Η Ολυμπιακή φλόγα έσβησε για άλλη μια φορά, και το Παρίσι, με την ανυπέρβλητη γοητεία και ομορφιά του, έκλεισε την αυλαία σε μια τελετή λήξης που ήταν γεμάτη αντιθέσεις και εκπλήξεις! Το Stade de France, με τη χωρητικότητα των 80.000 θέσεων, υποδέχθηκε για τελευταία φορά τους αθλητές και το κοινό, κλείνοντας ένα κεφάλαιο που θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμα, ή τουλάχιστον μέχρι το 2028, όταν οι Αγώνες θα μεταφερθούν στο Λος Άντζελες της Αμερικής.
Η έναρξη της τελετής έγινε με μια γλυκιά νότα νοσταλγίας. Η Zaho de Sagazan, με την αιθέρια φωνή της, τραγούδησε το «Sous le Ciel de Paris» της Εντίθ Πιάφ, ενώ η φλόγα της Ολυμπιακής Φλόγας φώτιζε τον ουρανό από το γνωστό εντυπωσιακό αερόστατο που δέσποζε στον καταπράσινο Κήπο του Κεραμεικού. Η συνοδεία της χορωδίας της Ακαδημίας Haendel-Hendrix πρόσθεσε μια αίσθηση κλασικής κομψότητας, ενώ το κοινό αφέθηκε σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ρομαντισμό και Γαλλική φινέτσα. Την εντυπωσιακή έναρξη, την υποδέχθηκαν οι αθλητές, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των Αγώνων. Παρέλασαν μπροστά στο κοινό σε μία χαλαρή ατμόσφαιρα και χωρίς επισημότητες, δημιουργώντας ένα κλίμα πάρτυ.
Η ατμόσφαιρα άλλαξε δραματικά όταν έκανε την εμφάνισή του ο «Χρυσός Εξερευνητής», μια αμφιλεγόμενη φιγούρα που κατέβηκε από την κορυφή του σταδίου, συνοδευόμενος από τη γνωστή παράξενη κουκουλοφόρα φιγούρα που γνωρίσαμε στην τελετή έναρξης και συμβόλιζε το Πνεύμα της Βαστίλης. Η ένωσή τους, απέτισε φόρο τιμής στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και στην Ελλάδα, τη γενέτειρα του θεσμού. Η Νίκη της Σαμοθράκης, που απεικονιζόταν στα μετάλλια, και ο θεός Απόλλωνας βρέθηκαν στο επίκεντρο, ενώ ο Ελληνικός εθνικός μας ύμνος ακούστηκε σε μια συγκινητική εκτέλεση, που έφερε δάκρυα στα μάτια πολλών Ελλήνων θεατών κι όχι μόνο!
Ο σκηνοθέτης της τελετής, Τομά Ζολί, – που είχε δεχτεί πολλές επικρίσεις για την τελετή έναρξης από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό θεατών σε ολόκληρο τον κόσμο – είχε εξηγήσει ότι ήθελε να δημιουργήσει ένα σόου που θα ταξίδευε το κοινό μέσα στον χρόνο, από τις απαρχές της ανθρωπότητας μέχρι την αναβίωση των Αγώνων από τον Πιερ ντε Κουμπερτέν τον 19ο αιώνα. Αυτό το ταξίδι στο χρόνο αποτυπώθηκε με τον πιο θεαματικό τρόπο όταν ο Alain Roche έπαιξε πιάνο κρεμασμένος κάθετα στον αέρα, φορώντας ένα παλτό φτιαγμένο από καρούλια ταινιών VHS. Η σκηνή αυτή θύμιζε έναν δυστοπικό κόσμο όπου οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν υπήρχαν, και οι Ολυμπιακοί κύκλοι έπρεπε να ανακαλυφθούν ξανά. Όταν οι κύκλοι επανενώθηκαν στον αέρα, το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα, αναγνωρίζοντας το βάθος του μηνύματος.
Η μουσική ανέβασε ξανά το κέφι όταν οι Phoenix, μια από τις πιο αγαπημένες indie μπάντες της Γαλλίας, ανέβηκαν στη σκηνή και ερμήνευσαν επιτυχίες όπως το «Lisztomania» και το «1901». Μαζί τους, η Angèle και ο Kavinsky πρόσθεσαν μια ηλεκτρονική νότα, ενώ η μπάντα Air έφερε έναν αέρα (κυριολεκτικά) από τα ’90s με το «Playground Love». Η σκηνή γέμισε με ενέργεια, με αθλητές και θεατές να τραγουδούν και να χορεύουν μαζί, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις να εκκενώσουν τον χώρο.
Το πάρτι συνεχίστηκε με τον Τομ Κρουζ να κάνει μια θεαματική είσοδο από την οροφή του σταδίου, πριν αναχωρήσει με μοτοσικλέτα, κρατώντας την Ολυμπιακή σημαία και αφήνοντας τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με μια εντυπωσιακή ζωντανή σύνδεση όπου ο Τομ Κρουζ, αφού έκανε sky-diving και οδήγησε προς το Λος Άντζελες, φάνηκε μπροστά από την πινακίδα του «Hollywood», που είχε πλέον στολιστεί με τους Ολυμπιακούς κύκλους.
Το φινάλε της βραδιάς ήταν ένας εορτασμός της μουσικής και της ποπ κουλτούρας, με ένα μεγάλο πάρτι στην παραλία της Venice Beach στο Λος Άντζελες. Οι Red Hot Chili Peppers έκαναν το κοινό να ξεσηκωθεί, ενώ η Billie Eilish και ο αδερφός της Finneas ερμήνευσαν το «Birds of a Feather». Η βραδιά έκλεισε με τον Snoop Dogg και τον Dr. Dre να προκαλούν ενθουσιασμό, κάνοντας τους θεατές να ζητωκραυγάζουν σε ένα φινάλε που τα είχε όλα.
Το Παρίσι μας χάρισε μια θεαματική λήξη, με μία τελετή που μας άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Οι Γάλλοι καινοτόμησαν με μία πρωτοτυπία στο ύφος, το στυλ, τη μουσική και τα μηνύματά τους. Αμφιλεγόμενη είναι η έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης που κάπως φαίνεται να μην είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της αισθητικής των Γάλλων, που θα έφερνε το κάτι παραπάνω. Σίγουρα πάντως θα μείνει αξέχαστη. Οι αναφορές στην Ελλάδα πρόσθεσαν μια σημαντική δόση συγκίνησης, αλλά στο τέλος της ημέρας, η τελετή λήξης είχε συμβολισμούς οι οποίοι δεν κατάφεραν να μιλήσουν στο συναίσθημα και στις μνήμες των λαών, γύρω από τον θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ευχαριστούμε Παρίσι για τη φιλοξενία και την οργάνωση αυτών των αμφιλεγόμενων Ολυμπιακών Αγώνων. Πρωτοποριακοί, συμπεριληπτικοί, οι Αγώνες αυτοί ήταν η αρχή μιας ενδεχομένης νέας περιόδου και μιας νέας οπτικής γωνίας. Το μεγαλύτερο μπράβο πάει στους ανθρώπους που μας χαρίζουν συγκινήσεις και προπονούνται όλα αυτά τα χρόνια για λίγες στιγμές Ολυμπιακής δόξας. Τιμή λοιπόν, σε όλους τους αθλητές του κόσμου και ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ στους Έλληνες αθλητές μας, που μας γέμισαν περηφάνια με τη συμμετοχή και τα μετάλλιά τους. Ραντεβού λοιπόν σε τέσσερα χρόνια, το 2028 στο Λος Άντζελες, για νέες στιγμές δόξας και συγκίνησης!
Πηγή εικόνας: protothema
Συντάκτης: Μιχάλης Δούκας
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
