Χαρισματικοί ή κάποιοι που προσπάθησαν πολύ;

Συχνά πυκνά ακούμε για χαρισματικούς ανθρώπους που γεννήθηκαν με ικανότητες που τους κάνουν να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Πολλοί θεωρούν πως ορισμένοι άνθρωποι όντως έχουν κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και πως είναι αποτέλεσμα εξέλιξης μιας ικανότητας που αρχίζει σε ανύποπτο χρόνο.

Είναι αλήθεια πως μας αρέσει να «βαπτίζουμε» τα πάντα γύρω μας για να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα κατανοούμε και ότι μπορούμε να τα εξηγήσουμε, να τα αντιμετωπίσουμε και να τα κάνουμε μεταφορικά «δικά μας». Οι χαρισματικοί άνθρωποι ξεχωρίζουν για τη συνεχή τους διάθεση να ψάχνουν απαντήσεις που ακόμα και όταν τις βρίσκουν, ποτέ δεν είναι αρκετές. Οι χαρισματικοί άνθρωποι «υποφέρουν» από την «κατάρα» του ανικανοποίητου. Δε συμβιβάζονται ποτέ με αυτό που ανακαλύπτουν και έχουν πάντοτε αμφιβολίες, αναπάντητα ερωτήματα και μια ακατάπαυστη κλίση προς την τελειότητα, έχοντας όμως ήδη αντιληφθεί κι αποδεχτεί πως ποτέ δεν είναι εφικτό να την πετύχουν.

Παράλληλα τέτοιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται αυτόματα ως αγχώδεις και υπερκινητικοί για τους πιο «ψαγμένους». Θα έχετε προσέξει πώς αντιδρούν τα βρέφη ή τα κουταβάκια που μόλις ανακαλύπτουν τον κόσμο. Θα έχετε δει ότι έχουν συνήθως ένα απλανές βλέμμα στο οποίο οι ενήλικες δύσκολα αντιστεκόμαστε, αφού το βρίσκουμε κατά κανόνα χαριτωμένο. Κάπως έτσι συνεχίζουν να «περιπλανιούνται» σ’ έναν κόσμο χάους και τεράστιας συλλογής πληροφοριών, σ’ έναν πλανήτη με αδιάλειπτα μυστήρια. Δεν απογοητεύονται εύκολα κι ούτε τα παρατάνε. Οι σκέψεις τους βρίσκονται σε διαρκή έλλειψη οργάνωσης και πολλές φορές λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου για σκέψη και περισυλλογή μπορεί να πέσουν στην παγίδα της χρονοτριβής. Να ψάχνονται διαρκώς αλλά να μην κάνουν τίποτα πρακτικό.

Αν φτάσουν να αγαπήσουν ένα αντικείμενο στο οποίο διαπιστώσουν πως είναι όντως τετραπέρατοι, θα κάνουν τα πάντα για να ενισχύσουν την κλίση τους και θα φροντίσουν να γίνονται ολοένα και καλύτεροι αποκτώντας δειλά δειλά αυτό που άλλοι θα ονόμαζαν άστρο. Επομένως θα αρχίσουν οι γύρω τους να νομίζουν πως τέτοια άτομα είναι όντως χαρισματικά.

Στα χαρακτηριστικά των χαρισματικών ανθρώπων συμπεριλαμβάνεται και το γεγονός πως πολλές στιγμές νιώθουν μοναξιά. Το ταξίδι αυτογνωσίας που κάνουμε όλοι μας ανεξαιρέτως κατά τη διάρκεια της ζωής μας, οι χαρισματικοί άνθρωποι το διάγουν πολύ πιο σύντομα αλλά με μεγαλύτερη διάρκεια. Αισθάνονται πως κάθε φορά ανακαλύπτουν μια νέα πτυχή για τον εαυτό τους που είτε την υποπτεύονταν εξαρχής είτε την είχαν ως δεδομένη και δεν τους εκπλήσσει ουδόλως. Κι επειδή παρακολουθούν το τι συμβαίνει γύρω τους, συνειδητοποιούν πως ως επί το πλείστον οι άνθρωποι ξεχνάνε τα καλά, εστιάζουν στα άσχημα, γίνονται άσσοι στο να κρίνουν, θυμώνουν ευκολότερα, εκδικούνται συχνότερα. Οι άνθρωποι μοιάζουν σαν μια ατέλειωτη θεατρική παράσταση με ίντριγκες σε μια πλοκή που κατά κανόνα, προκάλεσαν οι ίδιοι.

Συμπερασματικά οι χαρισματικοί άνθρωποι απλώς μόχθησαν για όσα ήθελαν να κατακτήσουν στην πορεία της ζωής τους, κουράστηκαν μεν αλλά συνέχισαν δε. Δεν τα παράτησαν εύκολα, προχώρησαν στην επίτευξη των στόχων τους και απέφυγαν να σμίξουν έννοιες όπως τα όνειρα με τους στόχους. Τα όνειρα πολλές φορές τα βλέπουμε στον ύπνο μας ή και στον ξύπνιο μας και φαντάζουν μακρινά, περίπλοκα και ανακατωμένα. Οι στόχοι έχουν μεγαλύτερη ευθυγράμμιση, αντέχουν περισσότερο στον χρόνο ανάλογα με τις ορέξεις τις δικές μας και αν όντως ευνοούν οι συνθήκες κι εμείς οι ίδιοι φτάνουμε στο να τους εκπληρώνουμε και να απορροφάμε εκείνη την ενέργεια που μας προσφέρει η ικανοποίησή τους.

Οπότε το άστρο συμβολικά αποτελεί τον μόχθο, τον οποίο πολλοί παράτησαν ή ξέχασαν ενώ άλλοι των κράτησαν μέχρι το τέρμα. Αυτό είναι το άστρο και πάνω του κοιμούνται και ξεκουράζονται νύχτες ολόκληρες οι χαρισματικοί άνθρωποι.