– Σαν πολύ συχνά δεν αναφέρεται η πρώην σου τώρα τελευταία;
– Ναι και για πες, ποιος την αναφέρει, εγώ ή εσύ;
Και κάπως έτσι ξεκινάει ένας ακόμη πιθανός τσακωμός. Ένας τσακωμός ο οποίος δε θα υπήρχε καν, αν δεν υπήρχαν οι πρώην. Ή έστω αν βρίσκαμε έναν τρόπο να τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά. Με ωριμότητα, με αδιαφορία, ίσως ακόμη και με σεβασμό. Σίγουρα πάντως χωρίς ανασφάλειες.
Τη σήμερον ημέρα, το να κάνεις μια σχέση είναι το ευκολότερο πράγμα. Το να κάνεις μια σχέση που θα κρατήσει, από την άλλη, είναι ένα από τα δυσκολότερα και απαιτητικότερα. Το αποτέλεσμα; Όλοι έχουμε μια συλλογή από πρώην. Ένα ραφάκι στον προσωπικό μας χώρο, όπου έχουμε στριμώξει σα να παίζουμε tetris άντρες ή γυναίκες με τους οποίους έχουμε μοιραστεί προσωπικές στιγμές και το πράγμα δεν κέρδισε το στοίχημα του χρόνου.
Αυτό το ράφι είναι πυγή πολλών δεινών. Δημιουργεί πολύ συχνά ρήξη με το παρόν, προβληματισμό αλλά κι ανασφάλειες και από τους δύο· και από αυτόν που έχει τους πρώην και από αυτόν που τους τρώει στη μάπα σε μικρό ή και μεγαλύτερο βαθμό.
Ο σύντροφος με τους πρώην φοβάται. Φοβάται μην αποκαλυφθεί κάτι από το παρελθόν του, κάτι που δε θέλει να φανερώσει. Φοβάται μην έρθει σε δύσκολη θέση, όταν έρθει η ώρα των σχετικών ερωτήσεων. Δεν μπορεί να αποφασίσει ποια είναι η καλύτερη αντιμετώπιση του θέματος: μια ειλικρινέστατη συζήτηση κι ανάλυση του τι έχει περάσει ή μια αδιάφορη, συγκεχυμένη απάντηση, για να αποφύγει την ερώτηση;
Η πρώτη αντιμετώπιση έχει την αδυναμία ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του, αν το άλλο άτομο δεν δείξει την απαιτούμενη ωριμότητα και σεβασμό στο θέμα. Η δεύτερη αντιμετώπιση μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπιστεί με καχυποψία, με εξίσου ολέθρια αποτελέσματα.
Ο σύντροφος που προβληματίζεται λίγο ή πολύ για τους πρώην του άλλου, φοβάται μήπως το παρελθόν τους δημιουργήσει προβλήματα. Μήπως ο άλλος δεν είναι εντελώς «καθαρός», μήπως υπάρχει κανένας πρώην που παρακολουθεί, που δρα στο παρασκήνιο, που βάζει λόγια ή έστω κάνει αισθητή την παρουσία του για να σπείρει τη διχόνοια στο ζευγάρι – ναι, όλα αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Αν μάθει ο νυν όλη την αλήθεια, αρχίζει να γίνεται εμμονικός. Να προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει κάθε φράση ή λέξη που χρησιμοποιεί ο άλλος, μην αναφέρεται σε παλαιότερη σχέση του. Μήπως από αυτό ή εκείνο ή το άλλο φαίνεται ότι είναι ακόμα κολλημένος;
Φυσικά όλα αυτά μπορεί και να μην εμφανιστούν ποτέ σε μια σχέση. Να έχουν κι οι δύο πλήρη εικόνα του κινδύνου και να τον αποφύγουν με επαγγελματισμό. Να αποφύγουν να θίξουν το θέμα ή κι αν το κάνουν εν συντομία, να το λήξουν οριστικά κι αμετάκλητα χωρίς στη συνέχεια να το περιτριγυρίζουν και να κουράζονται χωρίς λόγο.
Όταν όμως αυτές οι καταστάσεις υπάρχουν και έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά και μόνο από ανασφάλειες που προκύπτουν από το παρελθόν του άλλου, η σχέση φθείρεται αισθητά. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και έχει κάθε δικαίωμα να έχει κάνει ό,τι επιθυμεί πριν να σε γνωρίσει. Όπως φυσικά ισχύει και για σένα.
Όμως δεν αρκεί αυτό. Εφόσον εσύ μπαίνεις σε μια σχέση, ανεξάρτητα του πώς βλέπεις το παρελθόν σου, οφείλεις να το αφήσεις πίσω σου και να δώσεις μια ευκαιρία στο καινούριο άτομο. Αν δεις ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό για τον άλφα ή βήτα λόγο, χωρίζουν οι δρόμοι σας όμορφα κι ωραία.
Παράλληλα όμως κι εσύ πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι ο άλλος είναι μαζί σου για κάποιο λόγο. Κάτι βρίσκει σε σένα, ενώ αν ήταν εφικτό και το ήθελε, θα ήταν ακόμη με έναν παλιό σύντροφο. Σταμάτα λοιπόν να σκαλίζεις το παρελθόν. Η κουρτίνα που υπάρχει στη συλλογή με τα τουβλάκια tetris είναι εκεί για κάποιο λόγο. Αν ο άλλος σε εμπιστευθεί να κρυφοκοιτάξεις από πίσω της έχει καλώς. Διαφορετικά κάνε σα να μην υπάρχει. Έτσι θα έχετε περισσότερο χρόνο να χαρείτε τη ζωή και το χρόνο σας μαζί. Αλλά και να επικεντρωθείτε στην επίλυση πραγματικών προβλημάτων ή εμποδίων και όχι σε φαντάσματα.
Συντάκτης: Γιώργος Πατούλης
