Γιατί μερικά τραγούδια μάς σηκώνουν την τρίχα;

Η μουσική για τον άνθρωπο είναι κάτι μοναδικό. Είναι το φαινόμενο που μπορεί να μας προκαλέσει πολλά ανάμεικτα συναισθήματα και πολλές φορές ερχόμενοι σε επαφή με ένα τραγούδι, στο πρώτο άκουσμα, νιώθουμε ότι το κομμάτι αυτό έχει γραφτεί αποκλειστικά για εμάς. Απ’ το ύφος που θα ακούσουμε, μέχρι και τους στίχους που θα βγουν απ’ το τραγούδι και θα μιλήσουν κατευθείαν στην ψυχή μας. Η μουσική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχολογία μας και δημιουργεί διακυμάνσεις σε αυτή. Άρα ένα τραγούδι μπορεί να σε κάνει να λυπηθείς, χαρείς, νοσταλγήσεις, να νιώσεις περήφανος, μόνος, γαλήνιος. Το μόνο σίγουρο είναι πως σε επηρεάζει.

Σίγουρα θα σας έχει συμβεί, έστω και μία φορά στη ζωή σας, ν’ ακούσετε ένα κομμάτι και πραγματικά ν’ ανατριχιάσετε και να σας σηκωθεί η τρίχα κάγκελο. Το να έχει κάποιος την εμπειρία στο άκουσμα και μόνο ενός αγαπημένου κομματιού να του δημιουργείται ένας κόμπος στο λαιμό ή μια ανατριχίλα είναι κάτι που έχει εξήγηση. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο University of Southern California απ’ τον προπτυχιακό φοιτητή Mathew Sachs, ο οποίος μελέτησε μια ομάδα ατόμων που στο άκουσμα ενός τραγουδιού βιώνουν ρίγη, προσπάθησε ν’ αποκωδικοποιηθεί τι συμβαίνει στον οργανισμό, το σώμα αλλά και το μυαλό μας και γεννιέται η αντίδραση αυτή.

Κατά τη διάρκεια της ερευνητικής διαδικασίας, ο Sachs εξέτασε είκοσι φοιτητές στο άκουσμα τριών με πέντε τραγουδιών. Δέκα εκ των είκοσι ένιωσαν ρίγη ακούγοντας μουσική ενώ οι υπόλοιποι όχι, Συλλέγοντας τα δεδομένα αυτά, προχώρησε σε αξονικές του εγκεφάλου για να δει τι ακριβώς συμβαίνει κι αν εντοπίζεται κάποια διαφορά.

Αυτοί που κατάφεραν να έχουν τη συναισθηματική αντίδραση που προαναφέραμε (την ανατριχίλα δηλαδή) ήταν κι αυτοί που έχουν κατά τον Sachs, διαφορετική δομή εγκεφάλου απ’ τους υπόλοιπους υποψηφίους που δεν κατάφερε η μουσική να τους δημιουργήσει κανένα απολύτως ρίγος. Η έρευνα έδειξε, ότι οι άνθρωποι που βίωσαν το συναίσθημα της ανατριχίλας, τείνουν να έχουν έναν μεγαλύτερο και πυκνότερο ιστό που συνδέει τον ακουστικό φλοιό τους με τις περιοχές που επεξεργάζονται τα συναισθήματα, γεγονός που βοηθάει τον ανθρώπινο εγκέφαλο να διαχειρίζεται  καλύτερα τα δεδομένα και να έχει βαθύτερη κατανόηση κι αντίληψη του τι ακούει. Ειδικότερα και σε συνέχεια της έρευνας, έχει παρατηρηθεί ότι οι υψηλές συχνότητες κάποιων κομματιών, όπως για παράδειγμα το “My Immortal” των Evanescence, είναι εκείνα που ερχόμενα ως ερέθισμα στο αυτό κάποιου υπάρχει μεγαλύτερο ενδεχόμενο να προκαλέσουν ρίγη.

Είναι πραγματικά απολαυστικό να μελετά κανείς τη δραστηριότητα του εγκεφάλου όταν ακούει τραγούδια, καθώς και το πώς τα μυαλά καταγράφουν ορισμένες αντιδράσεις. Είναι δείγμα βαθύτερης κατανόησης της ανθρώπινης ύπαρξης να αναζητά κανείς τη νευρολογική απόκριση στο άκουσμα μουσικής. Θα μπορούσε να φτάσει η μελέτη αυτή, αν όντως αποδεχόμαστε πως δεν είναι απλώς θέμα διάθεσης αλλά και βιολογικής δομής του εγκεφάλου, στο ν’ αξιοποιήσει τα αποτελέσματα που θα βρεθούν ακόμη και για την αντιμετώπιση συμπτωμάτων ψυχικών διαταραχών.

Κατά τον Eric Pio άλλωστε, τα βιβλία είναι ιστορίες για το μυαλό, όμως τα τραγούδια είναι ιστορίες για την ψυχή. Κι όταν τα τραγούδια μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μας, τότε κι εκείνη είναι αδύνατον να μην παρακινηθεί. Οπότε την επόμενη φορά που θα αισθανθείς ρίγος στο άκουσμα εκείνου του τραγουδιού, μη θεωρήσεις πως είναι τυχαίο. Είναι το μυαλό σου που επικοινωνεί καρφί με τα συναισθήματά σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!