Όσο μεγαλώνεις, ωριμάζεις. Προσδιορίζεις καλύτερα τι θες, μα πάνω απ’ όλα ξέρεις τι δε θες. Η λογική σου ολοένα και περισσότερο κυριαρχεί στις αποφάσεις σου, σπάνια παίρνεις πια ρίσκο, γιατί διαπίστωσες πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δε σου έχει βγει σε καλό κι αποφασίζεις σταδιακά να πάψεις να αναλώνεσαι σε καταστάσεις κι ανθρώπους που εξαρχής προβλέπεις πως δεν έχουν μέλλον.
Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί μέσα σου νιώθεις πλέον πως «χάνεις χρόνο». Χάνεις πολύτιμο χρόνο. Ένα σύνδρομο που εμφανίζεται στον καθένα σε διαφορετική ηλικία, η αίσθηση πως μεγαλώνει και πρέπει πλέον να κατασταλάξει στο τι ακριβώς θέλει, τι ζητάει και μετά να το βρει κιόλας.
Υπαρξιακό είναι το θέμα κι όχι προσωπική ανασφάλεια του καθενός. Αξιολογώντας τη ζωή σου αναζητάς πλέον τις σωστές επιλογές. Τη σωστή θέση για σένα γιατί με το πέρασμα των χρόνων δε σε παίρνει να αλλάζεις δουλειά κάθε εξάμηνο, το σωστό σύντροφο πλάι σου, καθώς θες λίγη ηρεμία και βαρέθηκες πλέον τις έξαλλες περιπέτειες.
Και φτάνεις στο σημείο να ψάχνεις το «κατάλληλο». Να σκέφτεσαι τα πάντα μακροπρόθεσμα και τι θα μπορούσαν να σου προσφέρουν σε δέκα χρόνια από τώρα. Μήπως, όμως, βυθισμένος μέσα στις σκέψεις σου χάνεις το «σήμερα» της ζωής σου; Σκέφτεσαι πως αν δεν αναλωθείς σε καταστάσεις που δεν πρόκειται να κρατήσουν, αν προτιμήσεις τη μοναξιά και παρατείνεις την περίοδο αναζήτησης, όταν θα έρθει το κατάλληλο για σένα άτομο στη ζωή σου, θα είσαι εκεί, με τα μάτια σου ανοιχτά, ικανός να το δεις, να το ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος και να μην το αφήσεις να φύγει ποτέ από δίπλα σου. Κι αν δεν καταφέρεις να το δεις ποτέ; Πόσες στιγμές ευτυχίας θα έχεις χάσει απορρίπτοντας κάτι που δεν μπορούσε με το μυαλό σου να σου προσφέρει ό,τι ζητάς μακροπρόθεσμα;
Κι εδώ, οι αυτοεπικαλούμενοι «επιλεκτικοί» θα πουν πως δεν μπορούν ή μάλλον δε θέλουν να εκμεταλλευτούν ανθρώπους που εν γνώσει τους κάποια στιγμή πρόκειται να πληγώσουν με τις αποφάσεις τους. Το αμοιβαίο δεν είναι ποτέ εκμετάλλευση, γιατί αν το θεωρούσαμε εκμετάλλευση θα ήταν κι απ’ τις δύο πλευρές. Κι οι δύο έδωσαν κι οι δύο πήραν. Ήταν μια καλοστημένη συμφωνία, ένα deal που για όσο κράτησε δε ζημίωσε κανέναν απ’ τους δύο, ίσα-ίσα κερδισμένοι βγήκαν.
Κι όταν λες ότι είσαι επιλεκτικός ή μάλλον ότι έγινες επιλεκτικός μεγαλώνοντας, τι εννοείς; Επιλεκτικός δεν είναι αυτός που έχει μια εικόνα μέσα στο κεφάλι του, ένα πρότυπο του «κατάλληλου» που ψάχνει απεγνωσμένα να συναντήσει στη ζωή του. Επιλεκτικός δεν είναι αυτός που έχει κατασκευάσει μόνος του μέσα στο μυαλό του την ιδανική κατάσταση και προσπαθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να τη βιώσει.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να είσαι επιλεκτικός είναι να έχεις επιλογές. Να απορρίπτεις κάτι έχοντας την απάντηση μέσα σου στην ερώτηση: «Γιατί είναι ακατάλληλο για μένα σήμερα;», κι όχι γιατί θα καταλήξει ακατάλληλο για σένα…
Όποιος φοβήθηκε να κάνει ένα βήμα προς την ευτυχία, να ρισκάρει ακόμα κι αν η απόφασή του δε θα συμβάδιζε ποτέ με τους κανόνες της λογικής του, ακόμα ψάχνει και ψάχνεται.
Ας του ευχηθούμε, λοιπόν, να βρει όσο πιο γρήγορα μπορεί το προϊόν της φαντασίας του που με το πέρασμα των χρόνων, ώριμος και σοφότερος πια έχει καταλήξει ότι θέλει στη ζωή του. Για εσάς, όμως, που είστε λίγο πιο παράτολμοι και δεν είστε διατεθειμένοι να περιμένετε, δοκιμάστε κι ας μη σας βγει. Θα είναι απλώς μια ακόμη εμπειρία. Κι αν κανείς σας πει ότι χάνετε χρόνο απ’ τη ζωή σας, ζητήστε του ένα χρονόμετρο αντίστροφης μέτρησης που να σας διαβεβαιώνει πως θα βρίσκεστε στον κόσμο αυτό και την επόμενη δεκαετία. Μετά απλώς γελάστε και κάντε του κεφαλιού σας.
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
