"The show must go on"· η ιστορία πίσω από το τραγούδι-θρύλο

Ήταν Ιούνιος του 1991, όταν ο Freddie Mercury και η μπάντα του Queen, ηχογραφούσαν το τελευταίο τους album ”Innuendo”. Ήταν ο δίσκος τους αυτός που περιελάμβανε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος αλλά και μια από τις κορυφαίες όλων των εποχών της παγκοσμίου rock μουσικής σκηνής. Πρόκειται για το τραγούδι εκείνο που έμελλε να γίνει ο ύμνος στη θέληση και την αποφασιστικότητα για τη συνέχιση του αγώνα. Του προσωπικού αγώνα του καθενός που δίνει για να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ζωής από όπου προέρχονται αυτές. Κι ο Freddie, τον αγώνα αυτόν τον γνώρισε από πρώτο χέρι. Έδινε τον αγώνα για τη ζωή του.

Το τραγούδι είχε γραφτεί από τον κιθαρίστα του συγκροτήματος Bryan May. Ήταν εκείνη την εποχή που ο Freddie είχε διαγνωστεί με AIDS. Ωστόσο ως γνήσιος και αληθινός ροκάς, συνέχιζε με το ίδιο πάθος τις ηχογραφήσεις και τις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας. Ο May έβλεπε την κατάσταση του Freddie να χειροτερεύει και κάπου δίσταζε να του το παρουσιάσει. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να το κάνει, με τη βοήθεια του μπασίστα John Deacon, το πρώτο πράγμα που ρώτησε κι ήθελε να βεβαιωθεί ήταν αν ήταν σε θέση ν’ αποδώσει, μιας κι ο οργανισμός του Freddie ήταν ήδη βεβαρημένος από την ασθένεια που είχε ήδη αρχίσει να τον καταβάλλει.

Χαρακτηριστική, όμως ήταν η απάντηση του ιδίου στον Bryan όταν ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να αντέξει. Πίνοντας μια βότκα και γεμάτος συγκίνηση του απάντησε: ”I’ll f** do it, darling.” Η ηχογράφηση είχε ξεκινήσει να γίνεται όταν η ασθένεια ήταν ήδη στα τελευταία της στάδια.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης της υγείας του Freddie, ήταν πως το βίντεο του τραγουδιού αποτελούνταν από πολλά και μικρά αποσπάσματα από clips παλαιότερων τραγουδιών μιας και δεν είχε πλέον τις αντοχές ν’ ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της μαγνητοσκόπησης ενός καινούριου βίντεο. Ωστόσο οι στίχοι του τραγουδιού τον είχαν αγγίξει τόσο πολύ που δεν υπήρχε περίπτωση να μην το ερμηνεύσει.

Ένα τραγούδι που στο πρώτο του άκουσμα φαντάζει απαισιόδοξο. Σαν μια μοιρολατρική αποδοχή του τέλους. Ίσως η μελαγχολική μελωδία του τραγουδιού, ίσως και οι απαισιόδοξοι στίχοι της πρώτης στροφής του τραγουδιού να συνηγορούν στο ότι επρόκειτο για μια ωδή στο τέλος. Ωστόσο ο Freddie, όσο κι αν έβλεπε το τέλος του να πλησιάζει, μέσω του τραγουδιού αυτού, θέλησε να περάσει το μήνυμα πως μέχρι να έρθει το τέλος αυτό, το σόου πρέπει να συνεχιστεί. Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Και πόσο δίκιο είχε αλήθεια. Το συγκεκριμένο τραγούδι των Queen έγινε ο ύμνος της ανθρώπινης θέλησης κατά της παραίτησης από τη ζωή. Μόνο όταν έρθει το τέλος της ζωής, δικαιούσαι να παραιτηθείς από αυτήν.

24 Νοεμβρίου 1991. Ο Freddie Mercury αφήνει την τελευταία του πνοή. Οι εκδηλώσεις προς τιμή του αμέτρητες, με κορυφαία την μεγάλη συναυλία Freddie Mercury Tribute Concert, το 1992 με τη συμμετοχή πολλών τραγουδιστών από όλους τους χώρους της μουσικής. Χαρακτηριστικά τη συναυλία εκείνη είχε ανοίξει ο Elton John, ερμηνεύοντας τι άλλο, το ”The Show must go on”. Μια μόλις μέρα πριν τον χαμό του, αποφάσισε να δηλώσει δημόσια την ασθένειά του στα ΜΜΕ, παρ’ όλο που το ήξερε από το 1987, όταν και διαγνώστηκε με AIDS.  Μια ασθένεια άγνωστη τότε που γίνονταν ακόμα πιο επικίνδυνη λόγο της άγνοιας αλλά και της προκατάληψης που την ακολουθούσε, μιας και θεωρήθηκε πως χτυπάει κυρίως ομοφυλόφιλους. Κι αυτό αποτελεί άλλη μια παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης. Κατόρθωσε και ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη, ώστε να ξεκινήσει η μάχη κατά της ασθένειας.

Ωστόσο η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Freddie Mercury είναι οι στίχοι και η μουσική του. Το διαχρονικό μήνυμα πως παρά της δυσκολίες, όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές, η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. The Show must go on.