Νομίζω πως έχει έρθει η στιγμή να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Θα μιλήσω εκ μέρους όλων των single σε αυτόν τον κόσμο. Πλέον το 2016 έχει μπει και έχει εγκατασταθεί για τα καλά και νομίζω πως είναι μία αρκετά καλή στιγμή για να καταρρίψουμε μερικούς μύθους, που όλοι εμείς οι μη ζευγαρωμένοι έχουμε βαρεθεί να ακούμε.
Οκ, οι άνθρωποι ήρθαν σε αυτό τον πλανήτη με σκοπό να ζευγαρώσουν. Δεκτό. Αυτό, όμως, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως όσοι είναι μόνοι, είναι κι απελπισμένοι. Όλοι οι «μόνοι» έχουν τους λόγους τους. Μόνοι από επιλογή, πολυάσχολοι μόνοι, πληγωμένοι μόνοι, ιδιότροποι μόνοι.
Γενικά οι μόνοι είναι πολλοί! Οπότε αν ήταν όντως τόσο απελπισμένοι όλοι αυτοί θα είχαν γίνει ζευγάρια και θα λυνόταν το πρόβλημα. Πράγμα το οποίο δεν έχει γίνει και δε θα γίνει γιατί πολύ απλά, δεν είναι απελπισμένοι! Τέλος.
Για να σας προλάβω, δεν πρόκειται για δικαιολογίες. Για οποιονδήποτε λόγο λοιπόν καταλήγεις μόνος, έχει κι αυτό τα πλεονεκτήματά του. Είναι η καθημερινότητά σου. Έχεις το πρόγραμμά σου, τις συνήθειές σου, τη ζωή σου. Μπορείς να απλώνεσαι στο κρεβάτι, να τρως το τελευταίο κομμάτι της πίτσας και να έχεις τις παραξενιές σου χωρίς να πρέπει να υποστείς την γκρίνια κανενός. Ανεκτίμητο.
Το να είσαι μόνος, δε σημαίνει προφανώς πως είσαι και κατά των σχέσεων. Έμεινες μόνος γιατί δεν ήθελες να είσαι με τον «οποιοδήποτε» και τώρα που συνήθισες πρέπει να βρεις κάποιον που θα αξίζει να παρατήσεις την ανεξαρτησία σου γι’ αυτόν. Αγάπησες αυτά που σου προσφέρει τόσο καιρό η μοναξιά και λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να την αποχωριστείς.
Και κάπως έτσι το “dating” έγινε η αγαπημένη σου συνήθεια. Τα πρώτα ραντεβού τόσα πολλά που θα μπορούσες να θεωρηθείς επαγγελματίας dater. Εσύ βέβαια το βλέπεις πιο πολύ σαν συνέντευξη παρά σαν ραντεβού. Θα καταφέρει άραγε να περάσει στην επόμενη φάση;
Όταν για πολύ καιρό μαθαίνεις να ζεις μόνος είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε μία άλλη κατάσταση. Μπορεί να είναι εγωιστικό, αλλά είναι η αλήθεια. Θα έχεις κάποιον να μοιράζεσαι το ποπ κορν στο σινεμά, να πιάνει χώρο στο κρεβάτι σου –ίσως και να ροχαλίζει–, να σου πιάνει το χέρι και να πρέπει να συγχρονίζεις το βήμα σου μαζί του όταν θα περπατάτε. Αυτές οι μικρές θυσίες είναι πιο μεγάλες απ’ όσο φαίνονται για κάποιον που τόσο καιρό έχει συνηθίσει τρώει, κοιμάται και περπατάει μόνος. Για να τις κάνει λοιπόν πρέπει να αξίζει τον κόπο!
Το να είσαι μόνος δεν είναι απλά μία μεταβατική κατάσταση, είναι μία πολύ δημιουργική περίοδος της ζωής σου. Μαθαίνεις να σκέφτεσαι καθαρά, βλέπεις τι θέλεις και τι όχι και θέτεις τις προτεραιότητες και τα όριά σου. Γνωρίζεις ανθρώπους και μαθαίνεις να απορρίπτεις και να απορρίπτεσαι χωρίς να πληγώνεις και να πληγώνεσαι. Είναι μία περίοδος που σε κάνει πιο δυνατό σαν άνθρωπο. Είναι η απαραίτητη προετοιμασία πριν ξεκινήσεις μία σχέση.
Όταν έρθει η στιγμή να μπεις σε αυτή τη σχέση, όμως, θα είναι μία πολύ συνειδητοποιημένη απόφαση. Με την ίδια σιγουριά που επέλεξες να είσαι μόνος τόσο καιρό, με την ίδια θα επιλέξεις και να μην είσαι. Είσαι καλά με τον εαυτό σου κι είσαι έτοιμος να είσαι με κάποιον άλλον. Μεγάλο πλεονέκτημα.
Επιμέλεια Κειμένου Δώρας Αναστασίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δώρα Αναστασίου
