Δεν ήταν κεραυνοβόλο, γι' αυτό και κράτησε

Η αρχή της γνωριμίας. Δυο άνθρωποι, ένα πρώτο ραντεβού και διάλογος. Τι όμορφο πράγμα ο διάλογος, η επικοινωνία. Όταν τα μυαλά ενώνονται, τότε στη συνέχεια ακολουθεί το σώμα. Μια μαγική στιγμή. Μετά την πρώτη επαφή, το ενδιαφέρον όλο και περισσότερο μεγάλωνε. Σιγά-σιγά, μετά τη γνωριμία ήρθε το πρώτο φιλί. Μα δε βιάστηκε να φτάσει, ίσα-ίσα άργησε αρκετά. Σαν κάτι παλιές ταινίες που στο τέλος ακουγόταν η φωνή του Frank Sinatra. Και αν δεν είναι έρωτας με την πρώτη μάτια, πότε συνειδητοποιείς ότι είσαι ερωτευμένος;

Αυτό συνέβη και σε μας. Ο έρωτας εξελισσόταν σε όλη την πορεία -ίσως και πριν την αρχίσουμε να βγαίνουμε-, αλλά δεν κατάλαβα ποτέ και πώς με έκανες να χάσω τον ύπνο μου και να δένεται το στομάχι μου κόμπος στο άκουσμα του ονόματός σου, στην ιδιαίτερη μυρωδιά του αρώματός σου και στη χροιά της φωνής σου. Πρώτο βράδυ αγκαλιά και δεν ήθελα να σταματήσω να σε κοιτάω. Εκεί κατάλαβα πως ερωτεύτηκα τόσο δυνατά και δόθηκα ολοκληρωτικά. Ήρθε σιγά-σιγά και έμεινε να μεγαλώνει, αλλά και να δυναμώνει. Ίσως να φταίει ο φόβος της απόρριψης, ίσως η καχυποψία κι η επιφυλακτικότητα, αλλά καλλιεργήθηκε το πιο όμορφο συναίσθημα κι ας μην ήταν κεραυνοβόλο.

Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, μα κράτησε. Μέρα με τη μέρα γινόταν το συναίσθημα πιο έντονο. Εσύ με οδήγησες σε ένα μονοπάτι με κλειστά μάτια με οδηγό την αλήθεια σου, προσπαθώντας να εξαλείψεις όχι μόνο τους δικούς μου φόβους, αλλά και τους δικούς σου. Ένας έρωτας σαν εκείνους που υμνούν ποιήματα, που το απόλυτο ήρθε για μας, αλλά αργά και σταθερά. Βήμα-βήμα, χτίσαμε έναν μικρό, δικό μας κόσμο με ψηλά τείχη και πολύ έρωτα. Το πάθος, ο ενθουσιασμός κι η αγάπη! Σου δίνω τα πάντα και εσύ τα κρατάς σαν θησαυρό. Καταφέραμε να ρίξουμε τις άμυνές μας και να αφεθούμε. Είχαμε ήδη ανοιχτά τα μάτια μας πριν γίνουμε ζευγάρι, παρατηρούσαμε ο ένας τον άλλο, γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο. Δώσαμε τον απαραίτητο χρόνο ν’ αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο κι οι δυο τους εαυτούς μας. Δεν ήταν καταστροφικό, γιατί ήταν ήπιο, αλλά ήταν σταδιακό, σίγουρο, μη επιπόλαιο και μέρα με τη μέρα μεγάλωνε. Και όλα αυτά, γιατί αφήσαμε τον χρόνο να κυλήσει και να τα μαγειρέψει όπως θέλει.

Καρμικός έρωτας; Ίσως. Μια περίεργη αίσθηση ακόμα και πριν γνωριστούμε καλύτερα, όταν είχαμε απλώς τα τυπικά, ένιωθα πολύ έντονα πως ήθελα να σε γνωρίσω, χωρίς να μπορώ να καταλάβω γιατί. Και τελικά ήρθες, τόσο ήρεμα και όμορφα. Αυτό είμαστε αγάπη μου, δυο άνθρωποι ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι. Χωρίς πολλά-πολλά με μόνο στόχο να χαμογελάμε όταν είμαστε μαζί. Ερωτευόμαστε κάθε μέρα. Μεγαλώνουμε κάθε μέρα, εμείς οι δυο μαζί με τον έρωτά μας. Γινόμαστε καλύτεροι ο ένας για τον άλλο. Δεν πειράζει, καθόλου, που δεν ήταν κεραυνοβόλο, γιατί αφήσαμε το χρόνο να κάνει τα μαγικά του και να δημιουργήσει αυτή την όμορφη σχέση που έχουμε σήμερα. Δεν είναι ανάγκη όλα να δημιουργούνται μ’ ένα κοίταγμα, στο λεπτό. Κάποια πράγματα είναι καλύτερα όταν γίνονται αργά και σταθερά, κι αυτό ισχύει και για μας τους δυο.