Μη συζητάς τα δικά σου μ' όποιον να 'ναι

«Κάθε πρόβλημα έχει μια λύση.» Μη βιαστείς να σκεφτείς τα άλυτα προβλήματα της ανθρωπότητας που κάποιοι πασχίζουν χρόνια να εξηγήσουν, μιας και καθένα από αυτά σίγουρα κάπως λύνεται, ακόμα κι εμείς δεν ξέρουμε πώς ή δεν έχουμε καταφέρει να ανακαλύψουμε ακόμα. Με αναγωγή στη μονάδα, το ίδιο θα ισχύει και για τα δικά σου προβλήματα -οποιασδήποτε φύσεως- ακόμα κι αν σε σένα φαντάζουν βουνό.

Στην πραγματικότητα η εξήγηση για τα δικά σου προβλήματα είναι πιο απλή από όσο νομίζεις. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια σου, απλώς τις περισσότερες φορές δεν είσαι έτοιμος να αποδεχτείς ότι αποτελεί μονόδρομο και προσπαθείς να βρεις εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης. Από τη στιγμή που σε χαλάει και δεν περιλαμβάνει την έκβαση που θέλεις, αρνείσαι απλώς να την αποδεχτείς.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, να καταφεύγεις σε τρίτους, μήπως και σου δώσουν την εναλλακτική που εσύ δε βλέπεις, λόγω του ότι θεωρείς αδύνατο να γίνεις αντικειμενικός παρατηρητής μιας κατάστασης που βιώνεις καθημερινά. Λες την ίδια ιστορία ξανά και ξανά, σε πολλαπλά πρόσωπα -συγγενείς, φίλους ή ακόμα και αγνώστους, που η συζήτηση το φερε δήθεν τυχαία, την ώρα που εσύ προσπαθούσες με τρόπο να την κατευθύνεις προς τα εκεί.

Δεν είναι παράλογο, εξάλλου, να θες να πεις τα εσώψυχα σου σε κάποιον, να μοιραστείς ό,τι σε απασχολεί για να ακούσεις μια δεύτερη γνώμη. Εξάλλου υπάρχει η πεποίθηση πως όταν ένα πρόβλημα το μοιράζεσαι, ξαφνικά το άτομο που σε ακούει επιφορτίζεται κι αυτό κατά κάποιο τρόπο και έτσι εσύ αισθάνεσαι έστω και ελάχιστα, ακόμα και στιγμιαία, καλύτερα. Αισθάνεσαι πως ένα βάρος του προβλήματος έχει πλέον φύγει από πάνω σου.

Ποιος όμως είναι αυτός ο κάποιος που είναι ικανός να κρατήσει ένα βάρος του προβλήματός σου γι’ αυτόν; Ποιος είναι πραγματικά ικανός να σου δώσει την κατάλληλη λύση τη στιγμή που τη χρειάζεσαι και ποιανού κρίση εμπιστεύεσαι περισσότερο από τη δική σου;

Μη συζητάς τα προβλήματά σου με όποιον να ‘ναι. Δε θα σου πει ποτέ κανένας πως δεν έχει διάθεση να σε ακούσει ή πως δεν τον ενδιαφέρουν αυτά που το λες. Απλώς, ισχύει και εδώ το κλισέ πως οι μισοί από αυτούς που θα τα πεις θα αδιαφορήσουν και οι υπόλοιποι μισοί θα χαρούν που τα έχεις.

Αυτοί που θα αδιαφορήσουν, δε θα το κάνουν από κακία, μα ούτε και θα στο δείξουν ποτέ. Μονάχα θα σου πουν δυο λόγια παρηγοριάς, μια λύση χωρίς πολύ σκέψη ή στη χειρότερη απλώς αυτό που ξέρουν ότι θέλεις να ακούσεις. Αυτοί που θα χαρούν μάλλον δεν είναι και τόσο κοντινά σου πρόσωπα όσο θαρρούσες τη στιγμή που τους μίλησες ή είναι απλώς μνησίκακοι και ο πόνος των άλλων τους προκαλεί ένα μειδίαμα στα χείλη.

Τι καταφέρνεις μιλώντας στους πάντες όταν κάτι σε απασχολεί; Νομίζεις πως τάχα με αυτό τον τρόπο κερδίζεις τη συμπάθειά τους, καθώς γνωρίζοντας ξαφνικά πόσα σε απασχολούν, αντιλαμβάνονται πόσο δυνατός είσαι που καταφέρνεις να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά; Ή μήπως στοχεύεις στον οίκτο τους και νομίζεις ότι με το να σε λυπηθούν θα δείξουν μεγαλύτερη εύνοια απέναντι στο πρόσωπό σου;

Είναι μια λάθος κίνηση να μιλάς απλώς για να μιλάς, χωρίς να ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου την εκάστοτε στιγμή. Είναι μια κίνηση καθοδηγούμενη από συναισθηματική φόρτιση. Προσπαθείς ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές γνώμες να πάρεις μια που θα αποτελέσει το δικό σου gold standard, που θα σε σώσει και θα σε βγάλει από τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεσαι.

Μα θα υπάρχουν και απόψεις που δε θα είναι για το καλό σου, που θα προσπαθήσουν εσκεμμένα αντί να σε βοηθήσουν να σε κάνουν να αισθανθείς χειρότερα ή που δε προκύπτουν από αγνό και ειλικρινές ενδιαφέρον για εσένα.

Να συζητάς τα προβλήματά σου, μα μόνο μ’ αυτούς που αγαπάς και παράλληλα ξέρεις πως σ’ αγαπάνε. Μόνο αυτοί είναι διατεθειμένοι να μπουν στη θέση σου, να αναλογιστούν την καλύτερη λύση για σένα, να ενδιαφερθούν ανιδιοτελώς και πραγματικά.

Όλες οι υπόλοιπες κουβέντες είναι λόγια περιττά, άσκοπα, σε ανθρώπους που δεν αξίζουν πραγματικά να μοιραστείς μαζί τους τα προβλήματά σου. Μην τους δίνεις τη χαρά να αισθάνονται σημαντικοί, χωρίς πραγματικά να έχουν μια θέση ψηλά στο βάθρο της ζωής σου.