Bob Dylan· στίχοι που ερμηνεύουν τον έρωτα αλλιώτικα

Μια μοναδική φωνή, ένα ταλέντο μουσικό αλλά και λογοτεχνικό γεννιέται στις 24 Μαΐου του 1941 στη Μινεσότα. Εβραίοι γονείς και το όνομά του Robert Allen Zimmerman. Ή αλλιώς ο γνωστός σε όλους μας Βob Dylan.

Ας μιλήσουμε για αυτόν. Ένα όνομα και μια φωνή γνωστή στα πέρατα του κόσμου. Φολκλορικό στυλ και συνάμα επαναστατικό. Ήταν αυτός που έδινε φωνή στην εργατική τάξη και πολλοί τον αποκαλούσαν είτε ως «ποιητή» ή «προφήτη», ή ακόμα και «σιωπηλό επαναστάτη». Η μουσική του επηρέασε μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων και ο John Lennon. Μετά από μια συνάντησή τους, ο δεύτερος άλλαξε όλο το στυλ και την πορεία των Beatles με στίχους πιο εναλλακτικούς καθώς και με έναν τελείως διαφορετικό προσανατολισμό ιδεολογικά. Η μουσική του εμβληματική, έδινε λόγο σε κάθε καταπιεσμένη φωνή της αστικής τάξης και πολλές οι φορές που ήταν προκλητική μπροστά στην αμερικάνικη κυβέρνηση. Γνωστός δημοσιογράφος εκείνης της εποχής, ο Robert Shelton, αναφέρει συγκεκριμένα για τον Dylan «αυτό το αγόρι είναι σαν μια διασταύρωση παιδιού του κατηχητικού και μπήτνικς. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο ταλέντο!»

Τραγούδησε διάφορες διασκευές, μεταξύ των οποίων και το γνωστό «House of the rising sun». Ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο το 1962. Η επιτυχία δεν αργεί να έρθει. Το 1963 κάνει μια πολύ εκκεντρική εμφάνιση για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, με δερμάτινα ρούχα και ψηλοτάκουνες μπότες, στο φεστιβάλ New port. Στην αρχή γεύεται την αποδοκιμασία του κοινού όμως το ταλέντο του δεν μπορεί να μην πλημμυρίσει τη σκηνή όταν παίζει την ηλεκτρική fender Stratocaster. Το κοινό μαγεύεται και ένας ακόμα μεγαλύτερος αριθμός φαν ξεκινάει να τον ακολουθεί. Καταφέρνει να γίνει ίνδαλμα και να γραφτεί έτσι με χρυσά γράμματα το όνομά του.

Για να ηρεμήσει και να ανακτήσει τις δυνάμεις του ύστερα από σοβαρό τροχαίο που είχε (στο οποίο φήμες ήθελαν υπεύθυνη την CIA), στρέφεται στην ποίηση και στη λογοτεχνία. Προσπαθούσε ήδη από εκείνη την εποχή να πολεμήσει τους δαίμονές του. Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια ανεβαίνει στη σκηνή για μια εμφάνιση υπερπαραγωγή, μαζί με άλλους γνωστούς τραγουδιστές. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι τρέχουν να αποθανατίσουν τη στιγμή και να καταφέρουν να τραβήξουν μία φωτογραφία κοντά του. Επιτυχία θα σημάνει και στον κινηματογράφο. Σαν να είχε άστρο πάνω του, κάθε τι το μετέτρεπε σε χρυσό.

Πέρα από τη μουσική του αναγνώριση ήρθε και ένα Nobel λογοτεχνίας. Η ύψιστη αναγνώριση για ένα λογοτέχνη. Πολλοί αναφέρουν πως αφού δεν ήρθε ένα βραβείο για τη μουσική του και για τους στίχους του έπρεπε να του δοθεί για τη λογοτεχνική του προσπάθεια. Αλλά κανείς δε μένει σε αυτό. Όλοι μένουμε στο γεγονός πως ένας αιώνιος έφηβος όπως ο Bob Dylan, έγραψε χρυσές σελίδες στη μουσική σκηνή εκείνης της εποχής. Αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης και σημείο αναφοράς για κάθε καλλιτέχνη.

Ο έρωτας δε θα μπορούσε βέβαια να λείπει από τη ζωή του. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε συνολικά έξι παιδιά. Κάποτε είχε αναφέρει πως «δεν μπορείς να είσαι σοφός και ερωτευμένος την ίδια στιγμή». Έρωτας και μουσική τελικά πάνε μαζί. Έρωτας και τρέλα στην περίπτωση του Bob Dylan, ναι πάνε μαζί . Αντικομφορμιστής και καλλιτεχνική φύση. Η ματιά του και η ερμηνεία του για τον έρωτα ήταν τελείως διαφορετική από αυτά που ξέρουμε εμείς. Το πώς αντιλαμβανόταν και ερμήνευε την ίδια τη ζωή. Υμνούσε τον έρωτα δεόντως με τη μουσική του και ήθελε οι σχέσεις του να έχουν σταθερές βάσεις. Ήθελε να μπορεί πέρα από την εμφάνιση να θαυμάσει και το μυαλό του ανθρώπου που θα έχει δίπλα του.

Η μούσα του, η Susan Rotolo τον μύησε και στην άλλη πλευρά της ζωής. Όχι αυτής με την αναγνωρισιμότητα και τις ανέσεις. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς για εκείνον γιατί κατάφερε να του αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή και με τον έρωτά της τον μύησε σε μια άλλη πραγματικότητα. Ο έρωτάς τους έντονος αλλά η ρήξη ήρθε πακέτο με την απότομη αναγνωρισιμότητά του. Η σκέψη του Bob Dylan θόλωσε. Βγάζει ένα τραγούδι όπου βρίζει δημόσια την αδερφή της Susan, πράγμα που μετάνιωσε στο μέλλον.

Έτσι είναι ο έρωτας όμως, διαπεραστικός. Ειδικά μια ευαίσθητη ψυχή μπορεί και να τη συντρίψει. Έτσι είναι ο έρωτας, δε σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά και λογικά. Χάνοντας τη μούσα του έχασε και ένα κομμάτι του εαυτού του.

Ακόμα και στις δικές μας μέρες όμως και ανεξάρτητα με το ποιος βιώνει τον έρωτα, αυτός είναι ένα συναίσθημα ατόφιο και καθολικό. Καμία σημασία δεν έχει πόσα χρόνια θα περάσουν. Τα συμπτώματα σε όλους είναι τα ίδια, με την ίδια ένταση και διάρκεια. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δίχτυα του. Η ένταση, η χαρά, ο πόνος όλα είναι μέσα μας. Το παράλογο και η τρέλα είναι αυτά που θα έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μόνο και μόνο γιατί αυτό το συναίσθημα είναι τρέλα. Δεν μπορείς να έχεις τη λογική και τον έρωτα στο ίδιο κουτάκι. Ο κάθε ένας χρωστάει ένα ευχαριστώ για την ευκαιρία που του δόθηκε να βιώσει αυτό το συναίσθημα.

Και αν γίνουν λάθη ή φερθεί κάποιος σαν μωρός, όπως λέγανε οι παλιοί, θα έχει συγχωροχάρτι. Γιατί στον έρωτα ναι, θα κάνεις λάθη αλλά όλα θα γίνουν με γνώμονα το συναίσθημα και τη θολωμένη λογική. Όλα αυτά μας έμαθε ο Bob Dylan τόσο μέσα από τα τραγούδια του, όσο και μέσα από τη ζωή του. Όλα αυτά και άλλα τόσα, τα οποία θα θυμόμαστε κάθε φορά που ακούμε τα τραγούδια του.