«Έχω ένα μικρά κι Ελεφαντάκι τετρακόσια είκοσι κιλά, τρώει εφτά κασόνια μακαρόνια κι όλο κάνει τούμπες και γελά», μας τραγουδάει ο Φοίβος Δεληβοριάς σε κάποια διαφήμιση βρεφικού προϊόντος. Ένα χαριτωμένα γλυκό τραγουδάκι, που σίγουρα σε κάποια στιγμή ανεμελιάς έχουμε όλοι σιγοψιθυρίσει. Να πρόκειται άραγε για κάποιο τραγουδάκι που γράφτηκε για τις ανάγκες του τηλεοπτικού σποτ ή μήπως όχι; Πάμε να δούμε ποιος και πώς εμπνεύστηκε το «Ελεφαντάκι».
Το γλυκύτατο αυτό «Ελεφαντάκι» λοιπόν είναι μια δημιουργία του Γιώργου Χατζηπιερή. Ο ίδιος, γεννήθηκε στην Κύπρο και συγκεκριμένα σε ένα χωριό στην Αμμόχωστο, στα 1960. Δικηγόρος στο επάγγελμα, αλλά η μεγάλη του αγάπη είναι η μουσική. Η δικηγορία, όπως ο ίδιος λέει, είναι η άλλη του δουλειά. Κι ενώ είχε γράψει ήδη συνθέσεις για δίσκους, ας πούμε ενηλίκων, κάποια στιγμή αποκάλυψε στον φίλο και συνεργάτη του Αλκίνοο Ιωαννίδη, πως έχει στα συρτάρια του μια σειρά από παιδικά τραγούδια, που όμως δίσταζε να δημοσιεύσει. Ο Αλκίνοος τον προέτρεψε να το κάνει κι έτσι το 2005 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ο Τεμπέλης Δράκος και άλλες ιστορίες».
Στο άλμπουμ αυτό εκτός από το «Ελεφαντάκι», σε ερμηνεία του Φοίβου Δεληβοριά, συμμετέχουν και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές, που ίσως για πρώτη φορά να δοκίμασαν να ερμηνεύσουν παιδικά τραγούδια. Αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια, αυτά ενδεικτικά θα ήταν το «Καρυδότσουφλο» σε ερμηνεία του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το «Για Τα Πα Τα» της Ελένης Τσαλιγοπούλου, το «Σκουλουκούιν» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Αυτό όμως που εγώ λάτρεψα είναι το ομώνυμο τραγούδι από τη φωνή του Σωκράτη Μάλαμα, «ο Τεμπέλης Δράκος». Πρόκειται για ένα παραμύθι (όπως όλα τα τραγούδια του δίσκου άλλωστε) που διηγείται την ιστορία ενός δράκου, που χάρη στην τεμπελιά του γλύτωσαν οι στρατιώτες που έστειλε ο βασιλιάς να σκοτώσουν και που χάρη στην καλοσύνη του γλύτωσε κι αυτός από τους στρατιώτες που πήγαν να τον σκοτώσουν.
Ας γυρίσουμε όμως στο «Ελεφαντάκι» κι ας δούμε την ιστορία του. Όπως προαναφέρθηκε ο Γιώργος Χατζηπιερής γεννήθηκε στην Ακανθού Αμμοχώστου. Σαν παιδί είχε ένα βιβλίο που αγαπούσε πολύ. Το βιβλίο αυτό είχε τον τίτλο «Λόπο το Ελεφαντάκι» και πραγματευόταν τις περιπέτειες ενός μικρού ελέφαντα. Όταν λοιπόν το 1974, διώχθηκε η οικογένειά του από το χωριό, μαζί με τα υπάρχοντα, έμεινε πίσω και το βιβλίο. Το 2003 που επισκέφθηκε στους Ελληνοκύπριους να επισκεφθούν τα κατεχόμενα, ο Χατζηπιερής πήγε στο πατρικό του σπίτι, στο χωριό. Έψαξε, αλλά φυσικά δε βρήκε το παιδικό του βιβλίο. Αντί όμως να θρηνήσει, εξέφρασε τη νοσταλγία του στη γραφή και έγραψε τους στίχους για το Ελεφαντάκι του. Και με την ενορχήστρωση τού Μάριου Τακούση, ο Λόπο πήρε ξανά ζωή.
Κάπως έτσι πήραν σάρκα και οστά το «Ελεφαντάκι», το «Σκουλουκούιν» και ο «Τεμπέλης Δράκος». Κάπως έτσι γράφτηκε ένα ανθολόγιο με μελοποιημένα παραμύθια για μικρά και όχι μόνο παιδιά. Γιατί, τι κι αν έχεις ενηλικιωθεί; Τάισε 7 κασόνια μακαρόνια το ελεφαντάκι σου και βγάλε προς τα έξω το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Θα δεις τη ζωή με άλλο μάτι.
Στη μικρή Νόνη.
Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
