«Αν θέλεις να κάνεις κάποιον να ενδιαφερθεί για ‘σένα, έχε ύφος αμηχανίας όταν βρίσκεσαι μπροστά του» υποστήριξε ο Γερμανός φιλόσοφος Friedrich Nietzsche.
Πράγματι, η γλώσσα του σώματος μαρτυρά πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούμε εμείς να φανταστούμε. Μια κίνηση, η στάση μας, ο τρόπος που ‘ναι τοποθετημένα τα χέρια μας, το ύφος, το βλέμμα μεταφέρουν συναισθήματα και στέλνουν διαρκώς μηνύματα σε όσους βρίσκονται γύρω μας.
Συχνά δεν το ελέγχουμε, όλα βγαίνουν ασυνείδητα, μα όσοι μας παρατηρούν μπορούν να μας διαβάσουν καλύτερα απ’ ό,τι εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό. Απ’ την πρώτη γνωριμία, απ’ τη χειραψία και το πρώτο χαμόγελο τη στιγμή των συστάσεων, απ’ το άγγιγμα του χεριού μεταφέρεις την αύρα σου κι εγείρεις στον άλλο συναισθήματα. Πώς, όμως, μπορείς τη γλώσσα του σώματος, που τόσα πολλά μπορεί να αποκαλύψει –χωρίς να χρειάζεται η επένδυση των λέξεων για να τα ντύσει και να τα επιβεβαιώσει– να την αξιοποιήσεις υπέρ σου, ώστε να κάνεις κάποιον να σε προσέξει;
Ίσως σ’ αρέσει να μιλάς πολύ, να τα λες όλα. Ή να ‘σαι ολιγαρκής και να μην αφήνεσαι, να μην ανοίγεσαι, να μην εκφράζεσαι. Μπορεί να ‘σαι δυναμικός κι αυτό να το δείχνεις απ’ την πρώτη στιγμή ή ντροπαλός, και το κατεβασμένο βλέμμα σου μαζί με την άρνησή σου να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια να το μαρτυρούν απ’ την ώρα μηδέν. Η γοητεία, όμως, που εκπέμπει το μυστήριο είναι ασύγκριτη με κάθε άλλη πτυχή της προσωπικότητάς σου.
Το άγνωστο, το ανέκφραστο, το ανεξερεύνητο πάντα εξιτάρει και σε προκαλεί να το προσεγγίσεις. Αν ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπους να κρύψεις την αμηχανία σου, καιρός να την αφήσεις να εκδηλωθεί. Η έλλειψη άνεσης σε μια κατάσταση είναι ένα σημάδι προς τον άλλο ότι κάτι σε απασχολεί ή ενδόμυχα προσπαθείς να δείξεις τον καλύτερό σου εαυτό και φοβάσαι μην και πεις κάτι που θα παρεξηγηθεί ή κάνεις κάποια κίνηση που θα απωθήσει το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει.
Πέρα απ’ το γεγονός ότι είναι απίστευτα γλυκό να δείχνεις αμήχανος μπροστά στο πρόσωπο που σε ενδιαφέρει, εκδηλώνει μια τρυφερή πλευρά του εαυτού σου και παράλληλα κολακεύει τον άλλο ενώ μόνο απαρατήρητος δεν μπορείς να περάσεις μέσα απ’ αυτή την αινιγματική σου συστολή, είναι κι άκρως ερωτεύσιμο. Ένα απόρθητο –έως εκείνη τη στιγμή– λάφυρο, που όμως κάνει αισθητή την παρουσία του, χωρίς να χρειαστεί να πει πολλά-πολλά, χωρίς υπερβολές, κινήσεις εντυπωσιασμού και λοιπές φανφάρες. Ο αμήχανος μόνο αδιάφορος δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Στέλνεις στον άλλο ένα σήμα ξεκάθαρο, φωνάζεις δυνατά ότι τον θέλεις, χωρίς όμως ν’ ακουστεί ούτε λέξη. Όταν βρίσκεσαι δίπλα σ’ ένα πρόσωπο και δείχνεις αμήχανος, τον κάνεις αυτόματα να ενδιαφερθεί ακόμα περισσότερο για ‘σένα, να προσπαθήσει να ξετυλίξει τον μίτο και την ιστορία σου, να δει βαθύτερα στο μυαλό και την ψυχή σου, να σε γνωρίσει, ώστε μετά ν’ αποφασίσετε αν ως άνθρωποι εν τέλει ταιριάζετε.
Υπάρχουν κινήσεις που γίνονται αυτόματα, ασυνείδητα κι άλλες που μπορείς να κάνεις εσύ συνειδητά, αφήνοντας έτσι ένα ηχηρό μήνυμα για τα συναισθήματά σου. Αν το χαμόγελο είναι διαρκώς ζωγραφισμένο στα χείλη σου, αν ψάχνεις διαρκώς αφορμές να αγγίξεις τον άλλο δήθεν τυχαία, αν κοιτάς επίμονα και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου απ’ τα μάτια του, να ‘σαι σίγουρος πως όντως δείχνεις αμήχανος, αλλά πως αυτή η αμηχανία σου σε βοηθάει να κερδίζεις έδαφος.
Τι πιο όμορφο απ’ το να χρησιμοποιείς τη γλώσσα του σώματος για να στείλεις μηνύματα; Πόσο μάλλον όταν η χρήση αυτή είναι συνειδητή κι η στάση σου αρκεί για να αποκαλύψεις αισθήματα που δε θα ‘φτανε τετράδιο ολόκληρο για να καταγράψεις ή ώρες ατελείωτες για να περιγράψεις. Είναι ο τρόπος σου, ο όλοδικός σου, ο μοναδικός, το ερωτικό σου κάλεσμα, κι ακόμα κι αν στο τέλος αυτός που θες δεν ανταποκριθεί, να ‘σαι σίγουρος ότι αδιάφορος δεν έχεις περάσει.
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
