Ο Αμερικάνος αρθρογράφος H.L Mencken είπε ότι όσο λιγότερο πολιτισμένος είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι ξέρει ακριβώς τι είναι σωστό και τι λάθος. Ο άνθρωπος έχει πάντα αμφιβολίες και ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιος. Στην απέναντι όχθη, ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε υποστηρίζει ότι η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα χωρίς να σκοτώνει τίποτα.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να αμφιβάλλει. Το να αμφιβάλλεις για τους υπόλοιπους είναι ως ένα βαθμό λογικό, διότι δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ακριβώς σκέφτεται και θέλει ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα είδος άμυνας το να έχεις αμφιβολίες για κάποιον άνθρωπο. Κάθε σχέση -ερωτική, φιλική, επαγγελματική- θέλει χρόνο για να εξελιχθεί. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν από την αρχή τόσο εύκολα. Είναι λογικό να αμφιβάλλεις, θα πρέπει όμως να έχεις και όρια. Δε γίνεται κάποιος να σου αποδεικνύει ανελλιπώς πως οι αμφιβολίες που έχεις είναι αβάσιμες και εσύ να συνεχίζεις να πιστεύεις τα δικά σου. Έτσι καταστρέφεται η όποια σχέση και μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο που σε σένα κάνει κακό και αδικεί και τους γύρω σου.
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αμφιβάλλουμε για ό,τι καλό γίνεται, ενώ για το κακό αμφιβάλλουμε σπάνια, λες και έχουμε μάθει να το περιμένουμε συχνότερα. Μπορεί κάποιες φορές να χανόμαστε τόσο πολύ στο σκοτάδι της αμφιβολίας που να αντιλαμβανόμαστε το καλό ως κακό. Παρεξηγούμε κινήσεις και λέξεις που υπό άλλες συνθήκες δε θα αντιμετωπίζαμε καχύποπτα. Η αμφιβολία μπορεί να βοηθήσει στις σχέσεις που θα συνάψουμε στην πορεία της ζωής μας. Ίσως μας κάνει να αποφύγουμε ανθρώπους που όντως δε θέλουν το καλό μας, αλλά πρέπει να βρούμε τη λεπτή γραμμής, ώστε να μην καταλήγουμε σε κάτι ανυπόστατο που αγγίζει τα όρια της παράνοιας, γιατί αυτή η πλευρά της χαλάει πολλές ανθρώπινες σχέσεις που δεν το αξίζουν.
Όλοι αμφιβάλλουμε για το αν θα τα καταφέρουμε ή όχι, για το αν μια κίνηση είναι σωστή ή λάθος, αν θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε. Αμφιβάλλουμε και για μας τους ίδιους. Η αμφιβολία ακόμα έχει καλό και κακό πρόσωπο. Πιστεύω πως μας βοηθάει να μάθουμε και να κατανοήσουμε τον εαυτό μας βαθύτερα. Αντί να ζούμε μόνο την εκδοχή που συμβαίνει τώρα, ζούμε και την άλλη εκδοχή στο μυαλό μας, εκείνη που δεν επιλέξαμε και σκεφτόμαστε τι θα είχε συμβεί αν είχαμε πάρει εκείνον τον δρόμο.
Το άσχημο πρόσωπο της αμφιβολίας είναι οι φορές που μας πηγαίνει πίσω ή μας κρατάει στάσιμους, όταν αποφεύγουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε γιατί δεν ξέρουμε αν θα πετύχουμε ή όχι και συνήθως συμβιβαζόμαστε με κάτι πιο εύκολο. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν έχει νόημα η επιτυχία τη στιγμή που δε θα πετύχεις αυτό που εσύ θέλεις; Η ζωή μάς παρέχει κάποια εργαλεία που δεν έχουν οδηγίες χρήσεις και είναι στο χέρι μας πώς θα χρησιμοποιήσουμε, αν θα δυσκολέψουν ή θα διευκολύνουν την καθημερινότητά μας.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.