη Heaven Music όπου ανήκει μέχρι και σήμερα, αλλάζει μουσικό ύφος και δοκιμάζει το ποπ λαϊκό και κυκλοφορεί τις επιτυχίες «Σκάσε ένα φιλί» (2020), «Έμενα να ακούς» (2020), «Πρώτη θέση» (2021), «Από έρωτα» (2021), «Πάλι γύρισα» (2022), «Όσο τίποτα σε θέλω» (2022), ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε την επιτυχία «Πρέπει δεν πρέπει».

Αντί επιλόγου: Προσωπικά αν με ρωτάτε, ο Οικονομόπουλος θ’ αφήσει το δικό του στίγμα για τα επόμενα χρόνια στην ελληνική δισκογραφία και σίγουρα έχουμε να δούμε σπουδαία πράγματα απ’ τον καλλιτέχνη αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τραγούδια του συνολικά μετρούν εκατομμύρια προβολές στο YouTube, είναι απ’ τους καλλιτέχνες που μετράει τους περισσότερους θαυμαστές στην πλατφόρμα του Spotify, δοκιμάζεται σε διαφορετικά είδη. Επιπλέον, τόσο στα νυχτερινά μαγαζιά που εμφανίζεται, όσο και στις συναυλίες του δεν πέφτει καρφίτσα, ενώ ο Γιάννης Πάριος, θεωρείται για εκείνον μουσικός πατέρας του κι ο ίδιος ο Πάριος έχει υποκλιθεί στο ταλέντο του και την ευγένειά του. Έχει κάνει ορισμένες αστοχίες σε δηλώσεις του, που θα τον ακολουθούν, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος, όμως δε θα σταθούμε σε αυτές. Κι αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη ζωή του και την καριέρα του, αξίζει να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ “Faith” μέσα απ’ την πλατφόρμα του ANT1+, γιατί όπως και να το κάνουμε, όλοι έστω και μια φορά χωρίσαμε με τα τραγούδια του στο repeat. Kι αυτό, μόνο τυχαίο δεν είναι.

Πηγή φωτογραφίας