Η αγάπη μέσα απ' τα μάτια του Μπουσκάλια

Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε πραγματικά σίγουροι αυτό είναι μονάχα το τώρα. Το παρελθόν έφυγε, γράφτηκε και ήρθε το παρόν. Το αύριο είναι αβέβαιο. Στη ζωή προχωράμε με κλειστά μάτια και βλέπουμε στο τέλος το δημιούργημά μας. Ποιος μπορεί άραγε να προσδιορίσει τι είναι ευτυχία και πώς θα έρθει; Ο Λέο Μπουσκάλια δίνει τη δική του ερμηνεία για την ευτυχία και τον έρωτα στη ζωή μας. Εξάλλου δεν ονομάστηκε τυχαία “dr Love”!

Ο δόκτωρ Λέο Μπουσκάλια ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της νότιας Καλιφόρνια στο μάθημα της ειδικής αγωγής. Στα τέλη του 1960 μια αγαπημένη του φοιτήτρια φεύγει από τη ζωή. Αυτό ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσει ένα σεμινάριο με όνομα “Love 1A” πέρα από τα σύνορα της σχολής και ενώ η αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους καθηγητές ήταν αποθαρρυντική. Η συμμετοχή των μαθητών στα σεμινάριά του ήταν εντυπωσιακή και κάπου εκεί ξεκίνησε η ανοδική του πορεία. Μέσα από τις διαλέξεις του προέκυψε ένα χειρόγραφο τα οποίο χρησιμοποιήθηκε σαν εγχειρίδιο από τους μαθητές. Καθώς περνούσαν τα χρόνια βρέθηκε εκδότης και με βάση το εγχειρίδιό του εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με όνομα «Αγάπη». Συνειδητοποίησε πως αυτή η λέξη δεν έχει χρησιμοποιηθεί ξανά ως τίτλος βιβλίου και κατάφερε να την κερδίσει και να γίνει δική του. Έτος έκδοσης το 1972 και για δύο δεκαετίες το βιβλίο του βρισκόταν στα best seller των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Η επαφή του με τον βουδισμό καθώς και η δυναμική της προσωπικότητάς του σε συνδυασμό με την ηρεμία και τη δοτικότητά του τον έκαναν αγαπητό στις καρδιές των ανθρώπων. Δεν ήταν ο κήρυκας του σωστού και του λάθους. Ήταν αυτός που πρέσβευε πως η αγάπη είναι ύψιστο αγαθό της ζωής. Πώς μπορεί η αγάπη να ενταχθεί στην καθημερινότητά μας και ποιες η διάφορες του πριν με το μετά; Ο Μπουσκάλια έδωσε μεγάλη βαρύτητα και στη σωματική επαφή μεταξύ δύο ανθρώπων όπως η αγκαλιά. Η αναγνώρισή του και η αποδοχή από το κοινό λόγω του ότι μιλούσε για το πιο αγνό συναισθήματα είναι αυτό που θα τον κρατήσει για πάντα ζωντανό στις μνήμες.

Το δίδαγμά του ήταν να αγαπάμε πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά τους γύρω μας. Και τότε η ευτυχία θα χαράσσεται σε κάθε μας βήμα, κάθε κίνηση των χεριών μας. Το να είσαι ευτυχισμένος δε σημαίνει και πλούσιος σε υλικά αγαθά. Μια πλούσια καρδιά είναι αυτή που δε θα πεινάσει ποτέ. Λίγες στιγμές μικρές όπως ο πρωινός καφές και ένα φιλί για καλημέρα είναι ευτυχία. Και τι είναι λοιπόν η ευτυχία; Η ευτυχία είναι αγάπη. Αγάπη για τη ζωή και τα όνειρα. Για κάθε τι που μας κάνει ευτυχισμένους. Είναι μια λέξη που αποτελείται από δύο συνθετικά: ευ + τύχη. Το να είσαι λοιπόν ευτυχισμένος αυτόματα σημαίνει πως είσαι ελεύθερος. Μιλάμε για το ανώτερο συναίσθημα του ανθρώπου.

Η ελευθερία ισούται με αγάπη. Η αγάπη ισούται με ευτυχία. Και πρεσβευτής τους ο Λέο Μπουσκαλια. Δεν προσπάθησε να μπει στις καρδιές των αναγνωστών. Όλο αυτό ήρθε αβίαστα όταν με το ιταλικό του ταπεραμέντο και τις ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια δίπλα στη μαμά του γέμιζε με δάκρυα τα μάτια όσων τον άκουγαν ή τον διάβαζαν. Και δεν το έκανε εσκεμμένα αλλά η αλήθεια τού έβγαινε αβίαστα.

Ο μεγαλύτερός του φόβος δεν ήταν το μίσος γιατί ήξερε πως θα έχει απέναντι του έναν άνθρωπο με συναίσθημα. Αυτό που τον τρόμαζε ήταν η απάθεια. Η ανικανότητα ή αλλιώς η άρνηση κάποιου να ανταποκριθεί σε οποιοδήποτε συναίσθημα -θετικό είτε αρνητικό. Να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι δώρο. Ακόμα και αν η αγάπη είναι μονόπλευρη έχεις κερδίσει το μεγαλύτερο στοίχημα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Όπως αναφέρει ο Λέο Μπουσκάλια «το να ζεις με τη φιλοσοφία της αγάπης είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή». Κατάφερε να περάσει την αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων και μέσα από αυτή την ευτυχία.

Η ζωή σου θα έχει μικρές δόσεις ευτυχίας που θα γεμίζουν την καρδιά σου. Αφήνεις ανοιχτή την καρδιά σου μακριά από τα αρνητικά συναισθήματα και δίνεις σημασία σε χαμόγελα. Την αγκαλιά του συντρόφου σου και τα γέλια με την παρέα σου. Μια βραδινή βόλτα με παγωτό στο χέρι και ιστορίες από τα παλιά. Αγάπη για τη ζωή, καθολική αγάπη.