Κρύβοντας επιθυμίες που σου προκύπτουν φυσικά

Η ερωτική πράξη είναι πράξη αγάπης, πάθους κι έντασης. Είναι από μόνη της μια πράξη ελευθερίας. Δεν υπάρχουν κανόνες και μοτίβα που πρέπει να μπει μέσα ο κάθε ένας και να τα ακολουθήσει. Και μόνο που είσαι χωρίς ρούχα δίπλα από ένα σώμα αγκαλιάζεστε και η δύναμη του ενός περνάει στον άλλον, αρκεί για να γίνει η πράξη αυτή η πιο σπουδαία. Οι προτιμήσεις όμως, πώς ορίζονται και ποιος αποφασίζει για το ποιες είναι φυσιολογικές και ποιες όχι;

Εδώ θα μιλήσουμε για συναισθήματα, θα βάλουμε στο παιχνίδι φύλα και ετεροκανονικότητες. Δεν υπάρχουν διάφορες γιατί πολύ απλά έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ψυχές και συναισθήματα. Έχουμε φτάσει στον 21ο αιώνα και είναι λυπηρό το γεγονός πως ακόμα σοκάρουν εικόνες ζευγαριών πέραν των πατριαρχικών προτύπων. Ο καθημερινός ρατσισμός που βιώνουν τα ομόφυλα ζευγάρια και η -και καλά- διαφορετικότητά τους- από όλους τους άλλους, κουράζει και πονάει, δίνοντας θέση στην απελπισία και στη στεναχώρια καθώς μπαίνουν θέλοντας και μη σε μια διαδικασία υπεράσπισης ενός αυτονόητου δικαιώματός τους. Χαμηλή αυτοπεποίθηση, καταπιεσμένα συναισθήματα και αγώνας για μια φυσιολογική ζωή ακολουθούν από πίσω ως ουρά του προβλήματος.

Καταπιεσμένα συναισθήματα και ορμές που μπορείς σαφώς να βρεις σε οποιοδήποτε ζευγάρι ή μεμονωμένα άτομο, που ίσως έχει προτιμήσεις που ένα παλιό σε αντιλήψεις μάτι θα μπορούσε να κατακρίνει εύκολα ως μη κανονικό. Ο άνθρωπος, για να είναι ευτυχισμένος, θέλει αγάπη και ελευθερία να βιώνει τα συναισθήματά του καθώς κι αυτό μεταφέρεται και στην ερωτική πράξη. Ο μόνος περιορισμός και κανόνας είναι η ξεκάθαρη κι αδιαπραγμάτευτη συναίνεση. Ελευθερία συναισθημάτων και σκέψεων και πρακτικά, με την από κοινού συμμετοχή του ζευγαριού στις προσωπικές του προτιμήσεις.

Γενικότερα φαντάσου μια καθημερινότητα μέσα στην οποία πρέπει να κρύψεις αυτό που είσαι είτε γιατί φοβάσαι είτε γιατί ντρέπεσαι. Φαντάσου πως πρέπει να καταπιέζεις συναισθήματα και σκέψεις, να έχεις μετρημένες κινήσεις για να ταιριάζουν με τους «φυσιολογικούς» κι εσύ να βαδίζεις σε μια ζώνη διαρκούς καταπίεσης. Στη δουλειά, στο φαγητό ή στο ποτό με την παρέα σου, ακόμα και στον γάμο ή τη σχέση σου. Φόβος για την απόρριψη, ίσως ή φόβος για μια ίσως διαπόμπευση; Φόβος για το ότι έχεις φτιάξει τη ζωή σου μέσα σε κουτάκια και η αλήθεια θα την αποπροσανατολίσει; Φόβος που δεν είναι δίκαιο να έχει κανείς γιατί πολύ απλά το τι θέλει το σώμα, είναι αυτό που θέλει το σώμα. Τόσο απλά.

Η ζωή θέλει ελευθερία. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τον έρωτα και την πράξη αυτού, το πιο όμορφο και αληθινό, το πιο σημαντικό είναι η ελευθερία. Δεν υπάρχουν φόβοι, δεν υπάρχουν οι ενοχές, υπάρχει μόνο η συναίνεση και η απόλαυση. Ο κάθε ένας μας είναι μοναδικός και μοναδικός ο τρόπος που ζει, αγαπάει και ερωτεύεται. Άρα δεν μπορούμε να βάλουμε κουτάκια ή να σηκώσουμε τοίχο απέναντι στον τρόπο που κάποιος εκφράζει τον έρωτά του.

Η ελευθερία στις σχέσεις και στον έρωτα κάνει ακόμα και τη ζωή πιο όμορφη και αληθινή.  Οι άνθρωποι, άλλωστε, και ό, τι αυτοί αισθάνονται, είναι η δύναμη της κοινωνίας, το χρώμα στον κόσμο. Διώχνουμε το μαύρο και βάζουμε έντονα ζωηρά χρώματα στη ζωή να έρθει να φωτήσει. Γιατί μόνο έτσι θα έρθει η ευτυχία. Και όταν θα δεις ευτυχισμένο άνθρωπο, θα μπορείς να το βλέπεις στα μάτια του. Άλλωστε, όλα εκεί φαίνονται.