Όταν η απόρριψη σε κάνει να διεκδικήσεις πιο έντονα

Ο επιμένων νικά λέγανε οι παλιοί αλλά τι γίνεται με τις ερωτικές σχέσεις άραγε; Ο επιμένων μήπως φτάνει μπροστά σε έναν μεγάλο τοίχο και δεν έχει καταλάβει καν πώς βρέθηκε εκεί;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή φέρνοντας στο μυαλό μια και μόνο λέξη: Φλερτ. Ακόμα και στην προφορά της νιώθουμε ρίγη συγκίνησης που έχουμε καταφέρει να το ζήσουμε. Είναι το πιο όμορφο παιχνίδι και παράλληλα το ξύπνημα των ερωτικών παθών που χτυπάνε κόκκινο. Σε κάθε κυνήγι ενδιαφέροντος, μοναδική σκέψη αποτελεί η κατάκτηση του αντικειμένου του πόθου μας. Ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο καταφέρνει κανείς να μπει στην καρδιά και το μυαλό του άλλου. Αλλά τι γίνεται όταν έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο και δε λες να καταλάβεις πως δεν ενδιαφέρεται; Ο επιμένων νικά σε αυτές τις περιπτώσεις;

Όχι μόνο δε νικά μα είναι κι εξαιρετικά πιθανό να γίνεις παρεμβατικός, προσβλητικός, τρώγοντας εσύ ο ίδιος τα μούτρα σου με την επιμονή σου. Είναι μια θέση σχεδόν ανήθικη αυτή που κρατάς και που σου δίνει ώθηση, που γεννά ο ίδιος ο εγωισμός σου. Και ξέρετε ότι εγωισμός και συναίσθημα είναι καταστροφικός συνδυασμός. Δεν είναι ότι απλώς γουστάρεις τον άλλο. Είναι η ίδια η άρνηση που ωθεί σε μια πιο έντονη διεκδίκηση, κάτι σαν κατακτητικό παιχνίδι. Κάτι σαν εξάρτηση θα περιέγραφαν πολλοί, από την ίδια την απόρριψη. Επικίνδυνο σπορ από πολλές απόψεις.

Κι έτσι, στη θέση του κυνηγού που είσαι κι ενώ βλέπεις ένα πανηγυρικό «όχι» να έρχεται προς εσένα, μια επιθετική συμπεριφορά βγαίνει μπροστά. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί πολύ απλά η φράση αυτή (ο επιμένων νικά) έχει καταβάλει το μυαλό κι ολόκληρο το σώμα σου και δε βλέπεις καθαρά. Πιστεύοντας πως σίγουρα θα καταφέρεις να ξυπνήσεις τον έρωτα προς εσένα, απλώς δεν έχεις βρει ακόμη τον τρόπο, αποκτάς μια στάση που τον έρωτα τον ίδιο δεν τον τιμάει. Δε βλέπεις πως η καταπιεστική αυτή συμπεριφορά όχι μόνο στέλνει τον άλλον μίλια μακριά σου αλλά του στερείς και το δικαίωμα της επιλογής που έκανε και σου γνωστοποίησε.

Αυτό του είδους σκέψη και τακτική συναντάται σε περιπτώσεις που η αυτοπεποίθηση δε συναντάται με την αυτογνωσία. Δεν έχεις καθαρή σκέψη για να δεις πως εδώ δε θα τα καταφέρεις· σαν να κυνηγάς μια σκιά και να περιμένεις να την πιάσεις. Δεν κατάφερες να ζυγίσεις τις καταστάσεις κι έτσι σταδιακά γίνεσαι εμμονικός -χωρίς να έχεις κακή πρόθεση- και στο τέλος μένεις με την απορία γιατί δεν τα έχεις καταφέρει. Φυσικά και δε σου έχει περάσει από το μυαλό πως αυτή η πιεστική συμπεριφορά που εσύ ονόμασες τρέλα του έρωτα ήταν και ο λόγος που τον έκανες να φύγει κακήν κακώς.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν εξελίσσονται με τη βία. Είναι προς τιμήν σου να δέχεσαι την ήττα και προχωράς με το κεφάλι ψηλά. Θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις έναν έρωτα, αφήνοντάς τον να αναπνεύσει. Δεν ενεργοποιείται η έλξη με ένα κουμπί αλλά αντίθετα μια λάθος κίνηση ίσως να είναι αυτή που θα τον παγώσει. Αρκεί μια στιγμή. Κι είναι ωφέλιμο να ζυγίσεις καταστάσεις προχωρώντας με βάση και το τι λαμβάνεις από τον άλλο. Η επιμονή δε χωράει στον έρωτα όταν η απέναντι πλευρά είναι αρνητική στο 100%. Είναι παρέμβαση, όχι έντονη διεκδίκηση.

Η επιτυχία ή αποτυχία σου στο παιχνίδι του έρωτα έχει να κάνει και με τον δέκτη.  Εάν είναι η κατάλληλη στιγμή, τότε ναι, θα κερδίσεις, αλλά ποτέ δε θα έχεις αυτό που θέλεις με την πίεση. Ακόμα και στα πρώτα πρώτα βήματα του παιχνιδιού υπάρχουν όρια, άγραφοι κανόνες που προστατεύουν και το αντικείμενο του πόθου σου αλλά κι εσένα τον ίδιο.

Και να θυμάσαι πως ακόμη κι αν δεν πετύχει αυτή σου η διεκδίκηση, κάθε άνθρωπος είναι ένα μάθημα όπως κι αν κυλήσει η σχέση μας μαζί του, όση διάρκεια κι αν έχει. Μαθαίνεις από ό,τι σου έχει δώσει κι αυτός με τη σειρά του από εσένα. Όμως κανένας ποτέ δεν έμαθε επειδή τον πίεσαν να διαβάσει. Αντιθέτως, ανυπομονούσε για κοπάνες και διαλείμματα. Σκέψου το.