Τη λένε ανασφάλεια

Δεν ξέρεις ποια είναι κι όμως αυτή δε κάποιες φορές δε αποχωρίζεται. Δεν έχετε συστηθεί, δεν έχετε κοιταχτεί κατάματα, κι ίσως αυτό να ‘ναι το μεγαλύτερο λάθος σου. Ξέρει και καμουφλάρεται καλά, σύμβουλο των πράξεών σου δεν τη λες, αλλά ούτε και κινητήρια δύναμη. Θα ‘λεγε κάποιος ότι σε βοηθάει να μη ρίχνεις τις άμυνες, ότι ξέρει αυτή και με κάποιο τρόπο σε προστατεύει. Μα δεν είναι και λίγες οι φορές που σε ‘χει οδηγήσει σε κινήσεις που δευτερόλεπτα μετά μετάνιωσες, σε αποφάσεις που ούτε το μυαλό ούτε η καρδιά προτάσσει, και που πηγή τους είναι μονάχα αυτή.

Τη λένε ανασφάλεια κι ίσως να συνυπάρχετε και να μην ξέρεις καν ότι την έχεις. Ίσως πάλι να μη θες να το παραδεχτείς. Μπορεί να έχει καταφέρει να είναι τόσο «εσύ», να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου που να μην μπορείς να τη διακρίνεις .

Αν νομίζεις ότι είσαι ο τυχερός που δεν επέλεξε να επισκεφτεί ή αυτός που έχει καταφέρει να την ξορκίσει, πλανάσαι πλάνην οικτρά. Είναι η ανασφάλεια και λίγο-πολύ όλοι την έχουμε μέσα μας κι ας κάνει την εμφάνισή της υπό διαφορετικές συνθήκες και σε διαφορετικό βαθμό επιλεκτικά. Κάποιοι απλώς έχουν την ικανότητα να την κρύβουν καλά, να μην την αφήνουν να φαίνεται, κι άλλοι να συμφιλιώνονται μαζί της και να τη θεωρούν πλέον σύμμαχό τους.

Είναι η ανασφάλεια, μα προκύπτει άραγε όντως από έλλειψη ασφάλειας, όπως μαρτυράνε τα συνθετικά της; Κι αν ναι, τότε τι σου λείπει; Η ασφάλεια έρχεται άραγε από μόνη της ή περιμένουμε κάποιον να μας την προσφέρει; Χωρίς υπηρεσία 24ωρης φύλαξης και χωρίς συναισθηματική κάλυψη, μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς;

Κάποιοι πιστεύουν πως είναι θέμα προσωπικότητας. Πως εξ’ ορισμού άλλοι γεννήθηκαν για δυναμισμό, για μεγάλες και σπουδαίες αποφάσεις, ενώ μερικοί έχουν την τάση να αμφιβάλλουν, έχουν την αβεβαιότητα στο αίμα τους. Κι αν και οι γενετικοί παράγοντες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποκλειστούν –κι αυτό ισχύει για όλα τα στοιχεία, τόσο του χαρακτήρα όσο και της εξωτερικής εμφάνισης–, ίσως και να μην είναι αυτοί που παίζουν μείζονα ρόλο στην περίπτωση της ανασφάλειας.

Την έχουμε μέσα μας κι αυτό που ποικίλει είναι ο τρόπος που θα εμφανιστεί από άτομο σε άτομο, αλλά και το πώς θα τη διαχειριστεί καθένας από εμάς. Το περιβάλλον καταφέρνει και εντείνει το συναίσθημα αυτό, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες βγαίνει στην επιφάνεια και σε αναγκάζει να παλέψεις μαζί του, να προσπαθήσεις να το διαχειριστείς. Δε στο δημιουργούν οι γύρω σου με λόγια και πράξεις, δεν έχουν αυτή τη δύναμη. Ίσως κάποιες στιγμές το προκαλούν μα και σ’ αυτή την περίπτωση από μέσα σου γεννιέται.

Τη λένε ανασφάλεια και μπορείτε να κάνετε παρέα. Μπορείς να ψάξεις από πού πηγάζει –μόνος σου ή με βοήθεια ειδικού–, να εντοπίσεις το αδύναμο σημείο σου που της δίνει τροφή και να το δουλέψεις. Να το αναλύσεις, να στο εξηγήσεις, να το λύσεις.

Δεν υπάρχει αθεράπευτη ανασφάλεια, παρά μόνο αυτή που δεν έχουμε διακρίνει ακόμα ή δε θέλουμε να δούμε. Εσύ και ο εαυτός σου μπορείτε αντί να την αγνοήσετε, να την κοιτάξετε κατάματα και να της δείξετε ότι δεν υπάρχει λόγος να σας συνοδεύει, ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα και χωρίς αυτή.

Άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο, σε ανόμοια πράγματα, μας πιάνουν οι ενδόμυχοι φόβοι μας, παλεύουμε με τον εαυτό μας, βγάζουμε συμπεριφορές που δε δείχνουν τη σιγουριά που θα θέλαμε να νιώθουμε για τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση να δείχνουμε και στους γύρω μας.