Όταν η εικόνα του καθρέφτη φαντάζει πιο αισθησιακή από κάθε ταίρι

Σε ένα κλίμα γενικότερης αυτοπροβολής και αυταρέσκειας, όλοι μοιάζει να απολαμβάνουμε το να δεχόμαστε μηνύματα και σχόλια επιβεβαίωσης που τονώνουν το εγώ και το ηθικό μας. Οπότε φυσικό επόμενο είναι να φτάνουν στην επιφάνεια φαινόμενα τα οποία ενδεχομένως να υπήρχαν πάντοτε, αλλά έκαναν την εμφάνισή τους τώρα που οι συνθήκες το επιτρέπουν. Φαινόμενα όπως ο αυτοσεξουαλισμός είναι τόσο συχνά όσο και όλα τα υπόλοιπα είδη προσανατολισμού. Και μάλιστα είναι πολύ συχνότερος απ’ όσο φαντάζεστε.

Ο αυτοσεξουαλισμός ή αλλιώς αυτοερωτισμός αποτελεί μια ανεξερεύνητη ερωτική ταυτότητα με την οποία δεν έχουμε ασχοληθεί. Ποιος θα το έλεγε άλλωστε πως το παραμύθι της κακιάς μάγισσας και του μαγικού καθρέφτη θα έπαιρνε ερωτική τροπή και θα απασχολούσε τόσο εμάς όσο και τους ειδικούς; Δεν είναι καθόλου αφύσικο ένας άνθρωπος να διεγείρεται με την εικόνα του κι ούτε αποτελεί δείγμα ναρκισσισμού.  Ως γνωστόν οι ναρκισσιστές έχουν την ανάγκη της επιβεβαίωσης από εξωγενείς παράγοντες, σε αντίθεση με την περίπτωση για την οποία μιλάμε κατά την οποία η επιβεβαίωση κάνει δυναμική εμφάνιση και χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια.  Επιπλέον έχουν έλλειψη συμπόνιας κι ενσυναίσθησης, πράγμα που εδώ δεν υπάρχει.

Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως προτιμούν να αυτοϊκανοποιούνται και θεωρούν δευτερεύουσα την απόλαυση που τους προσφέρει ένας παρτενέρ. Επιπλέον, ακόμη κι εκείνες τις στιγμές, φαντασιώνονται τον εαυτό τους πολύ πιο έντονα από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Βέβαια μη συγχέουμε τα πράγματα ακόμη καλά-καλά δεν κάναμε εισαγωγή. Το να είσαι πρωταγωνιστής των φαντασιώσεών σου δε σημαίνει πως ανήκεις στην κατηγορία των αυτοσεξουαλικών. Είναι γνωστό πως η αυτοϊκανοποίηση είναι από μόνη της ένα είδος ερωτικού παιχνιδιού, απλώς πιο ιδιωτικό. Επόμενο λοιπόν να σου δίνεις τον πρώτο ρόλο, το θέμα που συζητάμε εδώ είναι το αν το focus είναι πάνω σου ή στον συμπρωταγωνιστή σου.

Το ζήτημα εδώ δεν είναι να διαπιστώσουμε εάν μπαίνουμε κι εμείς στην κατηγορία αλλά να κατανοήσουμε κι αυτήν την ανθρώπινη πλευρά όσο καλύτερα γίνεται. Να την εξερευνήσουμε και να εξακριβώσουμε πόσο και αν απέχουμε. Βέβαια, επειδή είναι επόμενο όταν διαβάζουμε για κάτι να ψάχνουμε να βρούμε τα σημεία ταύτισης, ίσως ορισμένοι σκεφτούν πως ακόμη κι αν οι ίδιοι δεν ταυτίζονται, οι εραστές ή οι σύντροφοί τους ανταποκρίνονται σε κάποια χαρακτηριστικά. Και για να σας προλάβω, κανένα άγχος. Ας πάρουμε ανάσα. Σε καμία των περιπτώσεων το ότι ένα άτομο είναι αυτοσεξουαλικό, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να επενδύσει σε μια σχέση με άλλον και να του προσφέρει τόσο σαρκικές όσο και συναισθηματικές απολαύσεις. Δηλαδή ας μη σκεφτόμαστε ένα άτομο που βρίσκει ενδιαφέρουσα αποκλειστικά τη δική του εικόνα. Απλώς υπάρχει και η τάση να λαμβάνουν μηνύματα στον εγκέφαλό τους που ενεργοποιούν ερωτικές επιθυμίες, όσο κοιτάζονται κι όσο περνάνε χρόνο με τον εαυτό τους. Μια έννοια όπως αυτή, θα ήταν εύκολο αλλά ταυτόχρονα παράλογο να προσπαθήσουμε να τη χαρακτηρίσουμε ως καλή ή κακή, τέτοιο συμπέρασμα δεν υφίσταται. Πρόκειται για μία ακόμη πλευρά της, ήδη δυσνόητης, ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Οπότε πιο πρακτικά, εάν είστε σε σχέση με αυτοσεξουαλικό άτομο, καλό θα ήταν να γίνουν ορισμένες προσαρμογές προκειμένου να απολαμβάνετε και οι δύο εξίσου τις κοινές σας στιγμές. Λόγου χάριν η κρεβατοκάμαρα ας έχει αρκετά μεγάλο καθρέφτη. Επιπρόσθετα εκφράσεις απορίας ή δυσαρέσκειας εάν ο σύντροφός σας θελήσει να ολοκληρώσει μόνος ή ψηλαφίζοντας το σώμα του, μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα φέρουν. Το να υπάρχει η ελευθερία και η άνεση να κάνει ο καθένας αυτό που νιώθει, είναι ουσιαστικά αυτό που μπορεί να εκτοξεύσει την απόλαυση και για τους δύο. Αναμφίβολα η επικοινωνία εδώ παίζει καταλυτικό ρόλο. Πρέπει να μιλάτε και να νιώθετε την άνεση της ελεύθερης έκφρασης και οι δύο, ιδιαίτερα στην περίπτωση που νιώθετε πως κάτι σας ενοχλεί ή αν υπάρχει δυσκολία στην κατανόηση μερικών συμπεριφορών.

Ο καθρέφτης, οι φωτογραφίες, τα βίντεο που προβάλλουν την εικόνα μας τόσο έντονα, αποτελούν άμεσα ερεθίσματα για να τη βρούμε με τον εαυτό μας. Είναι πολύ πιο σύνηθες απ’ όσο νομίζουμε κι όλοι λίγο ή πολύ το έχουμε νιώσει κατά καιρούς, είτε σε στιγμές που έχουμε περιποιηθεί τον εαυτό μας λίγο περισσότερο, είτε όταν νιώθουμε πιο γυμνασμένοι ή πιο ελκυστικοί και παρατηρούμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Η γραμμή είναι λεπτή μεταξύ ναρκισσισμού και αυτοερωτισμού. Μια τέτοια έκφραση υπήρχε πάντοτε αλλά λίγο η δύναμη της αυτοπροβολής, λίγο το ξεπάτωμα ορισμένων ταμπού, μοιάζει να έχει πάρει διαφορετικές διαστάσεις.

Από την άλλη αν πρέπει να κατατάξουμε τις ερωτικές τάσεις σε μια κλίμακα, τότε αυτή του αυτοερωτισμού αποτελεί ίσως εκείνη που θα έγερνε στην πλευρά των πιο «αγνών» χρωμάτων, καθώς έχει να κάνει καθαρά με τον ίδιο μας τον εαυτό, με τον τρόπο που προβάλλουμε την εικόνα μας και τη σχέση που έχουμε με εμάς τους ίδιους, πάντα εντός υγιών πλαισίων. Και αν ένας σύντροφός μας είναι αυτοερωτικός, δεν έχουμε να φοβόμαστε και πολλά, καθώς η εικόνα του καθρέφτη του είναι πρακτικά η εικόνα που αρέσει και σε εμάς. Η κοινωνία έχει αρκετά στατική γνώμη για το τι ακριβώς εστί ερωτισμός, ακόμα κι αν νιώθουμε πως έχουμε προχωρήσει σε τέτοιου είδους θέματα. Κι όμως… πολλά μπορεί να υπάρχουν που δεν έχουμε ακόμη ανακαλύψει ή συζητήσει ανοιχτά. Έχουμε δει τον λόφο κι έχουμε ξεκινήσει να τον ανεβαίνουμε, αλλά το δάσος από πίσω ακόμη φαίνεται αχνά. Και ξέροντας το πόσο εύκολα αποπροσανατολιζόμαστε στο δάσος, το πλησιάζουμε με πάσα επιφύλαξη. Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να ανεβάσουμε ταχύτητα;