«Όποιος βιάζεται σκοντάφτει», «η υπομονή είναι αρετή», κι άλλα τόσα γνωμικά που ο σοφός λαός επικαλείται χρόνια τώρα προκειμένου να καταλάβεις κι εσύ επιτέλους πως σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο να περιμένεις. Όσο κι αν κατά βάθος νιώθεις το νευρικό σου σύστημα διαταραγμένο και την υπομονή σου στα όριά της, όσο κι αν θες να βάλεις τις φωνές και πατώντας ένα μαγικό κουμπί να γίνει «αυτό που θες, τη στιγμή που το θες», η σωστή κίνηση είναι μία: «δώσε χρόνο».
Δώσε χρόνο στις καταστάσεις να κυλήσουν ομαλά, στους ανθρώπους να δράσουν και στα γεγονότα να προλάβουν να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν όλα αυτά τα σενάρια που μέχρι τώρα έφτιαχνες εσύ με το μυαλό σου. Κι αν θεωρείς πως βιάζεσαι και δεν μπορείς άλλο πια να περιμένεις, δράσε εσύ ή φύγε. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου κι αν δε σου βγει πάντα σε καλό, θα έχεις μάθει την επόμενη φορά να διαχειρίζεσαι διαφορετικά τον εαυτό σου.
Κι αν δεν κάνεις τίποτα απ’ τα δύο τελικά και συνεχίσεις να επιμένεις, το αποτέλεσμα θα είναι αναπόφευκτο. Θα γίνεις πιεστικός και κάποια στιγμή και καταπιεστικός. Ο χώρος μπορεί να είναι μετρήσιμος, όμως το αίσθημα του χώρου είναι πάντα υποκειμενικό. Τα όρια ανάμεσα στο «υπέρμετρο ενδιαφέρον» και στην «καταπίεση», στο «νιώθω πως με νοιάζεσαι» και «νιώθω πως με περιορίζεις» είναι λεπτά. Και πολλές φορές τα ξεπερνάς, χωρίς τη θέλησή σου.
Κι όπως εσύ όταν νιώσεις πως κάπου στριμώχνεσαι και δε χωράς πια, δε θα κάνεις τίποτα διαφορετικό παρά να αποχωρήσεις, το ίδιο θα σκεφτούν κι όλοι αυτοί που εσύ στριμώχνεις με τη συμπεριφορά σου. Θα προσπαθήσουν να ανοιχτούν, να σου δώσουν να καταλάβεις πως θέλουν το δικό τους χώρο, πως πρέπει κι εσύ να κατανοείς την έννοια της ελευθερίας, όχι μόνο στα λόγια, αλλά κι έμπρακτα.
Περιορίζοντας τους ανθρώπους, δεν τους κρατάς δίπλα σου, έχοντας το κεφάλι σου ήσυχο, όπως πιθανόν μπορεί να νομίζεις. Ο περιορισμός πάντα ήταν μια εύκολη μορφή ελέγχου για αυτόν που την ασκεί και παράλληλα η πιο δύσκολη για αυτόν που μπαίνει στη διαδικασία να την υποστεί, καθώς τα αισθήματά του τον ωθούν να κάνει λίγη υπομονή ακόμα και να παραμείνει.
Είναι, εξάλλου, γνωστό πως όσο περισσότερο επιθυμείς να τοποθετείς τους ανθρώπους σε ένα δικό σου κλουβί, όπου ισχύουν κανονισμοί τους οποίους εσύ επέβαλλες, αυτοί θα προσπαθήσουν να φύγουν. Είναι έμφυτη τάση του ανθρώπινου είδους να προσπαθεί να υπερβεί και να ξεπεράσει τα όρια, να μη συμβιβάζεται με οποιοδήποτε κλοιό που άλλοι του έχουν επιβάλλει.
Γι’ αυτό μάθε κι εσύ να περιμένεις. Δώσε χρόνο εκεί που θες, αλλά κι εκεί που πρέπει. Δώσε χρόνο στους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να παρατηρήσεις τις πράξεις τους. Έτσι, μπορεί σήμερα να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα και να σε ζώνουν τα φίδια, μακροπρόθεσμα όμως θα κερδίσεις. Και πάνω από όλα θα κερδίσεις εσύ, τη δική σου ηρεμία, τη δική σου ικανότητα να διαχειριστείς καταστάσεις με ψυχραιμία. Ποτέ ξανά δεν πρόκειται να δείξεις ανυπόμονος ή καταπιεστικός κι αυτό το ξέρεις καλά, αν έχεις φερθεί κατ’ αυτό τον τρόπο τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου.
Πολλές φορές, δεν αρκεί να είσαι εσύ. Πρέπει να είσαι κι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, παράλληλα!
Συντάκτης: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
