«Friendzone», ένας πολυσυζητημένος όρος, ένας όρος που η πλειοψηφία έχει βιώσει τουλάχιστον μία φορά. Ένας ρόλος που θεωρείς ότι σου ανατέθηκε χωρίς να το επιθυμείς, όμως αν το καλοσκεφτείς ίσως και να τον επέλεξες υποσυνείδητα. Ο λόγος για εκείνα τα πρόσωπα που ενώ έχουν ήδη κάποια θέση στη ζωή σου, όταν εσύ προσπάθησες να εκδηλώσεις κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό, έλαβες πανηγυρικά την απάντηση «όμως εγώ σε βλέπω φιλικά».
Αν το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι κολλητός σου που πιθανότατα να γνωρίζεστε από μικρά παιδιά και χρόνια μετά αποφάσισες να αλλάξεις τη σχέση αυτή, ίσως επειδή βλέπεις πως υπάρχει επικοινωνία και κατανόηση ανάμεσά σας, τότε οι πιθανότητες όντως δεν είναι μαζί σου. Η φιλία –η εξ’ ορισμού αγνή, ανιδιοτελής φιλία– δε γίνεται σχέση. Στην καλύτερη να γίνει σεξουαλική σχέση ή σχέση συντροφικότητας. Πάντως δε θα πληροί ποτέ τα χαρακτηριστικά της επιθυμητής για σένα σχέσης.
Μη βιαστείς να το διαψεύσεις, επικαλούμενος πως τόσα ζευγάρια που ξέρεις ήταν απλώς φίλοι και κατέληξαν μαζί. Η απάντηση εδώ είναι μία και μοναδική: Για να εκδηλωθεί κάτι, πρέπει να προϋπάρχει κάτι. Αν για κάποιο χρονικό διάστημα, κανένας από τους δύο δεν τόλμησε να κάνει το βήμα για να επιδιώξει κάτι παραπάνω, αν επιθυμούσαν ή ακόμα και επιθυμούν να εθελοτυφλούν βαφτίζοντας αυτό που υπάρχει ανάμεσά τους «φιλία», μιας και η σκέψη της σχέσης μεταξύ τους προκαλεί φόβο, αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ο κόσμος το βλέπει πιο συχνά από όσο φαντάζεσαι, διακρίνει ανάμεσά σας μία χημεία, έναν ερωτισμό στο βλέμμα σας, υπονοούμενα στα λόγια και τις ματιές σας, όμως δεν τολμάει να σας πει τίποτα. Γιατί και να σας πει, η απάντησή σας θα είναι κοινή «Είμαστε απλώς δύο καλοί φίλοι».
Μιλάτε λοιπόν σε στυλ «δε βαριέσαι, ερωτικό-φιλικό», ανταλλάσσετε εκείνα τα υπονοούμενα που στο τέλος συνοδεύονται από το «χαχα, πλάκα κάνω» και κανένας σας δεν τόλμησε να κάνει μια συζήτηση σοβαρή. Κι αν το έκανε θα έφερε τον άλλον σε τόσο δύσκολη θέση που πιθανόν να επικαλέστηκε τη δύναμη της φιλίας και των προϋποθέσεων που δεν πληρείτε για να είστε μαζί, εφόσον δεν υπάρχει ο «έρωτας» ανάμεσά σας.
Όσοι ήταν φίλοι και κατέληξαν μαζί, είτε βαρέθηκαν να ακούνε μόνο από τον κόσμο πόσο ταιριάζουν και –αιώνες μετά τις υποθετικά φιλικές συζητήσεις και την παρότρυνση κοινών φίλων– αποφάσισαν να κάνουν μια προσπάθεια να είναι μαζί είτε ο ένας από τους δύο ήταν αρκετά τολμηρός ώστε να το διεκδικήσει και να καταφέρει να πείσει και τον άλλο πως όντως έχει δίκιο.
Σε κάθε περίπτωση σε «friendzone» δε θα έπρεπε να επιτρέπετε στον εαυτό σας να μπει. Τι σημαίνει «συμβιβάζομαι με τη θέση του φίλου προκειμένου να έχω το συγκεκριμένο πρόσωπο κοντά μου»; Μήπως θες να δώσεις και συμβουλές για τα γκομενικά του ή να γίνεις ο ψυχολόγος του;
Θαρραλέος αυτός που μπόρεσε να εκφράσει τα συναισθήματα του ελεύθερα, που δε δείλιασε, αλλά ακόμα περισσότερο εκείνος που δε συμβιβάστηκε με το «κάτι». Που έπαιξε τα ρέστα του ξέροντας εξ’ αρχής πως οι πιθανότητες είναι «όλα ή τίποτα». Λίγοι θα εκτιμήσουν τις ξεκάθαρες δηλώσεις του στυλ «Θέλω. Θες;». Μάθαμε να κρυβόμαστε οι άνθρωποι πίσω από δικαιολογίες, να μην ξέρουμε τι θέλουμε, αλλά ούτε και τι δε θέλουμε.
Και πίστεψέ με, θα ‘ρθει εκείνος που αντί για δικαιολογίες και «ναι μεν, αλλά» θα σου πει απλώς «Θέλω, ας το ζήσουμε κι όπου βγει».
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
