Μπορείς να ξεπεράσεις κάποιον ενώ είστε ακόμα σε σχέση; Τρελό; Αδιέξοδο; Κι όμως, συμβαίνει. Υποσυνείδητα μεν, αλλά γίνεται. Ας ξεκαθαριστεί ότι όταν λέμε «ξεπερνάω κάποιον» εννοούμε ότι περνάμε στην αντίπερα όχθη, ότι όσα μας ενθουσίαζαν και μας έκαναν να βλέπουμε ερωτικά το ταίρι, αρχίζουν να φθίνουν και να εξαφανίζονται. Μοναδική προϋπόθεση να είσαι ακόμη με το πρόσωπο, να υπάρχει η συνήθης αλληλεπίδραση, να μην έχετε δηλαδή ρίξει επίσημα τίτλους τέλους.
Ίσως μας πάρει χρόνια, ίσως να μην καταφέρουμε ποτέ να το αποδεχτούμε, αλλά οι ερωτικές σχέσεις συνήθως έχουν ημερομηνία λήξης. Αν, λοιπόν, πάρουμε χαμπάρι ότι αργά ή γρήγορα φτάνουν σε τέλμα, σίγουρα μοιάζει λογικό να υπάρχουν και κάποιες που τελειώνουν πριν έρθει το οριστικό (έμπρακτο και συμφωνημένο) τέλος. Αρκετά ανορθόδοξο βέβαια, αφού όταν τελειώνει κάτι μέσα μας πρέπει και να εξωτερικεύεται.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να βάζουμε «εσωτερική» τελεία στη σχέση μας; Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί σταματάει κάποιος να νιώθει όπως ένιωθε, υπάρχουν όμως κάποιοι συνήθεις φταίχτες που επικαλούμαστε για να πείσουμε εμάς και τους γύρω μας πως ενώ ήμασταν σε σχέση και όλα έμοιαζαν μια χαρά, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά απ’ ότι φαίνονταν.
1. Λες πως γνωρίζεις πια τα πάντα για τον άλλο
«Σε ξέρω πιο καλά κι απ’ τον ίδιο μου τον εαυτό, σαν κάλπικη δεκάρα. Είτε γνωριζόμαστε τρεις μήνες, είτε πέντε έτη νιώθω ότι σε ‘χω μάθει τόσο καλά που δε θέλω να σε εξερευνήσω άλλο». Προφανώς δεν ξέρουμε ποτέ κανέναν τόσο καλά, αλλά όταν το επικαλούμαστε εννοούμε «μου αρκούν όσα ξέρω για σένα κι απλώς δε μου κάνεις». Ίσως αυτά που έχουμε ανακαλύψει για εκείνον/η να μην είναι αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό, με αποτέλεσμα η επιθυμία να τον/τη γνωρίσουμε βαθύτερα να περνά σε κατάσταση ύπνωσης.
2. Σου φταίει η συνήθεια
Ας παραδεχτούμε πως η συνήθεια δε μας ενοχλεί και τόσο, αντιθέτως την απολαμβάνουμε. Όταν όμως ο χρόνος και η επανάληψη σε συνδυασμό με το αταίριαστο των χαρακτήρων πέσουν στο τραπέζι, θέλουμε να σηκωθούμε να φύγουμε. Δεν είναι οι δραστηριότητες που κάνετε μαζί που σε κούρασαν, ούτε το ότι τριγυρνάτε στα ίδια στέκια και ξυπνάτε στο ίδιο κρεβάτι. Απλώς όσο μεγαλύτερη είναι η τριβή, τόσο πιο σύντομα θα βγει στην επιφάνεια το ότι δεν έχετε κοινά και δεν τα βρίσκετε όταν μένετε μόνοι χωρίς την παρουσία τρίτων.
3. Ξαφνικά ζητάς περισσότερη κατανόηση
Κάποια πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε εξαρχής ή τουλάχιστον έχουμε σημάδια, βλέπουμε το πρόσωπο απέναντί μας και τι είναι σε θέση να μας προσφέρει. Το ότι αργότερα χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία την έλλειψη υποστήριξης λέγοντας πως το ταίρι δε μας καταλαβαίνει προκύπτει κυρίως απ’ το γεγονός ότι η ανεκτικότητα στα πρώτα βήματα της σχέσης είναι υπέρμετρη εξαιτίας της ερωτικής διέγερσης. Οι σχέσεις μοιάζουν με τεράστιες ζυγαριές που με τον καιρό και τα βάρη δείχνουν ξεκάθαρα προς τα πού γέρνουν. Πολλές φορές το βάρος προς τη μία είναι ασήκωτο, οριακά εξαντλητικό, κι έτσι ψάχνεις κάποιο λόγο να πεις αντίο.
4. Και καλά δεν τα βρίσκετε πια στο κρεβάτι
Λογικό είναι να νιώθεις πως κάτι πάει στραβά όταν δε θες το πρόσωπο όσο στις αρχές, όταν η ερωτική επιθυμία έχει αμβλυνθεί σημαντικά και είσαι χωρισμένος σε σχέση. Ισχυρίζεσαι πως ενώ στα υπόλοιπα τα πάτε μια χαρά, στις πιο προσωπικές σας στιγμές κάτι έχει αλλάξει και δεν τα βρίσκετε. Στην πραγματικότητα όμως δε θες να προσπαθήσεις πια το ίδιο, δεν έχεις την ίδια όρεξη που είχες στις αρχές και το κάνεις κάπως διεκπεραιωτικά. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να μην ήσασταν ποτέ συμβατοί στον ερωτικό τομέα, αλλά τότε μιλάμε για αστοχία στην επιλογή της σχέσης.
5. Έμεινε μόνο η αγάπη
«Γιατί μένεις με εκείνον/η;». «Γιατί τον/την αγαπώ». Κι η «αγάπη» γελάει ειρωνικά, ενώ ρίχνει κλέφτες ματιές γεμάτες οίκτο. Ευθυνόφοβα, αφού υπεκφεύγουμε να μεταφράσουμε αυτό που λέμε «αγάπη» σε «κάποτε σε αγάπησα». Νομίζουμε πως ενώ το πάθος και η ένταση μάς έχει φύγει, πως έχουμε ακόμα τρυφερά συναισθήματα για τον άνθρωπό μας, ικανά να μας κρατήσουν δίπλα του. Αυτό που νιώθουμε δεν είναι αγάπη γεμάτη ζεστασιά, αλλά κατεψυγμένη, γεμάτη αναμνήσεις. Η αγάπη φέρνει κοντά τους ανθρώπους, πυρώνει το «μεταξύ μας» και δε μας κρατά δέσμιους σε μια κατάσταση που χρειάζεται «πατερίτσες» για να προχωρήσει. Όλα τα συναισθήματα πρέπει να συντονίζονται, να δρουν ταυτόχρονα κι όχι μεμονωμένα ή κατ’ επιλογή.
Τελικά πώς γίνεται να ξεπεράσεις κάποιον κάποιον, ενώ είστε σε σχέση; Είναι πολύ απλό, σαν κίνηση στο σκάκι. Δε μας ενδιαφέρει να εστιάσουμε στο πότε η σχέση είναι έτοιμη να παρέλθει, αλλά πότε μέσα σου θα κάνεις το μοιραίο βήμα που θα οδηγήσει σε ένα μεγάλο και αποφασιστικό «άνοιγμα». Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται ηθελημένα. Φαντάσου πολλά χέρια να σε σπρώχνουν προς τα εκεί. Όση αντίσταση κι αν προβάλλεις, το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο και ο γυρισμός σχεδόν αδύνατος. Σχεδόν, διότι δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα, όσο η ανθρώπινη θέληση, δύναμη κι επιθυμία παραμένει απέραντη.
Όταν το ίδιο σου το «είναι» φωνάζει «φύγε», πρέπει να αποχωρείς. Με μικρή ή μεγάλη βαλίτσα, κανείς δεν πρέπει να παραμένει σε κάτι που δεν του προσφέρει τα ζητούμενα, που δεν τον καλύπτει και δεν τον κάνει ευτυχισμένο ολοκληρωτικά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Στειακάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
