Αν η δικαιολογία ήταν άθλημα, κάποιοι θα 'ταν σίγουρα πρωταθλητές

Δικαιολογία είναι η αιτία που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε πράξεις και λεγόμενά μας, ενώ ταυτόχρονα περιμένουμε να μας κατανοήσουν και να μας συγχωρήσουν οι άλλοι. Ένας καλός υπερασπιστής του εαυτού μας.

Όλα ξεκίνησαν από μικρή ηλικία, τότε που έπρεπε να αποδείξουμε στους γονείς μας ότι το βάζο που έφερε η θεία έσπασε μόνο του. Μετά στο σχολείο κληθήκαμε να εξηγήσουμε σε δασκάλους και καθηγητές τι το συνταρακτικό συνέβη το προηγούμενο βράδυ στο σπίτι που μας εμπόδισε να κάνουμε την εργασία. Και το καλύτερο ήρθε στη σχολή, τη στιγμή που πιστέψαμε ή είπαμε στην παρέα πως ο καθηγητής μάς έκοψε, γιατί δε μας συμπάθησε ποτέ. Αυτές τις αθώες δικαιολογίες τις χρησιμοποιούμε για να πείσουμε κυρίως τον εαυτό μας και μετά όλους τους άλλους.

Υπάρχουν βέβαια και δικαιολογίες χιλιοειπωμένες, τόσο κλισέ που πλέον φωνάζουν από μακριά πως είναι ψέματα. Δικαιολογίες του τύπου «Άργησα, γιατί δε χτύπησε το ξυπνητήρι» ή «Δεν πρόλαβα, γιατί είχα ένα σωρό υποχρεώσεις». Αν το ξυπνητήρι σου είναι χαλασμένο τότε άλλαξέ το, αν είχες ρυθμίσει καλύτερα το πρόγραμμά σου και δε χάζευες θα είχες προλάβει. Ψάχνουμε ωστόσο κάτι να πούμε, ακόμα κι αν κάποιες φορές ξέρουμε πως δε δείχνει πειστικό. Μας αρκεί που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συγκεκριμένη ατάκα και που κανένας δεν πρόκειται να ζητήσει πειστήρια για την αλήθεια των λεγομένων μας.

Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι έχουμε μπει στη διαδικασία να δικαιολογήσουμε κάποια στιγμή τον εαυτό μας. Είτε επειδή ξέραμε πως έπρεπε να βρούμε ελαφρυντικά για τη στάση μας είτε γιατί νιώσαμε την ανάγκη εν μέρει να απολογηθούμε. Βέβαια υπάρχουν και άτομα που ξεπερνάνε κάπως τα όρια, που το παρακάνουν και βρίσκουν δικαιολογίες συνεχώς, χωρίς απαραίτητα να τις χρειάζονται. Πρόκειται για τους πρωταθλητές της δικαιολογίας που δε θα σε χαιρετήσουν αν σε πετύχουν στο δρόμο, διότι θα πονάει το χέρι τους από την τσάντα που κρατούν εδώ και μισή ώρα. Δε θα χρησιμοποιούν ποτέ τις ίδιες, επαναλαμβανόμενες δικαιολογίες, είναι ευφάνταστοι, βρίσκουν συνεχώς καινούριες, πρωτότυπες, σκαρώνουν σενάρια με το μυαλό τους και σαν άλλοι παραμυθάδες βρίσκουν πάντα τρόπο να τη βγάλουν λάδι. Δε γίνεται να μην τους πιστέψεις, έχουν μαεστρία, μπορούν να σε πείσουν πως τα λεγόμενά τους όντως ισχύουν και αν πας να τους αμφισβητήσεις ποτέ δεν πρόκειται να τους πιάσεις απροετοίμαστους για να υποστηρίξουν τη θέση τους.

Μαεστρία στη δικαιολογία, όχι ντε και καλά με κακό κίνητρο, αλλά πολλές φορές και για να μπορέσουμε κάπως να στρογγυλέψουμε την αιχμηρή αλήθεια ή για να μην πληγώσουμε άλλους, για να μη φορέσουμε τα παπούτσια του θύτη, για να μη βρεθούμε σε θέση κατηγορούμενου. Και τελικά ακόμα κι η δικαιολογία έχει τους δικούς της πρωταθλητές.