Αν αμφιβάλλεις άστο καλύτερα

«Διατηρώ τις αμφιβολίες μου.»

Σίγουρα οι παραπάνω τέσσερις λέξεις δε σου είναι άγνωστες και τις έχεις ξεστομίσει κι εσύ κάποια στιγμή, όταν αναπόφευκτα οι αμφιβολίες έκαναν την εμφάνισή τους στη δική σου ζωή. Από αμφιβολίες δεν κατακλύζονται μονάχα οι αναποφάσιστοι, αλλά ούτε και αποτελούν προνόμιο των ανασφαλών. Είναι ένα συναίσθημα που δεν είναι κατ’ ανάγκη δηλωτικό κάποιου στοιχείου του χαρακτήρα σου, ούτε το δημιουργείς εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου λόγω αυθυποβολής.

Τι κάνουμε, όμως, εκείνη τη στιγμή που αισθανόμαστε πως δεν είμαστε 100% βέβαιοι για μια απόφαση ή επιλογή μας; Ισχύει άραγε το “if you doubt let it out?” ή μήπως οι αμφιβολίες εμφανίζονται σε κάθε κομβικό σημείο της ζωής μας, πριν από καίριες αποφάσεις, σε διλήμματα ή όταν πρέπει να πάρουμε ρίσκο χωρίς να υπάρχει προδιαγεγραμμένη αναμενόμενη κατάληξη, ώστε να μας κάνουν να το σκεφτούμε και δεύτερη και τρίτη φορά και τελικά να ενισχύσουμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα την επιλογή μας;

Υπάρχει η άποψη πως όταν δεν είσαι βέβαιος για κάτι, καλύτερα να το αφήσεις. Πως οι αμφιβολίες συνοδεύουν ένα προαίσθημα ότι κάτι δε θα πάει καλά και ότι βρίσκονται εκεί για να σου δείξουν το λάθος σου, πριν καν το κάνεις. Είτε πρόκειται για μια σχέση στην οποία ετοιμάζεσαι να μπεις είτε για μια δουλειά την οποία μόλις είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις, η αβεβαιότητα σημαίνει ότι δεν είναι αυτό που πραγματικά θες. Γιατί αν πολύ απλά το ήθελες, δε θα είχες δεύτερες σκέψεις, δε θα προλάβαιναν καν να εμφανιστούν. Το αίσθημα της προσμονής που θα επικρατούσε, θα έδιωχνε μακριά τις αμφιβολίες σου και θα σε έκανε να νιώθεις πιο σίγουρος από ποτέ, ακόμα κι αν δεν ήσουν. Θα σε έκανε να θες να υποστηρίξεις δυναμικά τη νέα σου επιλογή ή ακόμα και να το ζήσεις, χωρίς να σε νοιάζει η επικείμενη έκβαση.

Αλήθεια τώρα ήσουν εσύ ποτέ 100% βέβαιος για κάτι; Από τα πιο αστεία θέματα καθημερινότητας μέχρι τις πιο σοβαρές αποφάσεις της ζωής σου, ένιωσες ποτέ πως ξέρεις εξαρχής ότι κάνεις το σωστό; Δε σε κατέκλυσε ούτε για μια στιγμή το αίσθημα του φόβου, το ενδεχόμενο να κάνεις πίσω;

Είναι γεγονός πως οι δεύτερες σκέψεις είναι στη φύση μας. Κι όχι μόνο γιατί δεν εμπιστευόμαστε τις επιλογές του εαυτού μας, μα κυρίως γιατί έχουμε την τάση να είμαστε υπεραναλυτικοί. Να προσπαθούμε να δούμε ένα θέμα σφαιρικά, να αναλύσουμε κάθε πτυχή του, να μη χάσουμε κανένα ενδεχόμενο σενάριο. Και τότε είναι που οι αμφιβολίες αναπόφευκτα θα προκύψουν, μιας και σε κάθε σου επιλογή θα βρεις κι ένα ελαττωματάκι της, που ακόμα κι αν δεν είναι πιο σημαντικό απ’ τα προτερήματά της, στο μυαλό σου θα φαντάζει μείζον θέμα.

Μήπως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις αμφιβολίες μας, ή όχι; Μήπως πρέπει να μην αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στις επιλογές μας και να τις αφήσουμε σε μια γωνιά σαν να μην υπάρχουν; Να τις αντιμετωπίσουμε σαν μια μορφή υγιούς άγχους που μας κινητοποιεί να αποδώσουμε καλύτερα ή μήπως σαν ένα σημάδι που μας δείχνει πως καλύτερα να το αφήσουμε και να μη μπλέξουμε, να μην πάμε παρακάτω χωρίς πρώτα να αλλάξουμε την κατάσταση ή τα δεδομένα;

Τώρα πια είναι στο χέρι σου if you will let it out when you doubt.