Ερωτευμένος αυτοαποκαλείσαι, μα το λόγο τον αγνοείς ακόμα κι εσύ. Εκείνο το βλέμμα, το πρώτο χαμόγελο, τα λακάκια στο πρόσωπό του. Τα ομώνυμα και τα ετερώνυμα που κανένας δεν έχει ακόμα ανακαλύψει υπό ποιες συνθήκες έλκονται και υπό ποιες απωθούνται, ώστε να προκύψει έρωτας. Εκείνες οι καταστάσεις που σας έφεραν κοντά, ένα άγγιγμα τυχαίο, ένα φιλί μοιραίο. Μια δόση αλήθειας σ’ όλα αυτά στο πραγματικά αναπάντητο ερώτημα τι ερωτευόμαστε και όχι ποιον ή κάθε πότε.
Και μέσα σ’ όλα αυτά κι ένα θέμα εποχής, πολυσυζητημένο. Μια σειρά που είτε την είδες είτε όχι, την έχεις σίγουρα ακούσει. Που κάποιος από κάθε παρέα τη λάτρεψε και δεν του πήρε πάνω από βδομάδα να την τελειώσει. Ο λόγος για το La Casa de Papel, την ισπανική εκείνη σειρά που αγαπήθηκε παγκοσμίως μόλις από την αρχή του δεύτερου κύκλου της.
Ίσως να σκέφτεσαι πως στην πορεία του κειμένου κάπου χάθηκα και λοξοδρόμησα, μιας και απ’ τους ερωτευμένους κατέληξα σε μια σειρά. Κι όμως, δεν μπερδεύτηκα διόλου κι όσα ειπώθηκαν ως τώρα μόνο ως στοχευμένα μπορούν να χαρακτηριστούν.
Μια σειρά με υπόθεση σίγουρα ενδιαφέρουσα -θα το παραδέχονταν ο καθένας- μα αν το καλοσκεφτείς δεν είναι κι η μοναδική με καλογραμμένο σενάριο. Μια σειρά που όταν είδες το τρέιλερ στο πρώτο επεισόδιο, γέλασες κι αναρωτήθηκαν πώς στο καλό μπορεί να σε εξιτάρουν κάποιοι άνθρωποι κλεισμένοι σε ένα νομισματοκοπείο.
Όλα αυτά ήταν γεγονός, μέχρι τη στιγμή που γνώρισες τον περιβόητο El Profesor. Στο πρόσωπο του Σέρχιο Μαρκίνα, ο Alvaro Morte ανέδειξε με απόλυτη επιτυχία τη γοητεία του μυαλού του. Ένα άνθρωπος ευφυής αλλά και πανούργος, ένας άνθρωπος με αξιοζήλευτο τρόπο σκέψης που κατάφερε να μας ιντριγκάρει. Η σειρά από μόνη της στηρίχτηκε στις αναλυτικές του προσεγγίσεις, στον τρόπο με τον οποίο κατάφερνε να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τις αστυνομικές αρχές. Οι ατάκες του είναι μια προς μια, και ο ρόλος του σατανικού εγκληματία με την ανθρώπινη και ρομαντική φύση, σε κάνει να τον ερωτευτείς.
Να τον ερωτευτείς είπα; Να, λοιπόν και ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που ερωτευόμαστε, μυαλά! Κι όταν λέω μυαλά, μην πάει το μυαλό σας σε έξυπνους και λιγότερο έξυπνους ανθρώπους, σε δείκτη ευφυίας και iq. Ερωτευόμαστε τρόπο σκέψης, το πώς μπορεί να αντιδρά σε καταστάσεις, τις ιδέες που περνάν κάθε λεπτό απ’ το μυαλό του και το πώς αυτές αποτυπώνονται σε πράξεις.
Ερωτευόμαστε την ικανότητα του μυαλού τους να μας καταλαβαίνει, την αντίληψη που έχει για τον κόσμο, τη συνδυαστική σκέψη του, την ετοιμότητα δράσης του. Τις απαντήσεις που το μυαλό καταφέρνει και έχει πάντα έτοιμες και τις στιγμές εκείνες που μπορεί να προβλέψει τι πραγματικά θέλεις, χωρίς καν να το ξεστομίσεις.
Ψάχνουμε όλοι το δικό μας El Professor! Τον καθηγητή μας, που θα καταφέρει να συντονίσει το μυαλό του με το δικό μας. Που θα μπορέσει να επιβληθεί όχι στη ζωή μας, αλλά στη σκέψη μας, να εδραιωθεί εκεί και να μας αποδείξει πόσο πραγματικά ταιριάζουμε. Όχι τα μάτια του ή τα μαλλιά του, όχι η όψη του ή το επάγγελμά του, μα ο τρόπος που σκέφτεται, τουλάχιστον ας μας γοητεύει!
Κι αν είναι και σαν του Σέρχιο, αναμενόμενο να έχεις και αντίζηλους, δε νομίζεις;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου