Ted Mosby. Ο ήρωας της σύγχρονης καθημερινότητας. Ο ρομαντικός που ψάχνει απεγνωσμένα τον έρωτα στο χάος της εποχής μας. Ο άνθρωπος που δε φοβάται να πει «I Love You» στο πρώτο ραντεβού, αν το νιώσει. Ο άνθρωπος που πέρασε μια ολόκληρη μέρα χορεύοντας σαν τον παλαβό σε μια ταράτσα, επειδή πίστευε ότι μπορεί να φέρει τη βροχή.
Στην αρχή τον σιχαινόμουν τον Ted, πίστευα ότι είναι γλοιώδης, σουρεαλιστικός χαρακτήρας, υπερβολικά ρομαντικός.
Στη ζωή δεν είναι έτσι τα πράγματα, δε δίνεσαι σε μια σχέση από την αρχή, είσαι διστακτικός, φοβάσαι μην πληγώσεις, μην πληγωθείς, κάνεις αργά μικρά βήματα, μέχρι να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και για τον άλλον. Μετά ερωτεύτηκα.
Έπιασα τον εαυτό μου να κάνει τρέλες, να γίνεται ο Ted Mosby ξανά και ξανά, σε άπειρες περιστάσεις της καθημερινότητας. Ο Ted είναι πάντα ενθουσιώδης, δεν το βάζει ποτέ κάτω, όσα χαστούκια κι αν φάει.
Έχει ξεκαθαρίσει το στόχο του, θέλει να βρει τον έρωτα της ζωής του, να παντρευτεί και να ζήσει μαζί της.
Το How I Met Your Mother είναι εκπληκτική σειρά. Για μένα, έχει τόση μεγάλη επιτυχία γιατί παρουσιάζει μια ρεαλιστική εικόνα της καθημερινότητας.
Από τη μια είναι ο Ted Mosby, σοβαρός, ψάχνει τον έρωτα και είναι αποφασισμένος να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο. Από την άλλη ο Barney Stinson, απλά περνάει ευχάριστα το χρόνο του. Αθεράπευτος Playboy, αμετανόητος εργένης, χαζολογάει με ψιλοαδιάφορες γκομενίτσες, περνάει καλά και καυχιέται με τις κατακτήσεις του. Και τελικά την πατάει κι αυτός από ένα σημείο και μετά, ερωτεύεται, αποφασίζει να αλλάξει τρόπο ζωής, κι αυτή η αλλαγή άλλοτε του βγαίνει αβίαστα κι άλλοτε όχι.
Από την άλλη πλευρά, ο Marshall και η Lily, το αιώνιο ζευγάρι, ερωτευμένο κι αγαπημένο όπως την πρώτη μέρα (εντάξει, με τα προβλήματά τους κι αυτοί, αλλά τίποτα που να μην μπορούν να ξεπεράσουν), που έχει ήδη αυτό που ψάχνουν οι υπόλοιποι και τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν να ψάχνουν.
Όμως πρωταγωνιστής είναι ο Ted. Που γνωρίζει πάρα πολλές κοπέλες, δίνει μια ευκαιρία στην καθεμία τους, προσπαθεί να δει και να αποφασίσει αν θα είναι αυτή η μητέρα των παιδιών του και τις περισσότερες φορές απογοητεύεται. Η κοπέλα τελικά δεν είναι αυτό που ψάχνει αυτός, ή αυτός δεν είναι αυτό που ψάχνει η κοπέλα. Ή απλά οι συγκυρίες δεν τους επιτρέπουν κάτι παραπάνω.
Είναι μια πολύ ακριβής εικόνα της πραγματικότητας. Μια σχέση τελειώνει για τον άλφα ή βήτα λόγο, περνάς ένα διάστημα μες στη μελαγχολία, στην περισυλλογή, κλείνεσαι στον εαυτό σου και μετά νιώθεις έτοιμος να προχωρήσεις. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.
Βγαίνεις έξω, γνωρίζεις κόσμο, πάμε πάλι από την αρχή.
Στην αρχή είσαι μαγκωμένος, έχεις χάσει τη μπάλα, συγκρίνεις τα πάντα με το παρελθόν.
Σιγά σιγά ανοίγεσαι, αφήνεσαι, ξεχνιέσαι. Προχωράς. Η καινούρια κοπέλα δε σου κάνει γιατί είναι πολύ σοβαρή ή πολύ ασόβαρη, έχει υπερβολικά χαμηλή αυτοπεποίθηση ή είναι ψωνισμένη, εργασιομανής, τεμπέλα, την κυνηγάει ακόμη ο πρώην της ή δεν μπορεί να ανεχτεί ότι κρατάς φιλικές επαφές με μια δική σου πρώην. It’s all in the game.
Είναι καθαρά θέμα τύχης το αν θα βρεις την κατάλληλη, όπως είναι καθαρά θέμα τύχης το αν θα κρατήσει η σχέση με αυτήν την κατάλληλη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν για τον καθένα περισσότερες από μια κατάλληλες κοπέλες και αντίστοιχα για την καθεμία περισσότεροι από ένας κατάλληλοι άντρες και με λίγη τύχη, υπομονή, αυτοπεποίθηση και καλή διάθεση, αργά ή γρήγορα τη συναντάς και έχεις μια ευκαιρία μαζί της.
Hang in there, buddy/girl, the best is yet to come…
Συντάκτης: Γιώργος Πατούλης
