Ήμουν πάντα πιστός και αγαπημένος φίλος, γεμάτος αγάπη και αφοσίωση για τον άνθρωπό μου. Δεν μπορώ όμως τώρα πια, να καταλάβω γιατί αποφάσισε να με βλάψει με τέτοιο φρικτό τρόπο. Εκείνο το μοιραίο πρωινό εδώ κάπου στην Βέροια που είχα ακούσει ότι ζούσα, ο άνθρωπος που νόμιζα ότι με αγαπούσε, με έδεσε από τον λαιμό με ένα σχοινί και με έσυρε πίσω από το αυτοκίνητό του, ένα αγροτικό που χρησιμοποιούσε για την δουλειά του. Ο πόνος ήταν αφόρητος, κάθε μέτρο που διανύαμε έφερνε κι έναν καινούργιο πόνο, σε διαφορετικό σημείο του κορμιού μου.
Οι φωνές μου δεν στάθηκαν δυνατές να τον σταματήσουν. Ήμουν αβοήθητος και μόνος. Το κορμί μου δεν άντεξε για πολύ, και η τελευταία μου σκέψη ήταν γιατί; Γιατί κάποιος που εμπιστεύτηκα θα μπορούσε να μου κάνει κάτι τόσο φρικτό; Τι κακό του έκανα;
Ο άνθρωπος αυτός αργότερα, ισχυρίστηκε ότι ήμουν ήδη νεκρός, δηλητηριασμένος. Ψέματα! Ήμουν ζωντανός, γεμάτος αγάπη για ζωή, και εκείνος με κατέστρεψε. Οι Αρχές τον συνέλαβαν, αλλά για μένα ήταν πολύ αργά.
Η ιστορία μου δεν είναι η πρώτη, αλλά ευτυχώς αυτή την φορά μια δημοσιογράφος η κυρία Σταματάκου, έγραψε για εμένα στο instagram και είπε ότι αυτός ο άνθρωπος είχε ήδη κακοποιήσει κι άλλα σκυλάκια σαν εμένα. Σκυλιά που βρέθηκαν δεμένα με μικρές αλυσίδες, χωρίς νερό και τροφή, σε συνθήκες άθλιες. Και παρόλα αυτά, του επέτρεψαν να συνεχίσει να έχει ζώα στην κατοχή του. Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί η κοινωνία να αφήνει τέτοιους ανθρώπους να συνεχίζουν τις φρικαλεότητες τους; Γιατί τον αφήνατε να μας κακοποιεί έτσι:
Μια πολύ καλή κυρία και άνθρωπος που μας αγαπάει πολύ, η κυρία Γιάννα Καραγιαννάκη και οι φίλοι της από το land of strays, προσπαθούν να σταματήσουν αυτή την τρέλα, αλλά τελικά πόσα ζωάκια σαν εμένα πρέπει να υποφέρουν ακόμα για να αλλάξει κάτι;
Αυτό που έγινε δεν είναι απλώς μια κτηνωδία. Είναι μια απόδειξη της αποτυχίας σας, ως κοινωνία να προστατεύετε τα πιο αδύναμα πλάσματα, σαν εμένα, σαν εμάς. Η αδιαφορία και η αδυναμία να επιβληθούν αυστηρές τιμωρίες σε τέτοιους βάρβαρους δεν είναι μόνο ντροπιαστική, είναι εγκληματική. Πώς τολμά αυτός ο άνθρωπος να ισχυρίζεται ότι προσπαθούσε να με βοηθήσει όταν με έσυρε πίσω από το αυτοκίνητό του; Πώς τολμά να ψεύδεται και να προσπαθεί να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο;
Είναι ανάγκη να ληφθούν αυστηρότερα μέτρα για να προστατευθούμε από τέτοιες κτηνωδίες. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε ανθρώπους που έχουν ιστορικό κακοποίησης να συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση σε αθώες ψυχές. Είναι ώρα να πούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ φτάνει πια. Σας παρακαλώ, πείτε ΟΧΙ και προσπαθήστε, κανένα άλλο ζωάκι να μην υποφέρει όπως εγώ…να μην πονέσει όπως εγώ…
Από εδώ που βρίσκομαι, σε ένα παγωμένο κρεβάτι στο καταφύγιο του Δήμου Βέροιας, περιμένοντας να γίνει η νεκροτομή μου, σας εκλιπαρώ για τελευταία φορά να αποδοθεί δικαιοσύνη και να σταματήσουν οι άνθρωποι να μας κάνουν κακό κι εγώ σας υπόσχομαι ότι πάντα θα είμαι ο παντοτινός και πιο πιστός σας φίλος !!!
Συντάκτης: Μιχάλης Δούκας
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
