H ερωτική επαφή ανά τους αιώνες

Χρώμα κόκκινο βαθύ της φωτιάς, χαμηλός φωτισμός να παλεύει να εισχωρήσει και να γεμίσει το δωμάτιο, παλάμες σφιχτές η μία πάνω στην άλλη που πάλλονται, συνονθύλευμα μυρωδιών, λίγο κρασί μεθυστικό και δύο σεντόνια που σχεδόν έχουν πέσει σε ένα κρύο πάτωμα που φιλοξενεί μία αρχέγονη, παγκόσμια ηδονιστική έκφραση που εκτυλίσσεται στο προσκεφάλι του.

Πριν από περίπου εκατό χιλιάδες χρόνια, η ιστορία βρίσκει τον άνθρωπο να αποτυπώνει στο διάβα του τις ανάγκες επιβίωσής του αλλά και τις βαθύτερες εσωτερικές κλίσεις του με πρωταρχική απεικόνιση την ερωτική επαφή. Σε διάφορα μέρη του πλανήτη ο άνθρωπος φρόντισε να κάνει αισθητή την παρουσία του με έναν ιδιαίτερα καλλιτεχνικό τρόπο αναπαριστώντας εικαστικά κυρίως το γυναικείο σώμα και τη γονιμότητα που αυτό εξέπεμπε στους προγόνους μας.

Από τις πρώτες κιόλας ενδείξεις που διαθέτουμε από τα ανθρώπινα χνάρια στη γη, και πιθανότατα από πολύ πιο πριν, ο άνθρωπος δεν έκρυψε ποτέ την «αδυναμία» του ως προς την ικανοποίηση της ερωτικής του ανάγκης, εκθειάζοντάς την ενδεχομένως πιο ελεύθερα όταν έννοιες όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός, η αιδώ δε λειτουργούσαν ως τροχοπέδη της ανθρώπινης έκφρασης. Μέσα σε αυτή η ερωτική επαφή συμβολίζει εν συντομία ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.

Στην εποχή των Homo Sapiens οι άνθρωποι είχαν απόλυτη ελευθερία σχέσεων και οι πολλαπλοί σύντροφοι ήταν το αποκορύφωμά τους. Γυναίκες και άνδρες ήταν εντελώς ελεύθεροι να έχουν ποικιλόμορφο ερωτικό βίο καθώς η μόνη ασχολία των ανθρώπων της εποχής ήταν η εξασφάλιση τροφής, βασικών αναγκών και συνεπώς η επιβίωση. Δεν υπήρχαν κανόνες ως προς την επαφή καθώς ήταν μια ασχολία που προσέφερε ευχαρίστηση και μόνο. Η έννοια της αναπαραγωγής δεν ήταν τουλάχιστον ακόμα συνδεδεμένη με την επαφή. Μετά την εξημέρωση των ζώων και την ομαδοποίηση των ανθρώπων παρατηρήθηκε ότι η «αγέλη» αυξάνεται όταν αρσενικά και θηλυκά συζούν για καιρό μαζί.

Με τον καιρό όταν αναπτύχθηκε ο πρώτος, γνωστός ανθρώπινος πολιτισμός των Σουμερίων παρατηρήθηκε η πολυανδρία. Μια γυναίκα είχε πολλούς ερωτικούς συντρόφους και απολάμβανε την επαφή μέχρι που περίπου το 2350 π.Χ. ένας βασιλιάς της ομάδας των Σουμερίων πήρε τα ηνία, άσκησε εξουσία και ανέτρεψε τα δεδομένα με αποτέλεσμα να ευνοήσει τους άνδρες και να δυσχεράνει τη θέση των γυναικών. Κι αυτό ακούγεται εξίσου οικείο.

Προχωρώντας βαθιά στην ιστορία φθάνουμε στους Βαβυλώνιους με τον περίφημο κώδικα του Χαμουραμπί που αφορούσε τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τον γάμο και τις παραδόσεις και λίγο αργότερα βλέπουμε την Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων. Η ερωτική επαφή εκτελείτο κανονικά και με τον νόμο όμως μόνο στα πλαίσια του γάμου ακολουθώντας πιστά το γνωστό «αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι». Εκεί ξεκινά και η καταπίεση ως προς την αυτοϊκανοποίηση, την ομοφυλοφιλία και τις πολλαπλές ερωτικές σχέσεις με σκοπό την ευχαρίστηση εφόσον τέτοιες εκφάνσεις δεν εξυπηρετούσαν την αναπαραγωγή που ήταν και το ζητούμενο.

Η ερωτική επαφή φθάνει σε μια πιο «πικάντικη» εκδήλωση στην εποχή της Αρχαίας Ελλάδας με τον Αριστοτέλη να δηλώνει πως οι ορμές είναι απόλυτα φυσιολογικές και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης των θηλαστικών, ανδρών και γυναικών, και πως ο οργασμός δεν είναι παρά μία θεϊκή ευλογία, μια παντοδύναμη παρέμβαση στην ψυχική ισορροπία. Άλλωστε είναι γνωστό πως η Ελλάδα του τότε εξιδανίκευε την ερωτική πράξη κι εξυμνούσε το ανθρώπινο σώμα κάτι που παρατηρεί κανείς με μία βόλτα στο Μουσείο σήμερα. Υπήρχε σχετική ανοχή ως προς την ομοφυλοφιλία, ήταν με άλλα λόγια ένα κοινό μυστικό κυρίως μεταξύ ανδρών μιας και οι γυναίκες είχαν λιγότερα δικαιώματα και από κάποια φάση και μετά λειτουργούσαν σαν άβουλα «πιόνια» που εξυπηρετούσαν απλώς τη διαδικασία της αναπαραγωγής.

Στα σκοτεινά μονοπάτια της Αθήνας, σε διάφορα στέκια και μεγάλες επαύλεις εκείνης της εποχής η τάξη και η οργάνωση της ημέρας έδιναν τη θέση τους στο ερωτικό ξεφάντωμα μέσα στο οποίο εγκωμίαζαν οι πολίτες τις χαρές του έρωτα, με έναν ή πολλούς ερωτικούς συντρόφους να στροβιλίζονται καθείς ο ένας με τον άλλο απολαμβάνοντας απύθμενες δόσεις ηδονής στο έπακρο, κερνώντας σταγόνες αχαλίνωτου πάθους σε όσους ήταν τριγύρω.

Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο ο κόσμος αν και υπήρξε πιο φιλελεύθερος και οι ομαδικές ερωτικές δραστηριότητες και τα συμπόσια μεταξύ ανδρών και γυναικών θεωρούνταν ανεκτά, ξαφνικά η νομοθεσία έγινε πιο αυστηρή μέχρι που τέτοιου είδους συναναστροφές μετατράπηκαν σε απαγορευμένες και νοσηρές για τον πολιτισμό και τους θεσμούς του συνήθειες.

Αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός πως μετά την εδραίωση του Χριστιανισμού και την περαιτέρω ανάπτυξή του ως θρησκεία ο κόσμος άρχισε να αποκτάει πιο προσεγμένη και συντηρητική ιδέα για την ερωτική επαφή. Οι λέξεις «πρέπει και δεν πρέπει» δέσποζαν σχεδόν σε οτιδήποτε είχε να κάνει με τον έρωτα. Επικράτησε η ιδέα ότι ο Χριστός γεννήθηκε χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε ερωτική πράξη και συνάμα το γεγονός ότι ο κόσμος ήταν λιγότερο μορφωμένος είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσει μια τέτοια λογική. Τις ίδιες περίπου ιδέες αποδεχόταν και ο Καθολικισμός. Επιπρόσθετα την εμφάνισή τους είχαν ήδη κάνει και οι ιδέες που πρέσβευε το Ισλάμ κατά τον Μωάμεθ ο οποίος ασκώντας επιρροή στους ισλαμιστές είχε δώσει προνόμια σε άνδρες αλλά κανένα σε γυναίκες, με τις ερωτικές πράξεις να είναι ανεκτές αλλά με το ανδρικό φύλο αποκλειστικά να δικαιούται να νιώθει την ευχαρίστηση και την ηδονή.

Η ερωτική επαφή και κάθε είδους δραστηριότητα που υποβόσκει συνέχισε να τιμάται, να λατρεύεται, να χειροκροτείται και να γιορτάζεται ακόμα και με σιγαστήρα καθώς πολλές περίοδοι της ανθρώπινης ιστορίας την καταδίκαζαν αλλά ένας Θεός ξέρει τι γινόταν πίσω από τα σκαμνιά. Ακολούθησαν σημαντικές φάσεις όπως ο Προτεσταντισμός, ο Ρομαντισμός και η Βικτωριανή εποχή όπου οι συνευρέσεις με περισσότερους συντρόφους υιοθετήθηκε από την ανώτερη, αυτοκρατορική τάξη κι αποτελούσε κοινό μυστικό στα βασίλεια ωθώντας έτσι και τους απλούς υπήκοους να μιμούνται τα ίδια και οι θεσμοί του γάμου και της οικογένειας παραγκωνίστηκαν αρκετά. Αριστοκρατικές φιγούρες όπως η Αικατερίνη Α’ και οι «περιπέτειές» της με νεαρότερους άνδρες, τα όργια που οργανώνονταν συχνά κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου του 15^ου , ο Πέτρος ο Α’ της Ρωσίας, η ομοφυλοφιλία και οι συνεύρεση αυλικών, αυτοκρατόρων και υπηρετών, στα υπερπολυτελή δωμάτια, στα μπουντρούμια, στα άλση γύρω από το παλάτι ήταν σημείο αναφοράς της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου πέρα από κάθετί άλλο. Οι ερωτικές δραστηριότητες κυριαρχούσαν παντού. Οι φλόγες στα ανάκτορα αναζωπυρώνονταν και δεν ήτανε δα και κανένα μυστικό…

Ο έρωτας κοντολογίς είναι θέμα χημείας και σημασία έχει η αποδοχή, η συναίνεση, η ποιότητα. Ανά τους αιώνες η ιστορία της ανθρώπινης ερωτικής έκφρασης μάς έχει αποδείξει πως μπορεί να εξελίσσεται χάρη στην τεχνολογία, στην πρόοδο και στη νέα τάξη δεδομένων. Δε χάνει όμως ποτέ και για κανένα λόγο την αρχική της υπόσταση, ούτε και την «αγνότητα» της ευχαρίστησης κι εν τέλει της συνεισφοράς της στη συνέχεια του είδους. Βρίσκεται παντού γύρω μας και το βλέπουμε ακατάπαυστα. Το έχουμε στο μυαλό μας και μας οδηγεί πολλάκις στα όριά μας και ακόμη παραπέρα. Τώρα που το σκέφτομαι είναι και το μοναδικό πράγμα που είναι σίγουρο το ότι θα συνεχίσει να μεσουρανεί. Ο έρωτας αξίζει μεγαλύτερο σεβασμό μιας και κρύβει ψυχολογικές διακυμάνσεις, συναισθήματα, χημικές ενώσεις, ανθρώπινες ανάγκες, ηδονή, μια «ιερή» διαδικασία, μια ανόθευτη γύμνια και συνεπώς χρειάζεται περισσότερη περισυλλογή πριν και μετά από αυτό. Εφόσον γίνεται συναινετικά μπορεί κάλλιστα να ξεπεράσει όρια, φραγμούς, ανούσια ταμπού και τις πιο έξαλλες φαντασιώσεις του ανθρώπινου νου…