Από πολύ μικρή ηλικία μας μαθαίνουν πως η αλήθεια είναι το φάρμακο της ζωής. Ακόμα και αν πονάει θα εκτιμηθεί αργότερα. Αλήθεια συναισθημάτων, αλήθεια πράξεων. Ειδικότερα στις σχέσεις ποιος μπορεί να υπομένει τα σκωτσέζικα ντουζ γιατί ο σύντροφός του όχι μόνο δε σέβεται αλλά έχει ανασφάλειες που πρέπει να τις καλύψει με αυτόν τον τρόπο κάνοντας τον άλλον να αναρωτιέται αν είναι αληθινή μέχρι και η ίδια του η ύπαρξη.
Το ενδιαφέρον είναι εκεί αλλά παίζει αυτά τα μικρά, χαζά και ανώριμα παιχνίδια. Στις σχέσεις και τα 2 μέρη που τις απαρτίζουν είναι ισάξια. Θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα κρατήσει το πρόσωπο κοντά αλλά και θα το μαγέψει, παίζει με το μυαλό αλλά και με την ψυχολογία του. Πώς μπορείς λοιπόν να θολώνεις τα νερά όταν ο άλλος το μόνο που σου ζητάει είναι αλήθεια;
Βαδίζοντας έτσι σε ένα τεντωμένο σχοινί ανασφαλειών και φόβων του ενός για τον άλλο. Δημιουργώντας ίσως -στην αρχή βασικά συμβαίνει αυτό- έναν «μύθο», φούσκα ειδικότερα, που όταν σκάει φαίνεται και ο αληθινός χαρακτήρας. Είναι δύσκολο να αναρωτιέσαι για το αν σήμερα που ξύπνησες βρίσκεσαι σε αυτή τη «σχέση» ακόμα ή αν τελικά για κάποιον λόγο, άγνωστο μέχρι τώρα σε σένα, ο άνθρωπος που θέλεις να χτίσεις κάτι εξαφανίζεται και κατά 90% θα είσαι εσύ η αιτία, χωρίς να το ξέρεις βέβαια.
Τα παιχνίδια του μυαλού και οι ανασφάλειες χτυπούν κόκκινο και ψάχνεις να βρεις τι πήγε λάθος. Ίσως το ότι είδες τα σημάδια και τα προσπέρασες. Ίσως έτρεφες κι εσύ τη δική σου αυταπάτη θεωρώντας, πως αυτό που βλέπεις να γίνει μαγικά κάτι άλλο, χάριν εσού. Είναι το σύνδρομο του εγώ είμαι και κανείς άλλος, θα γίνεις ό, τι εγώ επιθυμώ, θα χορεύεις για να καλύψεις τις δικές μου ανάγκες.
Κι όταν γκρεμιστεί ο πύργος που έφτιαξες στην άμμο χωρίς νερό, όταν υπάρξει η διαύγεια ότι σε άλλη σχέση ήσουν εσύ και σε άλλη το άλλο άτομο με προσδοκίες εκατέρωθεν εκτός πραγματικότητας, προτιμάς τη μοναξιά σου και όχι τη μιζέρια μιας «ίσως-σχέσης». Κι εκεί χωρίζεις. Στη δήλωση του χωρισμού θα ακούσεις δηλώσεις έρωτα και αγάπης -ίσως να προκύψουν κι από τους δυο σας- που ναι μεν είναι αληθινές αλλά είναι απλά δείγματα ότι ενόχλησαν την αδράνειά σας. Τα παιχνιδάκια όμως, είναι για τα παιδιά του δημοτικού. Ο έρωτας και αυτό το συναίσθημα που μπορεί να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά του με τον σωστό αποδεκτή θα γίνει κινητήριος δύναμη και για τους δυο. Η ψυχολογική πίεση δεν αρμόζει στον έρωτα.
Όλα μα όλα στον βωμό των ανασφαλειών και στην υγεία μιας σχέσης εξάρτησης και ζήλιας. Όχι, κανείς δε θα πάρει. Κι αν ακούσεις λόγια που θα μιλήσουν για μοναξιά από επιλογή και πιάσεις και τον εαυτό σου να τα ξεστομίζει, είναι γιατί ξέχασες τη φυσιολογική ροή ενός αισθήματος και κράτησες την οργισμένη του πλευρά. Ο έρωτας είναι έμπνευση. Δεν μπαίνει σε κλουβί, δεν περιορίζεται, δεν έχει καλούπια, δεν αλλάζει γιατί το ζητάς, αλλάζει γιατί το χρειάζεται. Ο έρωτας μετρά παρουσίες. Κι αν δεν τις βρει εκεί, φεύγει. Γιατί ζει υγιής κι ελεύθερος. Και μόνο αυτό του αξίζει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου