Το δυνατό κι αμοιβαίο γίνεται μέτρο σύγκρισης για όλα τα μετά

Το ξέρεις πως δε θα ξανάρθει. Έχεις πάψει, πια, να ελπίζεις στην απροσδόκητη επιστροφή του. Απεχθάνεσαι το είναι σου που ακόμη τον ζητάει μα είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις σου έτσι απλά να τον αφανίσεις.

Ζήσατε το ανυπέρβλητο και καθετί αδύνατο το κάνατε μαζί να μοιάζει μπορετό. Δε σας ενδιέφερε τι θα πει ο κόσμος. Επιδιώξατε το ασυμβίβαστο και σε καθετί συμβιβασμένο δίνατε μια νότα διαφορετική, ευχάριστη. Ήταν εκεί για εσένα τις στιγμές που τον είχες ανάγκη, ακόμη κι αν δεν είχες προλάβει καν να το εκφράσεις. Εκπλήρωνε τις επιθυμίες σου πριν καν επιθυμήσεις. Κάθε σου δάκρυ με χάδια τρυφερά και φιλιά απαλά το σκούπιζε και το εξαφάνιζε απ’ το πρόσωπό σου. Ήταν ο άνθρωπος σου, ήσουν ο άνθρωπος του.

Το παραμύθι σας γραφόταν με εσάς τους δύο πρωταγωνιστές ενώ το “happy end” ήταν μονάχα η αρχή. Περάσατε δύσκολα μα τα ξεπεράσατε, πάντα με τον δικό σας τρόπο. Ήσασταν εκεί ο ένας για τον άλλο κι αυτό αρκούσε.

Μα μια μέρα, που σκούρα χρώματα τη σκεπάζουν στο μυαλό σου, το παραμύθι σας τελείωσε. Το τι συνέβη ακόμη και τώρα δεν έχεις καταφέρει να το προσδιορίσεις. Μα, δείχνεις μιαν ακατανόητα παγερή αδιαφορία να το αναλύσεις.

Πέρασες δύσκολα και κάποια στιγμή τυχαία αποφάσισες πως ήρθε η ώρα να προχωρήσεις. Δεν είχε νόημα να περιμένεις την επιστροφή κάποιου που ίσως και να μην επέστρεφε ποτέ ξανά. Ο χωρισμός σας σε πονούσε. Έμοιαζε με εκείνες τις πληγές που σου ανοίγουν με μαεστρία τα σπασμένα γυαλιά μα παρόλο που τσούζουν εσύ επιμένεις να τις σκαλίζεις κυνηγημένη από την περιέργεια σου να δεις πόσο βαθιά έχει καταφέρει να φτάσει το άτιμο.

Έτσι έμοιαζες κι εσύ. Μες στις πληγές αποφάσισες να μετατρέψεις τον πρώτο άνθρωπο που βρέθηκε μπροστά σου σε τσιρότο. Κι εγκλωβίστηκες σε ένα ψέμα το οποίο έκανε το δρόμο προς το φως να μοιάζει ακόμη πιο μακρινός.

Και δεν έφτανε το γεμάτο ουλές σώμα σου. Ο πόνος σου σε προέτρεπε να ανοίξεις πληγές και στο σώμα του επόμενου. Βρέθηκε ο καημένος στη μέση του πουθενά των συγκρίσεων με τον πρώην σου. Τον είχε ανεβάσει ψηλά τον πήχη ο πρώην κι ήταν αδύνατον στον νυν να καταφέρει απ’ τη μία στιγμή στην άλλη να φτάσει στα επίπεδα αυτά. Κάθε του πράξη, λέξη, κίνηση τη συνέκρινες με τον μεγάλο σου έρωτα. Και βρέθηκε ο χαμένος νικητής ενός στημένου αγώνα.

Κι ήταν οι χειρότερες, αυτές οι στιγμές του τσακωμού όπου περίμενες να δεις αν θα αντιδράσει το ίδιο. Αν θα σε κρατήσει τρυφερά στα δυο του χέρια για να σε καθησυχάσει ή αν θα διαβάσει τη σιωπή σου τις στιγμές που μελαγχολούσες. Ήξερε πάντα ο πρώην σου καλύτερα τα πάντα. «Ο τάδε ποτέ δεν έκανε το ένα, δεν έκανε το άλλο…», και να τα μαχαίρια να εκτοξεύονται κατευθείαν σε καρδιά και μυαλό.

Μα περισσότερο ανυπόφορες -και κυρίως για σένα- ήταν εκείνες οι στιγμές που κάνατε έρωτα και ποτέ δεν μπόρεσες να εκφράσεις τις σκέψεις σου. Τον συνέκρινες στα πάντα. Από το τρόπο που σε άγγιζε και το πώς έμπαινε μέσα σου μέχρι το άναμμα του τσιγάρου του μετά. Σου κόστιζαν οι σκέψεις αυτές. Δεν υπήρχε η ίδια χημεία ενώ συχνά έπιανες τον εαυτό σου να φτάνει στην ολοκλήρωση μονάχα με τη σκέψη του πρώην που καθόλη τη διάρκεια της πράξης τριβέλιζε στο μυαλό σου.

Ήσουν ένας άνθρωπος παρών-απών στη σχέση αυτή κι αν εσύ υπέφερες μια φορά, ο άλλος βασανιζόταν δέκα. Σε έβλεπε να χάνεσαι ενώ στα μάτια σου μπορούσε να διακρίνει τη σκιά που υπήρχε ανάμεσά σας. Ανήμπορος να τη νικήσει, συμβιβάστηκε. Αρκέστηκε να ακροβατεί πάνω σε ένα μέτρο συγκρίσεων κι ακυρώσεων. Αποτελεσματικά, αυτό κατάφερες να κάνεις, να τον ακυρώνεις. Και δεν ήταν που δεν μπορούσες να αγαπήσεις μα που δεν μπορούσες να αγαπήσεις περισσότερο απ’ όσο είχες προηγουμένως αγαπήσει και αγαπηθεί.

Έζησες το αμοιβαίο κι απρόσμενα παλεύεις να κρατηθείς στο συμβιβασμένο. Έζησες το μαζί και τώρα προσπαθείς για το όπου βγει. Τι να το κάνεις αν δε βγάζει πουθενά; Τι νόημα έχει να αναλώνεσαι μέσα σε σχέσεις που δε σε γεμίζουν απλά και μόνο για να καταφέρεις να πείσεις τον εαυτό σου να προχωρήσει;

Άστον ήσυχο να ηρεμήσει, να ξεπεράσει, να ξεχάσει, να γιατρευτεί. Μην τον πιέζεις να πάει παρακάτω αν επιθυμείς αυτό το παρακάτω να μη γράφεται με ένα συγκεκριμένο όνομα. Ζήσε γι’ αυτό που έχεις τώρα κι όχι σε αναμνήσεις του παρελθόντος και ψεύτικα όνειρα του μέλλοντος. Η ζωή είναι τώρα. Απόβαλε ό, τι σε βαραίνει και ψάξε την ουσία σου. Θάψε πρώην, μην αναζητάς νυν και πήγαινε να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Η ζωή σου όλη απλώνεται μπροστά στα πόδια σου. Κάνε το βήμα, προχώρα. Τα δυνατά κι αμοιβαία δεν συμβαίνουν μονάχα μία φορά.