Είναι αλήθεια πως το πάθος του αθλητισμού ξεχειλίζει στις μεγάλες διοργανώσεις, και οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν αποτελούν εξαίρεση. Αυτό όμως που συνέβη στον αγώνα της Δώρας Γκουντούρα κατά της Μανόν Απίτι-Μπρουνέ, φέρνει μια έντονη δυσφορία που αξίζει να συζητηθεί. Μήπως τελικά, η διαιτησία έπαιξε ένα παιχνίδι υπέρ της Γαλλίδας;
Ο αποκλεισμός της Δώρας Γκουντούρα στα προημιτελικά του τουρνουά ξιφασκίας ήταν σίγουρα μια στιγμή γεμάτη ένταση κι απογοήτευση για την ελληνική ομάδα. Η Ελληνίδα αθλήτρια έχασε στα σημεία, με σκορ 15-13, από τη Γαλλίδα αντίπαλό της. Αλλά η ουσία δε βρίσκεται στο σκορ.
Ο προπονητής της, Θανάσης Δελενίκας, είχε σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία, και δε δίστασε να εκφράσει δημόσια τη δυσαρέσκειά του. Και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει; Με το σκορ στο 14-13 υπέρ της Απίτι-Μπρουνέ, οι διαιτητές δεν κατοχύρωσαν δύο πόντους στην Γκουντούρα, παρόλο που το video check έδειξε ξεκάθαρα πως έπρεπε να πάνε στην Ελληνίδα.
Στην καρδιά της αναμέτρησης ο Δελενίκας, φώναξε δυνατά «ντροπή», εκφράζοντας την απογοήτευσή του για τις αποφάσεις. Αλλά η έκρηξή του δε σταμάτησε εκεί. Οι διαμαρτυρίες του συνεχίστηκαν και μετά το τέλος του αγώνα, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα της καταγγελίας του. Ας είμαστε ειλικρινείς: η αντίδρασή του ήταν απόλυτα δικαιολογημένη κι όποιος έχει μάτια μπορεί να δει στο ριπλέι του αγώνα τις φωτεινές ενδείξεις να μιλούν από μόνες τους. Η αδικία ήταν ξεκάθαρη και η απογοήτευση αναμενόμενη.
Υπάρχει η αίσθηση ότι ίσως η διαιτησία είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να περάσει η Γαλλίδα αθλήτρια στον τελικό λόγω του ότι φιλοξενείται η διοργάνωση στη Γαλλία. Η υποψία αυτή, αν και δύσκολο να αποδειχτεί, ενισχύεται από το γεγονός ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν ήταν εξόφθαλμα αναξιοκρατικές. Πόσο τυχαία μπορεί να είναι όλα αυτά όταν η Γαλλία προσπαθεί να λάμψει στη διοργάνωση;
Να πούμε βέβαια, πως η ελληνική αποστολή και η Δώρα Γκουντούρα αξίζουν συγχαρητήρια για την αξιοπρέπεια, το ήθος και την προσπάθειά τους. Αλλά το ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι αν το σύστημα έχει αποτύχει να προστατεύσει την ακεραιότητα των αγώνων. Αν τα λάθη δε διορθώνονται, αν οι αθλητές δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν με ίσους όρους, τότε η πραγματική νίκη θα είναι ένα άπιαστο όνειρο. Μήπως αυτό το περιστατικό, θα πρέπει να γίνει αφορμή για να αναθεωρηθούν οι διαδικασίες διαιτησίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ώστε να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη και η διαφάνεια σε κάθε αναμέτρηση; Γιατί, τελικά, το αθλητικό πνεύμα πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα… Ή μήπως όχι;
Συντάκτης: Μιχάλης Δούκας
