Καλησπέρα σας! Θα θέλαμε να συστηθούμε!
Ή μήπως είναι περιττό; Απ’ τη στιγμή που μας γνωρίσατε και έχετε πάρει ήδη κάποιες βασικές πληροφορίες για εμάς, που μας συναναστρέφεστε σε καθημερινή βάση και έχετε παρατηρήσει έστω και για μικρό χρονικό διάστημα τις αντιδράσεις μας, να είστε σίγουροι πως μας ξέρετε. Κι αυτό γιατί εμείς είμαστε ανοιχτό βιβλίο, αρκεί να μπορείτε να μας διαβάσετε.
Ευτυχώς και δυστυχώς παράλληλα, δεν μπορούμε να κρύψουμε τα συναισθήματά μας. Μπορεί να μην καταλάβετε τι ακριβώς σκεφτόμαστε αν δε σας το πούμε εμείς, μπορεί να καταφέρνουμε με απόλυτη επιτυχία να κρύψουμε τις ενδόμυχες σκέψεις μας, ώστε να μην εισέλθετε βίαια στα άδυτα του μυαλού μας, μα τη διάθεσή μας –ειδικά σε στιγμές της καθημερινότητας– δεν μπορούμε να σας την κρατήσουμε μυστική. Η έκφραση του προσώπου μας, ο τρόπος που μιλάμε, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, καθώς και οι κινήσεις μας αποκαλύπτουν πολλά για εμάς, και γενικά η γλώσσα του σώματος είναι μαρτυριάρικη στην περίπτωσή μας.
Δεν είναι πως δε θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να σας κρυφτούμε. Θέλετε να υποθέσετε πως απλώς είμαστε υπερεκδηλωτικοί; Ίσως και να ισχύει. Ίσως πάλι και να μην καταφέρνουμε να προσποιηθούμε αρκετά καλά, ώστε να σας παραπλανήσουμε. Ή ίσως να μην μπορούμε να κρατάμε τον εσωτερικό μας κόσμο μόνο για εμάς και να επιδιώκουμε να τον εξωτερικεύσουμε, ώστε να τον μοιραστούμε μαζί σας.
Όταν είμαστε χαρούμενοι λάμπουν τα μάτια μας, φαίνεται στο χαμόγελό μας, στον τόνο της φωνής μας, στην αισιοδοξία που εκπέμπουμε ασυναίσθητα. Όταν πάλι μας κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα, κατεβάζουμε μούτρα, τα μάτια μας είναι βουρκωμένα –ίσως και πρησμένα κάποιες φορές–, δεν έχουμε όρεξη να αρθρώσουμε ούτε λέξη κι αν σας απαντήσουμε όταν μας απευθύνεστε θα το κάνουμε μόνο και μόνο για να μη μας χαρακτηρίσετε αυθαίρετα αγενείς. Ψάχνουμε μα αδυνατούμε να δούμε κάτι όμορφο γύρω μας, όταν στον εσωτερικό μας κόσμο επικρατεί αναστάτωση.
Είμαστε εμείς που η γλώσσα του σώματος μιλάει για εμάς, που σίγουρα καταλαβαίνεις αν έχουμε θετική ή αρνητική ψυχολογία χωρίς να σου πούμε τίποτα. Κι έχει διττή φύση η συγκεκριμένη πτυχή του εαυτού μας.
Εσάς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σας βολεύει. Μας καταλαβαίνετε εύκολα, χωρίς πολύ κόπο, χωρίς τρομερή προσπάθεια. Δεν αναρωτιέστε διαρκώς αν σας κρύβουμε κάτι ή αν εννοούμε το «καλά είμαι» που βγαίνει απ’ τα χείλη μας. Κάνουμε τη ζωή σας πιο εύκολη κι όταν είμαστε σε άσχημη φάση, σας αφήνουμε να μας βοηθήσετε, καθώς έχουμε ήδη μοιραστεί κατά κάποιο τρόπο μαζί σας το πρόβλημά μας. Όταν πάλι είμαστε ευτυχισμένοι, ερωτευμένοι, ενθουσιώδεις, σας προσφέρουμε μ’ αυτό το διαπιστευτήριο την ικανοποίηση να ξέρετε πως οι άνθρωποι που αγαπάτε είναι καλά και παράλληλα να μπορείτε να κλέψετε και λίγη απ’ τη χαρά μας.
Για εμάς πάλι, είναι άλλοτε πλεονέκτημα κι άλλοτε μειονέκτημα. Από τη μία δεν κρατάμε πράγματα μέσα μας να μας βασανίζουν, δεν περνάμε τις καταστάσεις μόνοι μας και δείχνουμε τον αληθινό μας εαυτό. Δεν προσπαθούμε να κρυφτούμε, δεν παλεύουμε να παρουσιάσουμε κάτι που δεν είμαστε, σας αφήνουμε να δείτε την ψυχολογία μας, αν μας ξέρετε αρκετά καλά και έχετε τη διάθεση να ασχοληθείτε μ’ εμάς. Από την άλλη πάλι, υπάρχουν στιγμές που κάποια πράγματα θα θέλαμε να μένουν μόνο δικά μας. Που έχουμε την ανάγκη να προσποιηθούμε ότι κάτι δε μας πείραξε ενώ πιθανότατα έχει ταράξει το νευρικό μας σύστημα, που δε θέλουμε να δείξουμε τη θλίψη μας ή την απογοήτευσή μας για να μη λογιστεί εσφαλμένα ως αδυναμία μας. Θα θέλαμε να μπορούμε σαν ηθοποιοί της μεγάλης σκηνής όχι να δείχνουμε το αντίθετο από αυτό που αισθανόμαστε, μα να αφήνουμε ένα μυστήριο να πλανάται σε ό,τι αφορά στον εσωτερικό μας κόσμο, να σας βάζουμε να ψαχτείτε λίγο παραπάνω, να σκεφτείτε λίγο περισσότερο, να μη σας τα δίνουμε όλα έτοιμα.
Μόλις συστηθήκαμε.
Αυτοί είμαστε εμείς. Εμείς που δεν μπορούμε να κρύψουμε τη διάθεσή μας. Εσείς; Ξέρετε ποιοι είστε ή ακόμα το ψάχνετε;
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα