Ωραίο ζευγάρι η Μαιρούλα και ο Νίκος. Από αυτά που χαίρεσαι να τα βλέπεις στο δρόμο, που θέλεις να έχεις στη παρέα σου, γιατί κάπου καταφέρνουν και ταράζουν την αντίληψη που έχεις περί έρωτα. Εκείνα τα ζευγάρια που είναι αιώνες μαζί κι έχουν πιάσει πια και μοιάζουν μέχρι και εμφανισιακά. Σαν αδέρφια ένα πράγμα. Η Μαιρούλα του Νίκου και ο Νίκος της Μαιρούλας.
Τους έχεις κάνει μέχρι και εικόνα στην εκκλησία, ύστερα με παιδιά και σκυλιά και αργότερα αγκαλιασμένους σε μια βεράντα να πίνουν χαμομήλι. Ώσπου μια ωραία πρωία σου έρχεται η κεραμίδα στο κεφάλι. Τα σπάσανε. Πώς και γιατί. Ρουτίνα, καυγάδες, αδιαφορία. Και τέρμα το παραμύθι. Πολιτισμένοι άνθρωποι βλέπεις αποφάσισαν να το λήξουν όμορφα σκέφτεσαι και χαίρεσαι που η Μαιρούλα δεν είναι στα πατώματα.
Και να που ο διάολος το έσπασε το ποδάρι του και μαθαίνει η φιλενάδα σου ότι ο καλός της της το φόραγε το κέρατο, όχι μια και δυο, αλλά είκοσιδυο. Τον ύπνο του δικαίου η δικιά σου τόσα χρόνια και εδώ πια είναι που έχει πέσει ολόκληρη η σκεπή να σε πλακώσει.
Απατημένοι όλοι του κόσμου ενωθείτε. Για πάμε να το ζήσουμε άλλη μια φορά.
Δεν μπορεί να μη δεις τα σημάδια. Δεν μπορεί να μην σου χτυπάνε καμπανάκια, δεν μπορεί το ένστικτό σου να μην ουρλιάζει ότι κάτι πάει στραβά, ότι κάτι έχει αλλάξει. Εκτός και αν έχεις βάλει όλες τις λειτουργίες σου στο αθόρυβο, είσαι σε καταστολή κι έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι η σχέση σας περνάει φάση. Μα μια βδομάδα, ένα μήνα, πόσο διάολο μπορεί να κρατήσει μια φάση τέλος πάντων;
Και λιγοστεύουν οι ώρες που βρίσκεστε, και δε θέλει να σε βλέπει κάθε μέρα, και βάζει κωδικούς στο κινητό και θέλει και προσωπικό χώρο. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Κι εδώ είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με το χειρότερο σενάριο σε μια σχέση. Την προδοσία. Αυτή που δεν μπορείς να διαχειριστείς γιατί μόνος σου έριξες ό,τι άμυνες είχες για αυτόν τον άνθρωπο που ποτέ δεν πίστευες ότι στη πορεία θα σου βγει Βρούτος. Το θέμα είναι τι έκανες εσύ όταν το έτερον σου ήμισυ χαριεντίζονταν κάτω από τη μύτη σου.
Εθελοτυφλούσες. Δεν μπορεί να σου συμβαίνει αυτό, αποκλείεται σκεφτόσουν και έδιωχνες κάθε σύννεφο μακριά από την ασφάλεια που είχες δημιουργήσει. Να όμως που τα σύννεφα όλο τον καιρό εκεί ήταν και εσύ κάτω από την υπερμεγέθη ομπρέλα σου δεν έβλεπες τη τύφλα σου. Μέχρι που ήρθε η καταιγίδα και σε πήρε παραμάζωμα.
Βέβαια μπορεί και να αδιαφορούσες. Να ξέρεις ότι ο άλλος βγάζει τα μάτια του, αλλά το βράδυ πάλι σε σένα θα γυρίσει και να είσαι κομπλέ με αυτό. Ανωμαλία δε λέω, αλλά υπάρχουν και αυτά. Φαντάσου όμως σημασία που έδινες στη σχέση σας.
Ξέρεις, και αυτό είναι κανόνας, ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας. Έγινες τάρανδος αλλά κάποιος λόγος θα υπήρχε. Κάποιο κενό δε γέμιζες, κάπου ήσουν λίγος, κάπου σταμάτησες να δίνεις σημασία, κάπου άφησες χώρο να μπει το τρίτο πρόσωπο. Και το τέταρτο. Και το πέμπτο. Τώρα γιατί να σε κερατώσει ο άλλος από τη στιγμή που δεν του κάνεις ενώ μπορεί όλο αυτό να τελειώσει αναίμακτα, είναι μια άλλη ιστορία.
Μπορεί να ήσουν απλά ανόητος. Να γνώριζες από την αρχή το χαρακτήρα του άλλου και απλά να σε χτύπησε κατακούτελα το βελάκι του μικρού θεού που να σκέφτηκες ότι μαζί σου ο άλλος θα αλλάξει. Συμβουλή no1: ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει. Συμβουλή no2: όταν κάποιος απατήσει μια φορά, θα το ξανακάνει.
Όπως και να ‘χει στο τέλος της μέρας βέβαια εσύ θα κυλιέσαι χαμέ και θα κλαις και θα οδύρεσαι. Δεν είναι μόνο ότι θα νιώθεις ότι το πρόσωπο που λάτρευες σε άδειασε, αλλά θα τα βάζεις και με τον εαυτό σου που δεν ήσουν αρκετός.
Εγωισμός. Θα σου περάσει. Και μην μπεις στη διαδικασία για μηχανορραφίες και τρόπους εκδίκησης. Να θυμάσαι ότι εκδικούνται μόνο οι αδύναμοι, συγχωρούν οι δυνατοί, αλλά οι έξυπνοι απλά αδιαφορούν. Συν τοις άλλοις ο καθένας πάντα στο τέλος παίρνει αυτό που του αξίζει.
Συντάκτης: Τζίνα Σακελλαρίου
