Σ' αυτούς που σου λένε «δεν μπορείς» να απαντάς «κοίτα με»

Νιώθω μια λύπη, έναν οίκτο κι ένα θυμό αδικαιολόγητο για όσους κάποτε τόλμησαν να εκφράσουν φράσεις του τύπου «άδικα προσπαθείς, δε θα τα καταφέρεις», «δεν μπορείς», «είναι αδύνατον». Τι δεν μπορώ ακριβώς, δεν έχω ακόμη καταλάβει. Το τι δεν μπόρεσα το έμαθα, το τι δε θα μπορέσω σκέφτομαι μονάχη μου να το ανακαλύψω.

Διδάχτηκα μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια που μετράει η ζωή μου πως, για να τα καταφέρεις, πρέπει να προσπαθήσεις. Για να μάθεις να αποδέχεσαι τις ήττες σου, πρέπει να αποτύχεις. Για να θελήσεις περισσότερα πρέπει δύο φορές μακρύτερά σου να φτάσουν τα λιγότερα.

Πώς το αντέχουν να εκφράζουν έτσι απλά τέτοιες εκφράσεις και να ξεστομίζουν τόσο μεγάλα λόγια; Βολεμένοι στα καναπεδάκια τους επέλεξαν να πιστεύουν ότι δεν μπορούν ή ότι τους είναι δύσκολο να κατορθώσουν πράγματα. Να κυνηγήσουν όνειρα και να κάνουν σκέψεις δυνατές, πραγματικές.

Λούφαξαν στην ασφάλεια της αδράνειας και δυο φορές φοβούμενοι, μήπως τα καταφέρεις και τους ταράξεις την ησυχία τους, προσπάθησαν να σε πείσουν για την ανικανότητά σου.

Αυτοί που κάποτε έτσι απλά τα παράτησαν κι εντέλει τόσα λίγα μπόρεσαν. Αυτοί που στην πρώτη παταγώδη αποτυχία τους έσκυψαν το κεφάλι ταπεινώνοντας τον εαυτό τους. Αφέθηκαν να πιστεύουν πως οι αλυσίδες δε σπάνε, τα όνειρα μένουν ανεκπλήρωτα κι οι στόχοι δεν πραγματοποιούνται.

Σε όσους σου λένε «δεν μπορείς» να απαντάς «κοίτα με». Την πλάτη σου μονάχα να τους δείχνεις και βιαστικά να φεύγεις. Να παλεύεις για όσα θες κι αγαπάς. Να παλεύεις για τη ζωή σου και να μην τα παρατάς. Να απλώνεις τα φτερά σου και να αφήνεις τη σκιά τους να σκεπάζει την ύπαρξή τους, το θρόισμά τους να αντηχεί μες στο μυαλό τους κι η δύναμη του πετάγματός σου να τους κατακεραυνώνει.

Το μυαλό σου μην αφήνεις να στο πιπιλίζουν κι άσχημα συναισθήματα μην επιτρέπεις να σου δημιουργούν. Ζιζάνια είναι και πρέπει κάποια στιγμή να τα ξεπατώσεις απ’ τον κήπο της καρδιάς σου και με θάρρος να τα πετάξεις έξω. Άσ’ τους να μαραίνονται μονάχοι. Τι θες εσύ δίπλα τους να ζουν απ’ τη ζωή σου; Ενέργεια μονάχα σου κατασπαταλούν και θέλουν κόπο τα όνειρα κι οι στόχοι. Αποθέματα έχεις, μα τα χρειάζεσαι.

Άσε τους πίσω με έκπληξη να σε κοιτάζουν και σαν χάνοι τα μάτια να γουρλώνουν σε κάθε μικρή επιτυχία σου. Κι όταν θα σε ρωτάνε «πώς τα κατάφερες;» να απαντάς «δεν τα παράτησα».

Θα βρεθούν πολλοί να σε αποτρέψουν, να σε τσαλακώσουν, να σε μεταπείσουν. Μην τους πιστέψεις, αγνόησέ τους. Μην αφήσεις κανένα να σε επηρεάσει όσο αδύνατα κι αν φαίνονται τα όσα επιθυμείς.

Κι εμένα, της τρελής κι ονειροπόλας, άνθρωπος αγαπημένος μου είπε κάποτε πως «τα όνειρα είναι για να καταστρέφονται κι οι στόχοι για να πραγματοποιούνται». Αρκετά ορθολογιστικό για τύπο παρορμητικό και συναισθηματικό, δε νομίζεις; Να σου πω τι έκανα ως αντίδραση; Έθεσα έναν στόχο και μοναδικό, να πραγματοποιώ τα όνειρα μου.