Τα emoji δεν είναι απάντηση!

Emoji. Tι απρόσωπος τρόπος έκφρασης. Όλα τα όμορφα συναισθήματα που κάποτε εξέφραζαν αργά, μεθοδικά κι αινιγματικά μεγάλοι ποιητές, συγγραφείς, λογοτέχνες, έχουν μεταμορφωθεί σε κακόγουστα γραφικά, γνωστά πλέον και ως emojis. Χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει και βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται μ’ ένα γελοίο, ειρωνικό τρόπο λες και δεν πέρασε μια μέρα από την πρώτη χρήση της σφηνοειδούς γραφής μέχρι σήμερα. Ο κόσμος εκφράζεται μέσα από απρόσωπες φιγούρες που συνοψίζονται σε μία άνω και κάτω τελεία και μία παρένθεση, πότε να κλίνει προς τα αριστερά και πότε προς τα δεξιά. Τα emoticons δεν είναι παρά μια θλιβερή υπενθύμιση πως ο σύγχρονος κόσμος που φλερτάρει κυριολεκτικά με την τεχνολογία, έμαθε μονάχα να βλέπει κι όχι να νιώθει. Μία ολόκληρη στροφή ενός ποιήματος αντικαθίσταται από ένα emoji με τη δικαιολογία της ευκολίας στη χρήση. Ένας αντίχειρας, μία λεμονί φάτσα μ’ ένα κρύο, απρόσιτο χαμόγελο και δύο μελισσούλες να χοροπηδάνε πιασμένες χέρι-χέρι δεν αντικατοπτρίζουν το περίπλοκο του «πολυσύχναστου» μυαλού κι ούτε αγγίζουν την καρδιά όπως θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ήσασταν πιασμένοι, σφιχταγκαλιασμένοι, μαζί.

Ουκ ολίγες φορές έχουμε ενθουσιαστεί όλοι μας, με τη χρήση όλο και νεότερων και πιο φανταχτερών εικονιδίων που μας προσφέρουν οι πάμπολες εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης. Στέλνουμε και μας στέλνουνε καθημερινά και ποτέ δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε γιατί. Γιατί να μη στείλεις; Και σύντομο είναι. Και περιεκτικό. Και σε βγάζει από τον κόπο να κάτσεις να γράφεις προτάσεις κι ολόκληρα κείμενα. Άσε που δείχνει και ευχάριστο στο μάτι. Οπότε; Νομίζεις δεν το σκέφτηκα κι εγώ; Το σκέφτηκα και θεώρησα πως μπορώ απλώς να πάω με τα «νερά» της εποχής και να μην κάτσω να πηγαίνω κόντρα σε μια στρατιά από φανατικούς χρήστες των μέσων.

Όταν, όμως, πρόκειται για κάποιον ή κάποια που μας ενδιαφέρει όσο κανείς άλλος στην εκάστοτε φάση, δεν περιμένουμε ένα χαριτωμένο εικονίδιο να μας δώσει την επιβεβαίωση και τη λαχτάρα να επικοινωνήσουμε με το πρόσωπο, αλλά μια πραγματική συζήτηση που να οδηγεί σ’ ένα πραγματικό ραντεβού, που να θυμίζει φλερτ της δεκαετίας του ’60 και που αυτό με τη σειρά του να «ξεδιψάσει» ένα πάθος, να δαμάσει μια ηδονή, να απογυμνώσει φαντασιώσεις και συναισθήματα και να πετάξει μακριά τις μάσκες της σοβαροφάνειας, του ψευτο-attitude και της υποκρισίας όταν όλοι γνωρίζουμε πως αποζητάμε τα ίδια ακριβώς πράγματα. Βιολογία, λοιπόν. Το μοναδικό μάθημα που είχαμε ποτέ στα σχολεία που ποτέ δεν εκτιμήσαμε όσο έπρεπε και που ποτέ δεν ψάξαμε μόνοι μας.

Και για να μη φλυαρώ άλλο, το να δέχεσαι ένα emoji ως απάντηση, ενώ η εκπαίδευση, οι άπειρες ώρες στα φροντιστήρια, η τεχνολογία και η έμφυτη γλωσσική ικανότητα του ανθρώπου έχουν προσφέρει λίγο-πολύ σε όλους μας την ικανότητα να εκφραζόμαστε με περισσότερα από δύο τελείες και μία παρένθεση, δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Γιατί να αρκεστούμε στη δήθεν ευκολία του να εκφραζόμαστε μέσα από emojis; Δεν είναι απάντηση όλα αυτά τα εικονίδια που για κάθε συναίσθημα τα πανούργα μυαλά των σχεδιαστών τους σκέφτηκαν και μία αντίστοιχη χαριτωμενιά. Ούτε είναι η λύση, επειδή ήρθες σε δύσκολη θέση ή βαριέσαι να σκεφτείς. Μάθε να εκφράζεσαι. Τα έχεις όλα στα πόδια σου πλέον. Τεχνολογία, διαδίκτυο, εφαρμογές κι έναν τεράστιο κόσμο συμπυκνωμένο σε μία κρυστάλλινη οθόνη μπροστά σου που περιμένει να τον εξερευνήσεις κι εσύ, που βομβαρδίζεις κι έμενα κι άλλους τόσους ανθρώπους, με μία επίσκεψη στο sticker store που κι αυτό χάνεται μ’ ένα uninstall.

Μάθαμε τώρα με ένα χαχα, με μία φάτσα που σου κλείνει το μάτι, μ’ ένα σκυλάκι που δαγκώνει μια φτερωτή καρδιά να ισοπεδώνουμε τη δύναμη των λέξεων και συνάμα των συναισθημάτων. Πόσο πιο πλούσιους θα τους κάνεις στο store; Συγκινείσαι αλήθεια με το emoticon δύο γάτων να αγκαλιάζονται κι επειδή στο έστειλε ο κολλητός πρέπει κι εσύ να στείλεις πίσω ένα άλλο, πιο φανταχτερό και πιο fancy; Και ούτε αρκεί να στέλνεις μια χαμογελαστή φατσούλα σε αυτούς που περίμεναν να δώσεις σημεία ζωής, που σε ‘χουν έγνοια και δεν πρόλαβες ούτε να τους μιλήσεις.

Υπονοούμενα του τύπου τρεις τελείες, φάτσες, χοροπηδητά και gifs κράτα τα για όσους χρησιμοποιούν μάσκες και στην πραγματική ζωή. Σε αυτούς μόνος να δίνεις ό,τι έχει το sticker store. Στους ανθρώπους σου δώσε ό,τι μπορείς να δώσεις έμπρακτα, στην πραγματική ζωή. Εκεί που οι πέτσες τρίβονται και κοκκινίζουν το χειμώνα. Εκεί που τα χείλια στεγνώνουν, ξηραίνονται και ματώνουν στο κρύο. Εκεί που τα σώματα πάλλονται και ιδρώνουν στη ζέστη. Δώσε βάση και εστίασε εκεί που κινδυνεύεις να πας από καρδιακό κι όχι από ηλεκτροπληξία.. J