Κάθε χωρισμός είναι εξ ορισμού επώδυνος. Κατάσταση χαρακτηρίζεται, που η διάρκειά της δεν είναι προκαθορισμένη, αλλά εξαρτάται από αποκλειστικά προσωπικούς παράγοντες. Και το μόνο βέβαιο, είναι ότι όλοι -ανεξάρτητοι και μη- θα χρειαστούν στήριξη. Θα χρειαστούν δίπλα τους ανθρώπους δικούς τους και φίλους που θα τους βοηθήσουν να προχωρήσουν παρακάτω, αποτελώντας ένα μεταβατικό στάδιο.
Ανάμεσα σε όλα όσα ενώνουν ένα ζευγάρι βρίσκονται κι οι κοινοί φίλοι. Οι φίλοι που απέκτησαν κατά τη διάρκεια της σχέσης τους ή που ήταν γνωστοί του ενός και –θέλοντας και μη– με τον καιρό έγιναν και του άλλου. Αποτελούν τον συνδετικό κρίκο ανάμεσά στους δύο πρώην πέρα από κοινές εμπειρίες και συναισθήματα. Είναι το μόνο μέσο απ’ το οποίο μπορείς να ζητήσεις πληροφορίες, να μάθεις την κατάσταση του πρώην συντρόφου σου και θα έχεις σίγουρα κι εσύ προσπαθήσει να το κάνεις.
Θα πρέπει τώρα, λοιπόν, να καταφέρουν να κρατήσουν ισορροπίες ή να διαλέξουν στρατόπεδο. Δεν μπορείτε να βγαίνετε πια όλοι μαζί σε κοινές παρέες κι αυτό είναι λογικό. Συνήθως, προσπαθούν να μείνουν στη μέση, να μην πάρουν θέση, να μην ανακατευτούν καν. Ακούν και τις δύο πλευρές, είναι ο εξωτερικός παρατηρητής που μπορεί να εκφέρει άποψη, γιατί έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης.
Το πρώτο διάστημα μετά το χωρισμό παρατηρείται να καταφέρνουν να κρατήσουν τις ισορροπίες, καθώς ξέρουν πως αμφότεροι τους έχετε ανάγκη. Λόγια παρηγορητικά και συναντήσεις και με τους δύο, ίσως ακόμα και προσπάθεια από μέρους τους για επανασύνδεσή σας, καθώς χαρά τους να σας ξαναδούν μαζί. Προσπαθούν, ειλικρινά, αλλά η θέση τους είναι ιδιαίτερα λεπτή και δύσκολη. Δε θέλουν να επιρρίψουν ευθύνες κι ακόμα κι όταν καταλάβουν ότι ο χωρισμός είναι οριστικός, μένουν και πάλι ουδέτεροι.
Όλα αυτά ισχύουν μέχρι να δουν ότι καταφέρατε κι οι δύο να «πατήσετε στα πόδια σας». Μετά, υποσυνείδητα συνήθως, παραμένουν πιο κοντά στο άτομο με το όποιο είναι περισσότερο δεμένοι. Ποτέ δε θα το παραδεχτούν ότι χάθηκαν εξαιτίας του χωρισμού σας, αλλά δεν μπορεί να είναι κολλητοί και με τους δύο.
Εξάλλου, ας το παραδεχτούμε. Κατά πόσο τελικά οι κοινοί φίλοι είναι όντως κοινοί; Μήπως ήταν εξ αρχής επιλογή του ενός που ο άλλος απλώς αποδέχτηκε ως παρέα του; Συχνά, στο σημείο αυτό, κερδίζει η παλαιότητα, δηλαδή ποιον γνώριζαν πρώτα, ποιος απ’ τους δύο ήταν αυτός που τους έφερε στην παρέα και σε επαφή με τον άλλο. Με εκείνον θα κρατήσουν και τις καλύτερες σχέσεις.
Ελάχιστους έχω γνωρίσει, που δεν ντράπηκαν να πουν ξεκάθαρα τη γνώμη τους, να πάρουν, δηλαδή, εμφανώς θέση και να υποστηρίξουν μόνο το άτομο που θεωρούσαν πως είχε δίκιο. Που είχαν τα κότσια να παραδεχτούν ξεκάθαρα πως διαλέγουν μεριά και δε θέλουν να είναι ενδιάμεσοι πληροφοριοδότες, δε θέλουν να κρατήσουν και με τους δύο, αλλά με τον ένα που εκείνοι για δικό τους λόγο επιλέγουν.
Ένα είναι σίγουρο, πως είναι δύσκολο να βρίσκεσαι ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, να ακούς τον έναν να κακολογεί τον άλλο κι αντίστροφα. Θα σου τύχει όμως στη ζωή σου, όπως και σε όλους μας. Προσπάθησε απλώς να ακούσεις τη λογική σου και να μην ανακατευτείς παραπάνω απ’ όσο θεωρείς σωστό. Αρκέσου απλώς στον τομέα της συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης.
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
