Ο όρος «εξάρτηση» είθισται να είναι από μόνος του αρνητικά φορτισμένος. Στο μυαλό μας είναι συνυφασμένος με έλλειψη αυτονομίας, με επικίνδυνους εθισμούς, με συναισθηματικά κολλήματα. Όλοι θα θέλαμε να είμαστε ανεξάρτητοι σε κάθε πτυχή και τομέα της ζωής μας, να μην καθορίζονται οι επιλογές μας από τρίτους ή απ’ τα πάθη μας. Ωστόσο, έχετε αναλογιστεί ποτέ αν επιζητούμε έναν ανεξάρτητο σύντροφο δίπλα μας;
Η ανεξαρτησία στη σχέση μας φοβίζει, επειδή έχει τη μαγική ικανότητα να μην καλύπτει τις ανασφάλειές μας. Ο ανεξάρτητος άνθρωπος μπορεί μεν να δένεται συναισθηματικά, αλλά ποτέ δε θα σου δείξει ξεκάθαρα πως του είσαι απαραίτητος. Θα τριγυρνάει σαν αιθέρια ύπαρξη, που σου δίνει την εικόνα ότι μπορείς κι ομορφαίνεις τις στιγμές της, όμως σε περίπτωση που κάτι αλλάξει θα περνάει καλά και χωρίς εσένα.
Ο αυτόνομος χαρακτήρας του δεν υποδηλώνει απολύτως τίποτα για τα συναισθήματά του για σένα. Απλώς σου την σπάει που δεν μπορείς να λάβεις την ικανοποίηση ότι κατάφερες με το δικό σου τρόπο να δαμάσεις την ελεύθερη φύση του, να επιβληθείς, να κυριαρχήσεις. Σου την σπάει που δε βλέπεις αυτή την όμορφη εξάρτηση που δημιουργεί το δέσιμο δύο ανθρώπων σε μια σχέση, που δεν εφαρμόζεται πρακτικά στη δική σας περίπτωση.
Στην πραγματικότητα, όμως, δε σου προκαλεί μόνο εκνευρισμό όλο αυτό. Περισσότερο σε τρομάζει. Για να τον κρατήσεις δίπλα σου οφείλεις μονάχα να τον εμπιστευτείς. Δε σου δίνει καθημερινά την επιβεβαίωση πως θα γυρίζει σε σένα, σε κάνει να αμφιβάλλεις μήπως δεν είσαι αρκετά σημαντικός γι’ αυτόν μιας και δεν κατάφερες να τον κάνεις να μειώσει το βαθμό ανεξαρτησίας του στη σχέση σας και να βασιστεί λίγο και πάνω σε σένα.
Κι όσο σε φοβίζει αυτή η συμπεριφορά, άλλο τόσο σε γοητεύει. Σου δίνει έναυσμα να προσπαθήσεις να τον κρατήσεις δίπλα σου, να τον κάνεις να σε χρειάζεται. Και δεν είναι μόνο εγωιστικής φύσεως η γοητεία αυτή. Κατά βάθος, όλοι θαυμάζουμε τους ανεξάρτητους ανθρώπους.
Η μυστηριώδης φύση τους μας κινεί το ενδιαφέρον, καθώς δε δίνουν λογαριασμό για τις κινήσεις τους και δε θα επιτρέψουν να ασκήσεις πάνω τους έλεγχο καμίας μορφής. Αφήνουν ερωτηματικά να πλανώνται κι αυτό είναι που σε ελκύει πάνω τους. Δεν είναι ποτέ ανοιχτό βιβλίο, εξού κι είναι για σένα μια ακόμη πρόκληση.
Δε σε γεμίζουν με δικές τους ανασφάλειες ούτε σε φορτώνουν με τα προβλήματά τους. Δεν είναι κρυψίνοες, απλώς θεωρούν πως έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τα πάντα μόνοι τους, να δώσουν οι ίδιοι μια λύση στα προβλήματά τους.
Ακόμα και τις στιγμές που η στάση τους αυτή μπορεί να σε κάνει να νιώθεις πως σε αφήνουν στην απ’ έξω κι η γνώμη σου δε μετράει στις αποφάσεις τους, ξέρεις πως αυτό δεν υφίσταται. Ξέρεις πως θέλουν απλώς οι επιλογές τους να είναι προσωπικές, το ίδιο και τα λάθη τους. Έτσι, τους ερωτεύεσαι λίγο παραπάνω, μιας και μένουν μαζί σου επειδή το επιθυμούν κι όχι επειδή σε έχουν ανάγκη ή δεν μπορούν να αντέξουν μόνοι τους.
Αυτό που σε γοητεύει περισσότερο πάνω στον ανεξάρτητο σύντροφό σου, είναι παράλληλα κι ο μεγαλύτερος φόβος σου. Ειρωνεία, ε; Κι όμως, δεν είσαι εσύ που έχεις αναπτύξει μαζοχιστές τάσεις. Η διττή φύση της ανεξαρτησίας είναι αυτή που σε κάνει αφενός να την μισείς, γιατί σου επιβάλλει να ζεις με κενά ανασφάλειας, κι αφετέρου να την λατρεύεις που κάνει την προσωπικότητα του συντρόφου σου τόσο μοναδική.
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
