Μπορεί να αυτοπαρουσιάζομαι ως κουλ, ακομπλεξάριστη και τέρμα απελευθερωμένη, αλλά το ξέρουμε και οι δύο πως μόνο αυτά δεν είμαι. Και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να σε κερδίσει κάποια άλλη, να τη φλερτάρεις, να σε ακουμπήσουν άλλα χέρια, να σε φιλήσουν άλλα χείλη, να κάνεις έρωτα με άλλο σώμα και να μοιραστείς στιγμές με άλλον άνθρωπο, τρελαίνομαι, θολώνω, δε με αναγνωρίζω.

Δες το όπως θες, ως μία απλή διεκδίκηση, ως ένα στοίχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ακόμη κι ως άσκηση εξουσίας πάνω σου να το έλεγες, εγώ θα συμφωνούσα, γιατί όντως έτσι είναι. Εξουσία σε σένα, στο κορμί σου, στο φιλί σου. Το μόνο που θέλω να ξέρω είναι πως είσαι ολοκληρωτικά δικός μου και με θες όσο και εγώ.

Μαζί μου μπορείς να είσαι εσύ, να κάνεις όνειρα, να θέτεις στόχους, να βγάζεις τον χειρότερό σου εαυτό. Μαζί μου μπορείς να φοβάσαι, να νιώθεις αδύναμος. Και εγώ από την άλλη να σε ακούω, να σε ανέχομαι ακόμη κι όταν ξεφεύγεις, να έχω υπομονή με ό,τι κι αν ξεστομίσει το στόμα σου, ό,τι έκρηξη κι αν ξεσπάσει από το μυαλουδάκι σου, να γίνομαι κτητική, ζηλιάρα του κερατά, ακόμη κι αν δε σου το δείχνω στιγμή. Είπαμε έχουμε και μία αξιοπρέπεια.

Μέσα μου όμως γνωρίζω τι συμβαίνει και το βλέπω στα μάτια σου και εσύ ξέρεις και μάλιστα καλύτερα από τον καθένα. Όλα εκείνα που κοροϊδεύεις στους άλλους, έρχεται η στιγμή που τα λούζεσαι λένε, πολλές φορές και σε μεγαλύτερο βαθμό από εκείνους. Ό,τι ίχνος αξιοπρέπειας κυλούσε στις φλέβες μου μονομιάς μαζί σου σβήνει, βυθίζεται σε όλα αυτά που αισθάνομαι για σένα.

Είναι στιγμές που με φοβάμαι. Φοβάμαι τον εθισμό που πλέον με περιβάλει, εξαιτίας αυτού που ζούμε. Δεν είναι το πιο φυσιολογικό που θα μπορούσα να έχω, αλλά δε με νοιάζει. Εγώ εσένα θέλω, αρκεί κι εσύ να θες μόνο εμένα. Δεν ξέρω αν είναι όντως έρωτας ή απλά πάθος, ενθουσιασμός ή οτιδήποτε τέλος πάντων θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει. Εκείνο που ξέρω είναι πως όταν είμαι μαζί σου ο χρόνος σταματά, ένα μόνιμο χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου και όρεξη για ζωή.

Εξάρτηση εγώ θα το χαρακτήριζα. Εξάρτηση στα φιλιά σου, στη μυρωδιά σου, στο βλέμμα σου, στα λόγια σου. Και την εξάρτηση μου δεν έχω συνηθίσει να τη μοιράζομαι. Ποιος ναρκομανής προσφέρει απλόχερα τη δόση του σε όποιον του τη ζητήσει;

Το μόνο που θέλω να σου ζητήσω είναι όταν πάψεις να με θέλεις, όταν νιώσεις πόθο για άλλον άνθρωπο, όταν σβήσει η φλόγα μέσα σου για μένα να έρθεις και να μου το πεις. Δε θα θέλω να είσαι μαζί μου, αλλά ταυτόχρονα να μην είσαι. Δε θέλω να σε μοιράζομαι. Δεν μπορώ να σε μοιράζομαι. Δε θέλω να ξέρω πως κάνεις έρωτα μαζί μου και σκέφτεσαι άλλη. Αλλά ούτε να κάνεις έρωτα με άλλη και να σκέφτεσαι εμένα. Θέλω να μην μπορείς να κάνεις ανήθικες σκέψεις με άλλη, γιατί θα είσαι σκαλωμένος μαζί μου. Να είμαι η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνήσεις και η τελευταία πριν κλείσουν τα μάτια σου.

 

Συντάκτης: Κατερίνα Νικολακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή