Έρχεται ξαφνικά, από εκεί που δεν το περιμένεις. Σε ξαφνιάζει αρχικά, αλλά είναι ευχάριστη η έκπληξη. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χτυπήσει το βιολογικό σου ρολόι, αλλά όταν αυτό συμβεί, είσαι σίγουρος. Θέλεις παιδιά.
Μικρά πατουσάκια να τρέχουν στο παρκέ, τσιριχτές φωνούλες να σου ζαλίζουν το κεφάλι ενώ προσπαθείς να τελειώσεις εκείνο το άρθρο για τη δουλειά, μεταμεσονύκτια κλάματα επειδή ο μπαμπούλας είναι στην ντουλάπα, ερωτήσεις παντός τύπου που δε σταματάνε και δε συμμαζεύεται. Ναι, είσαι έτοιμος για όλα αυτά. Τι πώς; Αυτά δεν έχουν ηλικία, δεν έχουν χρόνο, δεν έχουν μέρος, δεν προγραμματίζονται. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, το καταλαβαίνεις.
Αλλάζει όλο σου το είναι. Βλέπεις παιδιά και λιώνεις, αρχίζεις και δημιουργείς εικόνες με μικρές σκιές που τρέχουν γύρω σου, δεν μπορείς να ξεκαθαρίσεις πρόσωπα, αλλά φαντάζεσαι μικρές κόπιες σου. Είσαι περήφανος πριν καν γίνεις γονιός. «Πού θα γίνει το παιδικό δωμάτιο» ,«τι θα το διδάξω», «θα μου μοιάζει», «ποιανού το όνομα θα πάρει» και άλλα τέτοια χαριτωμένα σκέφτεσαι καθημερινά κι έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου για οτιδήποτε άλλο. Φίλοι γελάνε με τα χαΐρια σου, μανάδες ανάβουν λαμπάδες που επιτέλους σοβαρεύτηκες.
Καλά όλα αυτά, αλλά ξέρεις ότι χρειάζεσαι και συμπαίκτη ε; Δεν το φυτεύεις στη γη και τσουπ, έχεις παιδί. Εσένα μπορεί να χτύπησε το βιολογικό σου ρολόι, του άλλου όμως οι μπαταρίες δουλεύουν;
Συνήθως όταν ένα ζευγάρι καταφεύγει σε μια τόσο σοβαρή απόφαση όπως αυτή της διαιώνισης του είδους του και οι δυο μελλοντικοί γονείς είναι ψυχολογικά έτοιμοι για να αναλάβουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η απόκτηση ενός παιδιού. Δε σχολιάζω τις περιπτώσεις όπου η προσθήκη ενός ακόμη μέλους στην οικογένεια γίνεται για να αναθερμάνουμε τις μεταξύ μας σχέσεις. Φάουλ, γιατί το παιδί δε φταίει.
Παράδειγμα προς αποφυγή είναι και όλες εκείνες οι περιπτώσεις όπου 16χρονα βρίσκονται ξαφνικά με την κοιλιά τούρλα και με τους γονείς τους με ηρεμιστικά στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου για να βιώσουν την απόλυτη ανθρώπινη εμπειρία. Πόσο λάθος.
Τα παιδιά δεν είναι παιχνίδια, δεν είναι κούκλες που θα τους αλλάζεις ρούχα και θα τα βγάζεις βόλτα. Τσέκαρε πρώτα αν μπορείς να μεγαλώσεις ένα κατοικίδιο και μετά συζητάμε για μωρά. Εξάλλου όταν έρθει η στιγμή θα το νιώσεις. Θα παραμερίσεις τα πάντα και θα αφιερωθείς εκεί. Ωριμάζεις εσωτερικά και το αντιλαμβάνονται φίλοι και γνωστοί, θέλεις να κάνεις οικογένεια με τον άνθρωπό σου, να ανεβείτε ένα σκαλί παραπάνω, να συμπληρώσετε την ευτυχία σας. Οφείλεις να είσαι απόλυτα συνειδητοποιημένος γι’ αυτή σου την απόφαση, γιατί πλέον θα είσαι υποχρεωμένος απέναντι σε ακόμα ένα πρόσωπο που θα εξαρτάται απόλυτα από εσένα.
Δε χρειάζεται τώρα να ξυπνάς και να κοιμάσαι με αυτήν την ιδέα στο μυαλό. Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται και σίγουρα ούτε παιδί, γι αυτό συνέχισε την καθημερινότητά σου και όταν πρέπει θα σε βρει μόνο του. Θα σε ετοιμάσει η ζωή για αυτό το επόμενο στάδιο, μέσα από εμπειρίες και καταστάσεις που θα σε αλλάξουν και όταν το έδαφος θα είναι πρόσφορο και θα έχει ωριμάσει μέσα σου η έννοια της ευθύνης, τότε το ρολόι θα χτυπήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Τζίνας Σακελλαρίου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Τζίνα Σακελλαρίου
