Καθένας από εμάς αναλαμβάνει ένα σύνολο ρόλων κατά τη διάρκεια της ζωής του, πολλούς από τους οποίους διατηρούμε ταυτόχρονα, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έτσι, κάποια στιγμή ένας άνθρωπος, αργά ή γρήγορα, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να είναι ταυτόχρονα και σύζυγος (αγόρι/κορίτσι, fuck buddy, εραστής, σε κάποιου είδους ερωτική σχέση τέλος πάντων, ανάλογα με τις συγκυρίες, την ηλικία κλπ.), αλλά και εργαζόμενος.
Ανεξάρτητα του πώς αυτό επηρεάζει τον ελεύθερο χρόνο του ζευγαριού, τα ωράριά τους, μέχρι και τη διάθεσή τους, υπάρχει πάντα το θέμα του πώς αντιμετωπίζεται η εργασία του ενός από τον άλλον.
Τι είναι καλύτερο σε μια σχέση; Να ανακατεύεται ο ένας στην επαγγελματική ζωή του άλλου, ή να κοιτάει ο καθένας (κυριολεκτικά) τη δουλειά του;
Ας πάρουμε για παράδειγμα μερικά υπαρκτά ή και φανταστικά ζευγάρια κι ας αναλύσουμε το πώς ο ένας μπλέκεται στην επαγγελματική ζωή του άλλου. Ας υποθέσουμε για χάριν ευκολίας ότι οι δύο ανήκουν σε διαφορετικούς εργασιακούς χώρους, δηλαδή δεν πρόκειται για συνεργάτες.
Ζευγάρι Νούμερο 1: ο Νίκος και η Άννα
Ο Νίκος είναι καλός μου φίλος που δουλεύει σε μια εταιρία σε αρκετά εντυπωσιακό πόστο μάλιστα.
Έχει κύρος, αξιοπρεπέστατο μισθό, ακριβά αυτοκίνητα με leasing, κυκλοφορεί πάντα κουστουμαρισμένος, ως πιστό αντίγραφο του Barney Stinson.
Η κοπέλα του σπουδάζει Οικονομικά και θα ήθελε να ακολουθήσει καριέρα ίδια ή παρόμοια με αυτήν του αγοριού της. Πολλές φορές, όταν βγαίνουμε σε παρέα, κάποια λεπτά τα αφιερώνουν στο να μιλήσουν για τη δουλειά του Νίκου: πόσο σημαντικό είναι το πόστο του για την εταιρία, τι καινούριες δουλειές του ανέθεσε το αφεντικό την τελευταία εβδομάδα, πώς συνεργάζονται τα διαφορετικά τμήματα της εταιρίας και πολλά άλλα.
Η κοπέλα του σε κάθε περιγραφή του κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη του, τον κοιτάει στα μάτια, ο θαυμασμός της για αυτά που ακούει αγγίζει το ταβάνι. Πιστεύω ότι με αυτήν την αντίδραση που έχει κάθε φορά η Άννα, αυτές οι στιγμές που συζητούν τα επαγγελματικά του Νίκου, είναι καθοριστικές για το ζευγάρι.
Μέσα από αυτές δένονται περισσότερο, με έναν μοναδικό τρόπο που καταλαβαίνουν μόνο αυτοί, την ίδια στιγμή που εμείς οι υπόλοιποι ξενερώνουμε τη ζωή μας και ψάχνουμε αφορμή να την κάνουμε από το τραπέζι με ελαφρά πηδηματάκια.
Υποθέτω ότι, αν η Άννα δεν ανήκε στο χώρο των Οικονομικών, αλλά ήταν δασκάλα, γιατρός, κατασκευάστρια οδοντογλυφίδων, μετά το πρώτο πεντάλεπτο, θα έριχνε το χασμουρητό της ζωής της, ίσως και να σκεφτόταν σοβαρά το χωρισμό, αν το φαινόμενο ξεπερνούσε τη συχνότητα της μιας φοράς ανά εβδομάδα. Ένα το κρατούμενο.
Ζευγάρι Νούμερο 2: ο Θάνος και η Άντα
Ο Θάνος είναι ηθοποιός. Η Άντα είναι οδοντίατρος. Και οι δύο αγαπούν τη δουλειά τους πάρα πολύ, είναι αφοσιωμένοι σε αυτήν και μάλιστα, ο καθένας με τον τρόπο του, πιστεύουν ότι μέσω της δουλειάς εκδηλώνουν μια κάποια δημιουργικότητα.
Ο μεν Θάνος προσπαθεί να βρει νέους τρόπους έκφρασης, να γίνει καλύτερος στο να μεταδίδει στο θεατή τα συναισθήματα του ήρωά του και τα μηνύματα της κάθε παράστασης.
Η δε Άντα προσπαθεί να θεραπεύσει τους ανθρώπους, βρίσκοντας λύσεις στα προβλήματά τους, που μερικές φορές είναι πρωτότυπες και διαφοροποιούνται ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ασθενούς.
Το ζευγάρι θίγει καθημερινά τα πιθανά επαγγελματικά θέματα που αντιμετωπίζει: ο Θάνος κάνει πρόβες μες στο σπίτι τους και η Άντα τον παρακολουθεί, τον συμβουλεύει πώς να βελτιωθεί, τον επαινεί όταν βλέπει κάτι που της αρέσει.
Ο δε Θάνος, δεν έχει τις κατάλληλες γνώσεις για να συμβουλέψει την Άντα στο πώς να λύσει το ορθοδοντικό πρόβλημα του κυρίου Παπαδόπουλου, αλλά σίγουρα ακούει τις ιατρικές περιπτώσεις που αντιμετωπίζει η κοπέλα του, με προσοχή και ενδιαφέρον. Δύο τα κρατούμενα.
Ζευγάρι Νούμερο 3: ο Γιώργος και η Ελένη
Ο Γιώργος είναι Φαρμακοποιός. Η Ελένη είναι καθηγήτρια Αγγλικών.
Ο Γιώργος περνάει τη μέρα του κλεισμένος στο Φαρμακείο, ακούγοντας τη γκρίνια και τα παράπονα πάμπολλων ανθρώπων. Ίσως έχει μια δυο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις τη μέρα, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να μοιραστεί με κάποιον -μη φαρμακοποιό- τον ενθουσιασμό του, που επιτέλους συνειδητοποίησε ότι οι περιβόητες ζαλάδες της κυρίας Πιπίτσας, οφείλονται στο Adalat που ξεκίνησε τον προηγούμενο μήνα.
Παρ’όλα αυτά, κατέχει κάποιες ιατρικές γνώσεις, και μπορεί πάντα να τις χρησιμοποιήσει, όταν τον ρωτάει η Ελένη, προκαλώντας μια δυο στιγμές στις οποίες η κοπέλα του τον κοιτάει με πονηρό σπινθηροβόλο βλέμμα, σα να του λέει ότι είναι περήφανη για το αγόρι της.
Η Ελένη από την άλλη, ούσα τρισευτυχισμένη με το να δουλεύει με παιδάκια, κάθε βράδυ που γυρνάει σπίτι, έχει να πει ένα κάρο ιστορίες στο Γιώργο: πώς η Αναστασία της είπε ότι είναι η αγαπημένη της καθηγήτρια και ότι χάρη σε αυτήν λάτρεψε τα Αγγλικά, πώς ο Μανωλάκης δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στο μάθημα και όλο μιλούσε για το καινούριο του παιχνίδι στο PlayStation και πάει λέγοντας.
Ο Γιώργος αγαπάει κι αυτός πολύ τα παιδιά και αγαπάει και την Ελένη που αγαπάει τα παιδιά, οπότε δεν μένει σε καμία περίπτωση ασυγκίνητος από τις ιστορίες της.
Ποιο το συμπέρασμα; Δεν υπάρχουν καλές και κακές δουλειές.
Υπάρχουν όμως σίγουρα επαγγέλματα, για τα οποία μπορείς να μιλάς με τις ώρες, χωρίς να κάνεις το συνομιλητή σου να χασμουριέται και επαγγέλματα για τα οποία είναι προτιμότερο να κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Φυσικά μέσα σε μία σχέση, έχεις την υποχρέωση, αρχικά να καταλάβεις αν σε παίρνει ή όχι να αναλύεις το τι κάνεις στη δουλειά σου.
Αν δεις ότι εισπράττεις αδιαφορία από το άλλο σου μισό, τότε άστο να πάει στο διάολο, βρες κάποιον άλλον να παινευτείς για τα κατορθώματά σου.
Επόμενη υποχρέωσή σου είναι να δεις αν το έτερον ήμισυ χρειάζεται τη στήριξή σου για κάποιο θέμα στη δουλειά του. Γιατί, αν χρειάζεται, οφείλεις να την παρέχεις, όσο βαρετό κι αν σου φαίνεται το θέμα συζήτησης.
Απλά με όμορφο τρόπο, αφού εκφράσεις τη γνώμη σου, δείξε ότι θα προτιμούσες να μιλούσατε για κάτι άλλο.
Συντάκτης: Γιώργος Πατούλης
