Αλήθεια τι είναι σημαντικό για εμάς τους ανθρώπους; Να έχουμε λεφτά, να είμαστε πετυχημένοι, να έχουμε το σώμα των ονείρων μας; Οι φιλοδοξίες μας ποικίλουν και λογικό αφού ο καθένας μας είναι μοναδικός, υπάρχει όμως κάτι το οποίο επιδιώκουμε και αναζητάμε όλοι: την αποδοχή.
Θέλουμε να είμαστε αρεστοί στο περίγυρό μας, είτε εμφανισιακά είτε με αυτά που λέμε και κάνουμε. Να αρέσουμε, να αποζητάνε τη παρέα μας, να μη μας βλέπουν και να σκέφτονται πώς θα μας ξεφορτωθούν. Για να το καταφέρεις αυτό πρέπει να χτίσεις εμπιστοσύνη ανάμεσα σ’ εσένα και τα άτομα του κύκλου σου. Να ξέρουν ότι μπορούν να στηριχθούν πάνω σου, να ξέρουν ότι ο λόγος σου είναι νόμος. Να τηρείς τις υποσχέσεις σου, σε κάθε επίπεδο, είτε πρόκειται για φιλικό, ερωτικό, επαγγελματικό.
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρει ο άλλος ότι άπαξ και πεις κάτι το εννοείς κιόλας. Είναι σπάνιο στις μέρες μας αυτό, ιδίως όταν οι περισσότεροι τείνουμε προς τα παθολογικά ψέματα, είτε για να κάνουμε κάποιον να νιώσει καλύτερα με κάτι που του συμβαίνει, είτε από ευγένεια. Προφανώς και δεν ξέρεις αν μπορείς να εμπιστευθείς κάποιον, πώς να το κάνεις άλλωστε όταν έχει φυτευτεί μέσα σου ο σπόρος της αμφιβολίας για οτιδήποτε καλό συμβαίνει;
Όσο απλό ή ασήμαντο και να σου ακούγεται, καμιά φορά το να υποσχεθείς κάτι ελαφρά τη καρδία, ίσως να προβληματίσει κάποιον άλλο. Οι άλλοι περιμένουν πράγματα από εμάς, να τηρήσουμε το λόγο μας και να αποδείξουμε σε εκείνους ότι είμαστε έντιμοι και καλώς μας εμπιστεύθηκαν.
Ένα τρανταχτό και στενάχωρο παράδειγμα ανειλικρίνειας που συχνά συμβαίνει και αφορά την οικογένεια είναι το τηλέφωνο. Συγκεκριμένα, πόσες φορές έχεις υποσχεθεί ότι θα πάρεις ένα τηλέφωνο κάποιο αγαπημένο συγγενικό σου πρόσωπο για να ρωτήσεις τα νέα του και απλά δεν το κάνεις ποτέ; Ξέρεις, δεν απαιτεί πάνω από 5 λεπτά του χρόνου σου η διαδικασία να σηκώσεις το ακουστικό και να δώσεις λίγη χαρά σε ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανατροφή σου. «Ναι, ναι θα σε πάρω τηλέφωνο το υπόσχομαι.» Ποτέ. Και εκείνος απλά περιμένει πίσω από ένα ακουστικό.
Ή θυμάσαι εκείνη τη φορά που κουνούσες καταφατικά το κεφάλι όταν ο καλύτερός σου φίλος γεμάτος ενθουσιασμό σου ζητούσε να τον βοηθήσεις με το κείμενο εκείνης της σημαντικής παρουσίασης που είχε στη δουλειά του; Ναι, εκείνης που δεν εμφανίστηκες ποτέ γιατί κάτι σου έτυχε.
Ας μην το κοιτάμε όμως μονόπλευρα. Έχεις υπάρξει κι εσύ στην αντίπερα όχθη όπου κρέμεσαι από τα λόγια του άλλου και προσπαθείς να εντοπίσεις την αλήθεια πίσω από αυτά.
Βλέπεις πόσο δύσκολο είναι να πιστέψεις τα λόγια του άλλου και πόση απογοήτευση μπορούν να σου προσφέρουν. Να κρατάς το λόγο σου και να τηρείς τις υποσχέσεις σου -δε χρειάζεται να αναγκάζεις τον άλλον να σε ορκίζει στο Ευαγγέλιο. Δεν κάνουμε στους άλλους αυτά που δε θέλουμε να μας κάνουν. Αν δε θεωρείς τον εαυτό σου άξιο της εμπιστοσύνης που καλούνται να σου δείξουν, τότε μην τάζεις λαγούς με πετραχήλια.
Επιμέλεια Κειμένου Τζίνας Σακελλαρίου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Τζίνα Σακελλαρίου
