Το μεγάλο ψέμα του ενός και μοναδικού έρωτα

Τελικά υπάρχει ο μοναδικός αυτός έρωτας; Αυτός ο έρωτας που θα διαλύσει κάθε άσχημο του παρελθόντος έτσι μαγικά χωρίς κόπο και αγώνες καθημερινούς; Ας γίνουμε ρεαλιστές λοιπόν. Η ζωή δεν είναι παραμύθι και σίγουρα δεν είμαστε πρωταγωνιστές ενός Χολιγουντιανού ρομάντζου, που συνειδητοποίεις καθώς πίνεις ένα dry Martini στο πολυτελές loft σου πως είσαι ερωτευμένος. Η ζωή -η δική μας τουλάχιστον- δεν είναι έτσι. Ας μπουν όλα όμως σε μια σειρά.

Ξεκινάμε λοιπόν με το δεδομένο, που είναι ο έρωτας. Δύο άνθρωποι ξεκινούν ένα ταξίδι μαζί. Άγνωστο το πόσο θα κρατήσει, παλεύουν καθημερινά γι’ αυτούς και για τη σχέση. Απαράβατος νόμος, όχι μόνο των ερωτικών σχέσεων, αλλά κάθε είδους ανθρώπινης σχέσης, είναι ο σεβασμός. Δεν μπορείς να περιμένεις από το σύντροφό σου τα πάντα. Είναι άνθρωπος. Έχει συναισθήματα και χρειάζεται δύναμη. Αυτή τη δύναμη θα του τη δώσεις εσύ. Έπειτα, χρειάζεται να κάνεις προσωπική δουλειά. Για να μπεις σε μια καινούργια σχέση προϋποθέτει να είσαι σε θέση να συνεργαστείς με τον σύντροφό σου για την ομαλή λειτουργία της σχέσης, να κάνεις παραχωρήσεις, να παραδεχτείς λάθη, να καταπιείς εγωισμούς.

Ίσως να φανεί κυνικό αλλά πολλοί χαρακτηρίζουν τη σχέση σαν ένα χρηματιστήριο. Περιμένεις τη σωστή στιγμή και ποντάρεις τις μετοχές σου. Η σωστή στιγμή ίσως να είναι εκεί που ξεκινάτε να γνωρίζετε ο ένας τον άλλον γιατί εκεί μπαίνουν και τα μεγαλύτερα κεφάλαια. Κάθε μέρα οι δείκτες ανεβοκατεβαίνουν κι εσύ ή θα ρισκάρεις να ρευστοποιήσεις όταν θα είναι ψηλά, ή θα συνεχίσεις να επενδύεις με την ελπίδα ότι θα πιάσουν επίπεδα Tesla.

Όταν όμως κατασταλάξεις και βρεις τι θέλεις, τότε θα δεις πως τίποτα δε φεύγει μακριά με μαγικό τρόπο με την εμφάνιση του έρωτα. Θέλει κόπο, θέλει χρόνο και υπομονή να δεθεί το ζευγάρι και φυσικά να γίνουν οι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ο παραμυθένιος έρωτας δεν υπάρχει, αυτό που ζει είναι η ρεαλιστική, ωμή, γεμάτη ρυτίδες και ουλές μορφή του, που είναι και όλα όσα τον κάνουν να αξίζει. Στον έρωτα τον υπαρκτό, παλεύεις κάθε μέρα να μη χαθεί όχι μόνο συναίσθημα, αλλά και η ιδέα αυτού. Και πάντα μα πάντα θέλει συνεργασία. Δεν μπορεί ο σύντροφός σου μόνος να διώξει τους δαίμονές σου μακριά, δεν μπορεί να έρθει με το άλογο παλεύοντας με φόβους κι ανασφάλειες, για να μπορέσεις να φύγεις στο ηλιοβασίλεμα μαζί του. Έρωτας είναι το «πάω σούπερ, θέλεις κάτι;» είναι το πρωινό φιλί με κακή ανάσα και το «σ’ αγαπώ αλλά ζεσταίνομαι» του καλοκαιριού. Δεν έχει τίποτα από παραμύθι κι ευτυχώς γι’ αυτό.

Η σχέση είναι μια διαρκής πάλη με τον εαυτό μας και συνεργασία με τον σύντροφό μας. Όλα θα έχουν νόημα μόνο με εμπιστοσύνη και κατεβασμένα «εγώ». Αφού δημιουργήσετε την ομάδα σας, στόχος σας είναι να γίνει απροσπέλαστη από κάθε παρέμβαση τρίτων. Τα γερά θεμέλια χτίζονται στην αρχή αλλά η συντήρηση της σχέσης και τα τείχη για την οχύρωσή της δημιουργούνται με ομαδικό πνεύμα. Ξεχνάτε τους ατομισμούς και μπαίνει μπροστά το εμείς.

Αυτός ο έρωτας θα έρθει την πιο κατάλληλη στιγμή που όχι μόνο έχεις πιστέψει στον εαυτό σου αλλά είσαι και σε θέση να κάνεις υποχωρήσεις για τον σύντροφό σου και να παλέψεις. Αυτός είναι έρωτας και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από Σταχτοπούτες και Χιονάτες. Τα δώρα ενός τέτοιου έρωτα δεν είναι η αστερόσκονη, αλλά το συναίσθημα της ολοκλήρωσης και της πληρότητας που φέρνει μια σχέση που έχει ως βάση της τον ρεαλισμό και τη συντροφικότητα. Έρωτας και συντροφικότητα, άλλωστε, πάνε μαζί. Μπορείς να κερδίσεις τα πάντα του άλλου, μόνο όταν είσαι διατεθειμένος να τα δώσεις κι εσύ. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.