«Να κάνεις ό,τι θες, όπως θες, όποτε το θες». Αυτό θα έλεγε κανείς πως μπορεί να είναι ένας ορισμός της ευτυχίας για τον άνθρωπο. Το δικαίωμα της απόλυτα ελεύθερης βούλησης, η ανεξαρτησία κι η απουσία κάθε μορφής καταπίεσης ή περιορισμού.
Η παραπάνω φράση, ακριβώς όπως διατυπώθηκε, έχει γραφτεί σίγουρα για σένα, αν είσαι ακόμα ελεύθερος. Αν όμως είσαι σε σχέση, αρραβωνιασμένος, παντρεμένος, σε σύμφωνο συμβίωσης, γενικώς αν δεν πορεύεσαι μόνος σου στη ζωή, αλλά με ένα ταίρι, δε θα πρέπει να την θεωρήσεις πανάκεια.
Ανεξαρτησία στο πλαίσιο μιας σχέσης δεν είναι να κάνεις ό,τι γουστάρεις εσύ, χωρίς να λαμβάνεις υπόψιν τη γνώμη του συντρόφου σου. Η άποψή του θα πρέπει να καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τις αποφάσεις, τις επιλογές και τις κινήσεις σου. Κι αυτό όχι γιατί έχει τη διάθεση να σε περιορίσει και να σου στερήσει μέρος της ελευθερίας σου, αλλά γιατί είναι υποχρέωσή σου να μάθεις να οριοθετείσαι σε τέτοιο βαθμό ώστε να είσαι κι εσύ άνετος κι ο σύντροφός σου ευχαριστημένος.
Βασική παραδοχή στην έναρξη κάθε σχέσης πρέπει να είναι ότι παρ’ όλο που ως άνθρωπος είσαι ελεύθερος, δεν είσαι μόνος. Οφείλεις να δώσεις λογαριασμό, όπως τότε που ήσουν μικρός κι η μαμά σου ήξερε πάντα πού βρίσκεσαι και με ποιον. Δεν είναι τάση ελέγχου ούτε έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Δεν μπορείς απλά να τριγυρνάς όπου θες, με όποιον θες και να κάνεις ό,τι θέλεις, όπως δε θα δεχόσουν τέτοια συμπεριφορά κι απ’ το σύντροφό σου.
Θα πρέπει κι εσύ να θέσεις για μια φορά στον εαυτό σου όρια. Να περιορίσεις τις επιθυμίες σου και τα ένστικτά σου και να αποδεχθείς το γεγονός πως απ’ τη στιγμή που έχεις κάποιον άνθρωπο δίπλα σου, οφείλεις παράλληλα και να τον σέβεσαι. Αυτό σημαίνει πως θα υπάρξουν στιγμές που θα χρειαστεί να μην κάνεις αυτό που πραγματικά θες μόνο και μόνο επειδή ξέρεις πως ο σύντροφός σου θα στεναχωρηθεί ή θα πληγωθεί.
Όχι, όλο αυτό δεν περιορίζει την ανεξαρτησία σου. Και ναι, μπορείς ακόμα να κάνεις αυτό που θέλεις. Όμως, όταν είσαι σε μία σχέση (οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει η σχέση αυτή) θα πρέπει να σκέφτεσαι για δύο. Δεν είσαι μόνος σου. Είσαι εσύ, ο σύντροφός σου, τα αισθήματά σου και τα αισθήματά του. Αν δεν υπολογίζεις το βαθμό στον οποίο κάθε σου πράξη θα επηρεάσει την ψυχολογία του, αν δε θέλεις εσύ ο ίδιος να μοιραστείς μαζί του την καθημερινότητά σου και λεπτομέρειες γι’ αυτή, αν θεωρείς κάθε του ερώτηση τάση ελέγχου κι όχι απλό ενδιαφέρον για σένα, τότε μάλλον είσαι λίγο ατομιστής παραπάνω.
Υπάρχει η χρυσή τομή. Και βρίσκεται ακριβώς σε εκείνο το σημείο που η δική σου ανεξαρτησία δε σου στερεί τίποτα αλλά αναγνωρίζεις τους φυσικούς περιορισμούς δέσμευσης που κάθε σχέση επιβάλλει. Τα όρια δεν είναι πάντα για να τα ξεπερνάς. Υπάρχουν κι οι φορές εκείνες που βρίσκονται εκεί για να σε προστατεύσουν, για να σε συγκρατήσουν και να μη σου επιτρέψουν να παρεκτραπείς και να υποκύψεις σε καταστάσεις, που μετά μπορεί να μετανιώσεις.
Θέσε, λοιπόν, αρχικά εσύ τα δικά σου όρια στον εαυτό σου. Και στη συνέχεια προσπάθησε να βρεις μια μέση λύση στους περιορισμούς που προσπαθεί να σου βάλει ο σύντροφός σου, στηριζόμενοι στις δικές του αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Σε καμία περίπτωση μην επιτρέψεις να νιώσεις καταπιεσμένος.
Σε σχέση είσαι, εξάλλου, όχι δεμένος και φυλακισμένος. Την ανεξαρτησία σου δεν πρόκειται να στην στερήσει κανείς.
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
