Απόψε θέλω να έρθεις να με πάρεις αγκαλιά. Να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά, να μου τσιμπήσεις ελαφρά τη μύτη και να μου πεις «εγώ είμαι εδώ».
Είμαι σίγουρη δεν πιστεύεις στα αυτιά σου και αν το κάνεις και εικόνα δυσκολεύεσαι να με ταυτίσεις με αυτή τη χαμηλών τόνων κοπέλα που μόλις σου περιέγραψα. Δεν σε έχω συνηθίσει σε τέτοια είναι η αλήθεια. Μια κρύο, μια ζέστη, ελάχιστες αγκαλιές, ελάχιστες εξομολογήσεις. Τίποτα που να μαρτυράει ότι θα έφτανα μέχρι και στο Τιμπουκτού για σένα.
Εγώ είμαι το αγρίμι της σχέσης μας θυμάσαι; Έτσι με χαρακτήρισες όταν με πρωτογνώρισες, έτσι παρέμεινα κιόλας. Άχτι το ‘χεις μια φορά να ζητήσω τη βοήθεια σου για το οτιδήποτε. Μα ούτε εδώ είσαι τυχερός. Μέχρι και το βάζο με τη μαρμελάδα μόνη μου το ανοίγω. Εγωίστρια λες εσύ, ισχυρογνώμων λέω εγώ. Επίμονη μου απαντάς, δυναμική σου απαντώ και ρουα ματ. Γιατί αν δεν πω και τη τελευταία κουβέντα θα σκάσω!
Ξέρεις καλύτερα από το καθένα γιατί ύψωσα άμυνες και τείχη υψίστης ασφαλείας. Γιατί πάλεψα με Θεούς και δαίμονες και όμως βγήκα με την ψυχή μου ατόφια. Μόνη μου. Και δεν έκλαψα και ας πόνεσα, και δεν κατέρρευσα και ας μην είχα πόδια να σταθώ, και δεν τα παράτησα και ας είχε χαθεί η ελπίδα μου. Σε όλα μόνη μου. Όμως κουράστηκα λιγάκι. Θέλω να μπορώ, αν χρειαστεί, να ακουμπήσω και πάνω σου τώρα πια.
Θέλω να είσαι ο προστάτης μου. Ο φύλακας άγγελος μου, εκείνος που θα ναι δίπλα μου ακόμα και αν δεν τον χρειάζομαι και θα μου δείχνει το δρόμο. Δε με νοιάζει αν μπορώ και μόνη μου, εγώ θέλω να σαι εκεί για μένα, πάντα. Να προλαβαίνεις αυτά που εγώ θα προσπερνάω, να διορθώνεις αυτά που εγώ θα χαλάω.
Να ξέρω ότι όταν θα πέσω θα είσαι εκεί για να με πιάσεις, και ακόμα και αν δεν προλάβεις τότε θα ξαπλώσεις δίπλα μου και θα κοιτάμε τα αστέρια παρέα στα ανάσκελα.
Άντεξε με όταν ούτε εγώ η ίδια δεν θα αντέχω τον εαυτό μου, πάλεψε για μένα όταν εγώ τα παρατήσω. Τραγούδα μου όταν τα ζόρια θα βαραίνουν, κάνε με να γελάω, φτιάξε μου σούπα όταν αρρωστήσω.
Τι να την κάνουμε τη δύναμη μονάχοι μας, αν δεν τη μοιραστούμε;
Συντάκτης: Τζίνα Σακελλαρίου
